ใยรัก

พี่ชายคนโต

ผัวะ!

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน ฝ่ามือของคนเป็นพ่อก็ฟาดลงมาที่ใบหน้าอย่างแรง จนเติมเต็มหงายหลังลงกับพื้น ดีที่ลูกน้องข้างหลังรับไว้ทัน ไม่อย่างนั้นหัวเขาคงกระแทกพื้นอย่างแรง

“คุณคะ ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ ฟังลูกอธิบายก่อน” เตือนใจวิ่งเข้ามาหา แต่ถูกลูกน้องของสุรพลขวางเอาไว้

“จะต้องฟังอะไรอีก มันไปเผาบ้านเขา เขาไม่แจ้งความเอามันเข้าคุกก็ดีแค่ไหนแล้ว” เติมเต็มสะบัดหัวไล่ความมึนงง มองหน้าพ่อกับแม่สลับกัน แม่พยายามช่วยเขาแล้ว แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะแม่กลัวพ่อ คำพูดของพ่อทำให้เขาเข้าใจทุกอย่าง ที่พ่อตบหน้าเขาเพราะโมโหที่เขาไปเผาบ้านคนอื่น ถ้าพ่อรู้ว่าไอ้สารเลวนั่นพูดถึงพ่อลับหลังยังไงบ้าง รับรองพ่อจะไม่เผาบ้านมันอย่างที่เขาทำ

ตาคมเข้มจ้องหน้าพ่อเขม็ง พ่อเป็นนักการเมืองท้องถิ่น เป็นธรรมดาที่ต้องรักษาหน้าและชื่อเสียงของตัวเอง เขาเลวเองที่ไม่ระงับอารมณ์ จนทำให้เรื่องบานปลายมาถึงหูพ่อ

“กูพูดขนาดนี้มึงยังไม่สำนึกอีกเหรอ มึงนี่มันเลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ” พ่อคว้าคอเสื้อเขาแล้วฟาดฝ่ามือลงมาที่ใบหน้าและกกหูไม่ยั้ง

“ท่านครับผมว่า ค่อย ๆ คุยกันเถอะครับ” พิสุทธิ์คนสนิทของพ่อที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ร้องห้าม พร้อมกับมาขวางเอาไว้ ส่วนแม่นั้นเป็นลมตั้งแต่เห็นเลือดออกจาก

หัวเขา

“ถอยไปกูจะฆ่ามัน ไอ้เลว ไอ้ลูกไม่รักดี” พิสุทธิ์เอาตัวมาบังเขาเอาไว้ คุกเข่าลงขอโทษแทนเขาสารพัด แต่พ่อก็ไม่ฟัง ให้ลูกน้องมาลากพิสุทธิ์ออกไป

“ให้เขาฆ่าผมเถอะอา ผมมันเลวเอง”

“ยังจะปากดีอีก!”

ผัวะ

หมัดสุดท้ายที่ฟาดลงมาบนหน้า ทำให้เขาไม่รับรู้อะไรอีกเลย มืดหม่นและหนาวจนจับขั้วหัวใจ ได้แต่หวังว่า แม่ อาพิสุทธิ์ และลูกน้องของเขาจะปลอดภัย เขามันคนไม่เอาไหน ปกป้องใครไม่ได้เลย แม้แต่คนที่ตัวเองรักก็รักษาไว้ไม่ได้

“พี่เติม! พี่เติม!” ลูกน้องพากันส่งเสียงเรียก

เมื่อเห็นลูกพี่ตาค้างแน่นิ่งลงไปกับพื้น เวลาที่นายใหญ่โกรธมักจะทำรุนแรง แต่ครั้งนี้หนักมากจริง ๆ

“พ่ออย่าทำพี่เติมนะ เต็มขอร้องล่ะ ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลที พี่เติมอย่าเป็นอะไรนะ เต็มอยู่นี่แล้ว แต้มมาช่วยกันสิ” เต็มใจกอดขาพ่อเอาไว้ ในขณะที่แต้มรัก

กำหมัดแน่น เธอไม่รู้ว่าพี่ชายทำเรื่องอะไรมา แต่สิ่งที่พ่อทำมันมากเกินไป

สุรพลมองภาพตรงหน้า หัวใจเจ็บร้าวเหมือนถูกทิ่มแทง เขาไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ เมียตกใจจนหมดสติ เขาทำร้ายลูกจนสลบคามือ ลูกสาวคนกลางกอดขาและร้องขอชีวิตพี่ ในขณะที่ลูกสาวคนเล็ก มองเขาด้วยสายตา

เกลียดชัง

“หนูเกลียดพ่อ! ถ้าแม่กับพี่เติมเป็นอะไรไป หนูจะไม่อภัยให้พ่อเลย!” พูดจบแต้มรักก็วิ่งออกจากบ้าน

“แต้ม! แต้ม!”

