“อ่า~ดีนะกลับมานั่งก่อนไม่งั้นแย่แน่...” ฉันนั่งมองเท้าตัวเองที่โดนรองเท้ากัดความจริงฉันจะอดทนอีกหน่อยแต่ว่าคุณเพ้นท์กลับมองความผิดปกติของฉันออกน่ะสิเลยต้องมานั่งแบบนี้ ส่วนคุณเพ้นท์ตอนนี้กำลังรีบไปคุยกับนักลงทุนท่านอื่นอยู่โดยให้ฉันนั่งรอเขาอยู่ตรงนี้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เสียงของใครบ้างคนทำให้ฉันเงยหน้ามองเป็นคุณโดซึ่งเขาเป็นเลขาของคุณสุทธินั่นแหละ
“เอ่อ ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะแค่รองเท้ากัดนิดหน่อย” ฉันบอกไป
“งั้นเอาน้ำแข็งประคองหน่อยไหมครับเดี๋ยวผมไปเอามาให้?” เขาถามและเสนอตัวให้ความช่วยเหลือ
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวก็คงกลับแล้ว ขอบคุณมากนะคะสำหรับความช่วยเหลือ^^”
“ครับ แล้วนี่มากลับคุณเพ้นท์เหรอครับ?” ครืน~ คุณโดลากเก้าอี้ออกและนั่งข้างฉัน
“ค่ะ”
“คงรอเปื่อยแย่เลยนะครับเพราะท่าทางคุณเพ้นท์จะคุยนานนะครับ” คุณโดมองไปทางคุณเพ้นท์ฉันเองก็เหมือนกัน ตอนนี้เขาโดนรุมล้อมไปด้วยผู้คนจำนวนมากท
