Boss 3 ความเหงา
1174 คำ
(เรนนี่)
ร้านอาหาร K
“เรนนี่ทางนี้!” เมื่อฉันเดินเข้ามาในร้านอาหารที่เพื่อนของฉันนัดกันก็ได้ยินเสียงของเพื่อนตะโกนเรียกอย่างไม่อาย ฉันรีบเดินไปหาทันทีเพราะว่าอายแทนเพื่อนที่เอาแต่ยืนและโบกมือไปมาเพื่อทำให้ฉันมองเห็น
“มาแล้วไม่เห็นต้องเสียงดังขนาดนั้นเลยนิ” ฉันบอกก่อนจะนั่งลง
“ก็กลัวแกไม่เห็นไง...แนนนี่สวัสดีป้าเรนนี่เร็วลูก” โรสเพื่อนของฉันบอกกับลูกสาวของมัน
“ซาหวัดดีค่า^0^”
“สวัสดีจ้ะแนนนี่ ฟอดดด” ฉันรับไหว้หลานก่อนจะหอมแก้มอย่างมั่นไส้เพื่อน ๆ ของฉันแต่งงานและมีครอบครัวกันหมดแล้วล่ะ เหลือแต่ฉันและเอวี่อีกคนที่ยังไม่ได้แต่งงานแต่เอวี่ก็มีแฟนแล้วเหมือนกัน เฮ้อออ เวลามาเจอกันเหมือนเป็นแกะดำเลยแหะ
“และเอวี่มันนัดมาทำไมอ่ะ?” กุ๊กไก่ถามคนนี้พึ่งแต่งงานไปไม่นานนี่เองละ
“ไม่รู้สิแกรู้ป่ะเรนนี่?”
“ไม่รู้สิ...”
“ทุกคนฉันมาแล้ววว” และอยู่ ๆ เอวี่ก็โพล่งมาพร้อมกับแฟนของมันที่คบกันได้สองเดือนละมั้ง
“เป็นคนนัดแท้ ๆ แต่กลับมาสาย” โรสบอก
“ขอโทษจ้าพอดีเส้นทางของฉันมันรถติดเว่อร์ แต่ไม่ต้องอารมณ์เสียไปเพราะมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง”
“วู้ววว~” เพื่อน ๆ ต่างส่งเสียงกันใหญ่เมื่อมื้อนี้มีเจ้ามือเลี้ยง
“เนื่องจากในโอกาสอะไรจ้ะ?” กุ๊กไก่ถามออกไป
“เนื่องจาก...ฉันกำลังจะแต่งงานแล้วทุกคนนนนน >0คอนโด PP
เอี๊ยดดดด!!!
สบายห่าอะไรละ?!
“มึนหัวฉิบหายเลย...” เวลาเมาก็ไม่มีใครมาดูแลดูแลตัวเองทั้งนั้นและพอเข้าหอก็เหงาโคตร ๆ เลยอย่างน้อยก็อยากมีคนไว้นอนกอดหน่อยก็ดี
“ช่วยมาเป็น Friend with benefit ให้ผมหน่อยสิ”
“ไม่ ๆ ม่ายยยยย!!แกกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ยเรนนี่!!” ตุบ! ฉันเอาหัวโขกกับพวงมาลัยเมื่อมันกำลังคิดเรื่องของข้อเสนอของคุณเพ้นท์
หรือแบบนั้นมันจะดีกว่านะ ไม่ผูกพันทางความรู้สึก...
“จะลองดีไหมนะ?” ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะขึ้นห้องไป
ติ๊ง! ฉันเดินออกจากลิฟท์มองไปที่ประตูห้องของคุณเพ้นท์นิดหน่อยก่อนจะเดินไปห้องของตัวเอง
แกร๊ด!
พรึ่บ! ฉันทิ้งตัวนั่งที่โซฟาตัวโปรดก่อนจะมองไปรอบห้องก็พบว่ามันว่างเปล่า ถ้ากลับบ้านเจอแม่ก็แค่แปบเดียวเข้าห้องนอนก็เหมือนเดิม ว่างเปล่า...
