ตอนที่ 8
1062 คำ
“งั้นก็แค่เลื่อนออกไปก่อน พ่อเจ้าบ่าวสุดหล่อคงไม่อะไรมากหรอกมั้ง”
“แค่เลื่อนก็ไม่ได้ค่ะ งานถูกเตรียมเอาไว้หมดแล้ว”
“แล้วหล่อนจะเอายังไงยะ จะให้พี่แคนเซิลงานเดินแบบที่ฮอลลิวูดเลยไหมล่ะ พี่จะได้จัดการให้ แล้วคราวหน้าก็อย่าหวังเลยนะว่าโอกาสดีๆ แบบนี้จะหล่นมาถึงมือของหล่อนอีก”
สุ้มเสียงที่เต็มไปด้วยความโมโหของผู้จัดการส่วนตัวทำให้ทิพย์เกสรกังวลใจ “พี่มอลลี่ก็รู้ว่าการไปเดินแบบกับห้องเสื้อระดับโลกเป็นความฝันของทิพย์”
“แต่หล่อนเลือกจะมีผัวมากกว่าเลือกอนาคตนี่ยะ”
“ก็ทิพย์ไม่มีทางเลือกนี่คะ คุณมิกอยากแต่งงาน อยากมีลูกกับทิพย์ และถ้าทิพย์ปฏิเสธอีก คุณมิกคงจะโกรธทิพย์มาก”
“แต่งงาน มีลูก แล้วอนาคตในวงการของหล่อนก็จะดับสูญไป ไม่มีใครจดจำนางแบบที่ชื่อทิพย์เกสรได้อีก” มอลลี่สาวประเภทสองผู้คร่ำหวอดอยู่ในวงการนางแบบมานานเป็นสิบปีพูดประชดประชัน
“เธอยินดีให้เป็นแบบนั้นใช่ไหม ถ้าใช่ฉันจะได้โทรไปแคนเซิลงานของเธอให้หมด แล้วฉันก็จะปั้นนางแบบคนใหม่เอามาแทนที่เธอ”
“อย่านะคะพี่มอลลี่”
“แล้วหล่อนจะเอายังไง ตัดสินใจมาเร็วๆ”
“ขอทิพย์อยู่แต่งงานก่อนได้ไหมคะ พี่มอลลี่ก็รู้นี่คะว่าเราแต่งกันเงียบๆ ไม่มีนักข่าวที่ไหนรู้หรอกค่ะ เสร็จแล้วทิพย์ก็จะเดินทางไปเดินแบบกับพี่มอลลี่ทันทีเลยค่ะ”
“นี่ฉันยังไม่ได้บอกหล่อนใช่ไหมยะว่างานเลื่อนเร็วขึ้นก่อนกำหนดเดิมสามวัน”
“เลื่อนเร็วขึ้นเหรอคะ” ทิพย์เกสรนับนิ้วและขมวดคิ้วยุ่ง “งั้นก็แสดงว่ากำหนดเดินแบบจัดขึ้นหลังวันแต่งงานของทิพย์แค่วันเดียว แล้วแบบนี้เราจะเดินทางไปทันเหรอคะ”
“ก็เพราะอย่างนี้ไง ฉันถึงได้บอกให้หล่อนเลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อน เพราะอย่างช้าเราต้องออกเดินทางก่อนกำหนดการเดินแบบหนึ่งวัน”
ตั้งแต่เกิดมาทิพย์เกสรไม่เคยรู้สึกหนักใจและลำบากใจแบบนี้มาก่อนเลย
“แต่ทิพย์...”
“ถ้ามันตัดสินใจยากเย็นนัก ก็ยกเลิกไปเถอะ เดี๋ยวฉันจะโทรไปจัดการให้เอง แค่ถูกถอนหงอกสักหน่อยสิบยี่สิบเส้นคงไม่เป็นไรหรอก” มอลลี่ทำท่าจะตัดสายทิ้ง แต่ทิพย์เกสรเรียกเอาไว้เสียก่อน
“อย่ายกเลิกนะคะพี่มอลลี่”
มอลลี่ที่อยู่ปลายสายระบายยิ้มโล่งอก แต่ก็ยังทำเสียงไม่พอใจเช่นเดิม
“ตกลงจะเอายังไง”
“ทิพย์...”