“พ่อช่วยพี่เติมก่อนนะพ่อ ถ้าพ่อยังโกรธ พ่อตีเต็มแทนพี่เติมนะพ่อ เต็มขอนะ ฮือ ๆ ๆ” เต็มใจสะอื้นไห้ ห่วงน้องก็ห่วง แต่ต้องตัดใจอยู่กับแม่และพี่ ถ้าเธอเข้มแข็งได้สักครึ่งของแต้มรักก็ดี

“พาเมียกับลูกกูไปโรงพยาบาล ไปเดี๋ยวนี้!” สุรพลจะโกนลั่น ถ้าเมียกับลูกเป็นอะไรไปเขาก็จะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเช่นกัน

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เติมเต็มรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงสองเดือนเต็ม เขากลายเป็นคนเก็บตัวและหวาดระแวง สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือการหลับตา เพราะทุกครั้งที่หลับตาภาพความโหดร้ายจะตามมาหลอกหลอน แม่กับเต็มใจสลับมาเฝ้าเขา พ่อจะมาเฉพาะเวลาที่เขาหลับ ที่คู่กรณีไม่แจ้งความเพราะพ่อจ่ายเงินเพื่อให้เขาพ้นจากความผิด

แต้มรักออกจากบ้านไปตั้งแต่วันนั้น เพราะทำใจยอมรับสิ่งที่พ่อกระทำไม่ได้ ไร้เงาของฉัตรฉายเธอไม่เคยมาเยี่ยมเขาเลยสักครั้ง คงเกลียดเขาแล้วจริง ๆ

ออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นานที่บ้านก็เกิดเรื่องขึ้นมาอีก เมื่อพ่อจับได้ว่าเต็มใจมีคนรัก พ่อโกรธมากสั่งให้เต็มใจเลิกกับคนรัก เมื่อน้องขัดคำสั่งพ่อจึงลงโทษ ด้วยวิธีของพ่อ พรากน้องออกจากคนรักแล้วส่งน้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ เหตุนี้จึงทำให้เต็มใจตัดสินใจหนีไปกับคนรัก พ่อสั่งให้เขาตามมาพาน้องกลับบ้าน และฆ่าคนรักของน้องเสีย แต่สิ่งที่เติมเต็มก็คือปล่อยน้องไป

ทันทีที่ตามมาเจอเต็มใจประนมมือไหว้ ร้องขอชีวิตแฟนหนุ่ม พร้อมกับกราบลงที่เท้าของเขา น้องยอมรับผิดทุกอย่าง และขอให้เขาทำโทษเธอคนเดียว ถ้าเขาไม่มีหัวใจก็คงดี คงทำตามคำสั่งพ่อโดยไม่มีข้อกังขา ภาพตรงหน้าอดสูแค่ไหน ต่อให้คนที่กราบเท้าไม่ใช่น้อง เขาก็ทำไม่ลง

“ไปซะ...ไปให้พ้น” คำพูดเดียวที่เขาจะบอกกับน้องก็คือ ไปให้พ้นหน้าเขา ที่เหลือเขาจะรับมือเอง

“พี่เติม...” เต็มใจมองหน้าพี่อย่างไม่เชื่อสายตา

“ถ้าพี่ขัดคำสั่งพ่อ พี่ก็จะ...จะต้องตะ” คำว่าตายไม่ได้หลุดออกมาปากของเต็มใจ เพราะเธอไม่อยาก

พูดมัน

“ไม่ต้องห่วงพี่ พี่ไม่เป็นไร ดูแลตัวเองให้ดี ฝากเต็มด้วยนะ” บอกกับน้องแต่ท้ายประโยคพูดกับคนที่เขาคิดว่ารักและดูแลน้องของเขาได้ ที่น้องเป็นอย่างนี้ก็เพราะครอบครัว น้องไม่มีความสุข จึงออกไปหาความสุขนอกบ้าน สักวันพ่อจะรู้สึกผิดและเสียใจที่ทำกับน้องแบบนี้

เติมเต็มดูจนแน่ใจว่าเต็มใจปลอดภัย จึงกลับไปรับโทษ ถ้าจะมีใครสักคนต้องตาย คนคนนั้นก็ต้องเป็นเขา