“เหงาชะมัด” นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันรู้สึกแบบนั้น
ที่ผ่านมาฉันอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปกับเพื่อนบ้างบางครั้งแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วเพราะเพื่อนมีครอบครัวที่ต้องดูแลแล้ว มีลูกและสามีแล้วเพราะงั้นฉันจะเอาพวกมันมาอยู่ด้วยบ่อย ๆ ไม่ได้
ไปอาบน้ำแล้วนอนเถอะฟุ้งซ่านใหญ่แล้ว
เวลาต่อมา
ซ่า!!แกร๊ด!
ฉันปิดน้ำและเดินออกมาจากห้องน้ำฉันยังไม่ได้แต่งตัวทันทีแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะไถ่ทวิตเล่น ฉันก็เป็นเพียงคนธรรมดาที่มีความต้องการเหมือนกันนะเพียงแต่ฉันไม่ได้ปล่อยร่างกายไปมั่วซั่วตามต้องการของใจเพราะงั้นสิ่งที่จะช่วยได้ดีที่สุดคือ...ช่วยตัวเองไง
“อ่าส์!” ฉันก็อยากลองนะเซ็กส์น่ะแต่ว่าจะให้ไปวันไนท์สแตนกับผู้ชายก็ไม่ไหวเหมือนกันอย่างน้อยครั้งแรกก็ควรดีหน่อยได้ไหม ครั้งต่อไปจะยังไงก็ช่างมันเถอะ
แฉะ...
เมื่อไถ่ทวิตไปเรื่อย ๆ เจอคลิปมากมายร่างกายของฉันมันก็ตอบสนองทันที ฉันมีอารมณ์และต้องการปลดปล่อยมันออกมา ฉันทิ้งตัวนอนที่เตียงแม้ว่าตัวยังเปียกอยู่ก็ตาม มือที่ว่างลูบไล้ไปตามร่างกายของตัวเองส่วนอีกมือก็ถือโทรศัทพ์และดูคลิปในนั้น คงไม่ต้องบอกเนอะว่าคลิปอะไร
“อืออออ” มือของฉันเลื่อนลงไปที่ส่วนนั้นของตัวเองก่อนขยี้มันซะตามแรงความต้องการ
“อ่าส์!!” ฉันทำแบบนี้บ่อยมาก ๆ โดยเฉพาะช่วงก่อนจะประจำเดือนมาเพราะฮอโมน์พุ่งพล่านละมั้ง...
แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!
ฉันใช้นิ้วบดขยี้ที่เม็ดเสียวของตัวเองเพราะว่าไม่กล้าจะใส่นิ้วเข้าไปด้านใน ตาดูคลิปส่วนนิ้วก็เขี่ยวนไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็ใกล้เสร็จ
“อื้อออ อ่าส์!!!คุณเพ้นท์ ซี๊ดดดด” กึก! อยากจะบ้าตายฉันครางถึงเขาเหรอ?
ปกติไม่เคยนะเพราะว่าเขานั่นแหละที่พูดเรื่องนั้นขึ้นมา...
“อ๊ะ!!ไม่ไหวแล้วววว” ฉันเร่งนิ้วของตัวเองพยายามขยี้บดให้แรงที่สุดเพื่อตัวเองจะได้เสร็จแตกออกมา
แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!
“ซี๊ดดดดอ่าส์!!!” ฉันนอนนิ่งเมื่อตัวเองเสร็จแตกออกมาแล้ว
กึก!!
“ใคร?!” ฉันถามออกไปเมื่อได้ยินเหมือนประตูปิด
“คุณเพ้นท์!!!” ฉันพูดออกมาอย่างตกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนที่จะสามารถเข้ามาที่นี่ได้คือเขาเพียงคนเดียว
“มะไม่นะ....”
- ผู้เขียน