“จะเอายังไงก็รีบๆ พูดมา เร็วเข้า”
แม้จะรักโดมินิกมากแค่ไหน แต่อนาคตของหล่อนกำลังสดใส และมันคือความฝันของหล่อน ซึ่งหล่อนไม่อาจจะขว้างมันทิ้งได้
“ทิพย์จะไปกับพี่มอลลี่ค่ะ”
มอลลี่กรี๊ดกร๊าดดีใจมาตามสาย “งั้นก็แสดงว่าหล่อนจะไม่แต่งงานแล้วใช่ไหม”
“ทิพย์ไม่มีทางเลือกนี่คะ”
“มันต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเป็นนางแบบอันดับหนึ่งของโลกได้ งั้นเตรียมตัวให้พร้อมนะ เราจะเดินทางกันเร็วขึ้นสามวัน”
“ค่ะพี่มอลลี่”
ทิพย์เกสรรับคำออกไป แต่หน้าตาก็ยังไม่สู้ดีนัก หล่อนยังคงเป็นกังวลกับโดมินิกเหลือเกิน
“คุณมิก...ทิพย์ขอโทษ...”
“พี่ทิพย์คิดจะทำอะไรคะ”
ทิพย์เกสรหันกลับไปอีกฝั่งของระเบียง ก่อนจะตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นนวลลออก้าวออกมาจากมุมเสา
“นี่แกมาแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์อย่างนั้นเหรอ นังนวล”
“นวลไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะคะ แต่นวลยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว”
“งั้นแกก็หาว่าฉันมาคุยโทรศัพท์ให้แกฟังเองน่ะสิ” ทิพย์เกสรถลาเข้ามาหยุดตรงหน้าของน้องสาว ถลึงตาใส่อย่างโมโห “แล้วแกได้ยินอะไรบ้าง”
นวลลออช้อนตาขึ้นมองหน้าพี่สาวนิ่ง “แล้วพี่ทิพย์กำลังจะทำอะไรล่ะคะ”
“ฉันไม่ได้จะทำอะไร แกหุบปากให้สนิทเชียวนะ”
“แต่นวลได้ยินที่พี่คุยกับพี่มอลลี่ พี่จะหนีงานแต่งงานใช่ไหมคะ นี่พี่ทิพย์กล้าทรยศคุณมิกได้ยังไงกัน”
พอถูกพูดจี้แทงใจดำ ทิพย์เกสรก็อาละวาดด้วยการขยุ้มหัวไหล่ทั้งสองข้างของน้องสาวและเขย่าแรงๆ
“แกอย่ามาเสือกเรื่องของฉัน!”
“แต่นวลไม่อยากให้พี่ทิพย์ทำผิดกับคุณมิก...”
“ทำไม...รักเจ้าบ่าวของฉันสินะ นังน้องไม่รักดี”
“นวลก็แค่...อยากเห็นพี่ทิพย์กับคุณมิกแต่งงานกัน นวลไม่เคยคิดอะไรอย่างที่พี่ทิพย์พยายามยัดเยียดให้เลยนะคะ”
“ตอแหล! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดยังไงกับคุณมิก แกมันจ้องจะงาบเขาตลอดเวลานั่นแหละ”
คนที่ถูกกล่าวหาน้ำตาร่วงริน เจ็บปวดไปทั้งหัวใจ “ถ้าพี่ทิพย์กลัวนวลจะงาบคุณมิก พี่ทิพย์ก็เลือกคุณมิกแทนเลือกงานสิคะ แต่งแล้วค่อยไปเดินแบบก็ได้”
“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ไปให้พ้น!” ทิพย์เกสรผลักร่างของน้องสาวออกห่างแรงๆ ก่อนจะเดินตามเข้าไปชี้หน้า
“แล้วถ้าแกเอาเรื่องที่ได้ยินวันนี้ไปบอกกับใคร ฉันฆ่าแกแน่ นังนวล!”
“งั้นพี่ทิพย์ก็รับปากกับฉันก่อนสิจ๊ะว่าจะไม่ไปไหน จะอยู่แต่งงานกับคุณมิกก่อน”
“มันแน่อยู่แล้ว ฉันไม่มีทางทิ้งผู้ชายที่ฉันรักไปได้หรอก”
นวลลออฝืนยิ้มออกมา ขณะยันกายลุกขึ้นยืน “งั้นฉันก็สัญญา...ว่าฉันจะเก็บเรื่องที่ได้ยินวันนี้เอาไว้เป็นความลับ”
“แล้วทำให้ได้นะนังนวล”
“ฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะ”
“จะไปไหนก็ไปเลย ไสหัวไปให้พ้นหน้าฉันนานๆ เลยยิ่งดี นังน้องสารเลว”
นวลลออน้ำตารื้น หล่อนไม่อยากจะโต้เถียงกับทิพย์เกสรอีก เพราะไม่ว่าจะพยายามยังไง เหตุผลของหล่อนก็ไม่เคยเอาชนะความเอาแต่ใจของพี่สาวได้เลยสักครั้ง
- ผู้เขียน
