Sky of Love | สายลมแห่งรัก...เหนือเวหา

ที่แห่งนี้มีแต่ความรัก

4 วันก่อนถึงวันงานเปิดตัวแบรนด์แอมบาสเดอร์ครอสเอ็กซ์

วาเลนไทม์เดินทางมาถึงบ้านคุณตาคุณยายกรุงเทพฯ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว นอกจากกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ กล้องถ่ายรูปพร้อมเลนส์รุ่นเดียวกับที่ช่างภาพมืออาชีพใช้และที่ขาดเสียไม่ได้คือ…สารพัดของฝากซื้อและของซื้อมาฝากในกระเป๋าสะพายอีกใบ

“ยัยหนูวาเลนของยายมาถึงแล้ว ยายคิดถึงจังเลยลูก ไหนมาให้ยายจุ๊บเหม่งหน่อยซิ” ยายปรานีรวบผมสีดอกเลาขึ้นเป็นมวยแซมประดับด้วยดอกปีบเข้ามาสวมกอดหลานสาวสุดที่รักทันทีที่เธอลงจากแท็กซี่ ถึงอายุอานามจะ 73 ปีย่าง 74 แล้วแต่ผิวพรรณยังเปล่งปลั่งสดใส มีริ้วรอยเหี่ยวย่นน้อยมากเมื่อเทียบกับวัย ร่างกายแข็งแรงกระชับกระเฉงเหมือนคนอายุ 50 ต้น ๆ เป็นผลจากการฝึกโยคะมาหลายปีนั่นเอง

“รอบนี้วาเลนขอรบกวนคุณยายคุณตาสักหนึ่งอาทิตย์นะคะ” สาวน้อยจากฮ่องกงกล่าวพลางกอดเอวกระหนุงกระหนิงกับคุณยายระหว่างเดินเข้าบ้าน

“ถ้าไม่ติดเรียนติดอะไรที่ฮ่องกงจะอยู่เดือนนึงไปเลยก็ได้นะลูก ยายจะได้ให้หนูมาเป็นลูกมือช่วยทำขนมด้วย ช่วงนี้ออเดอร์เยอะซะด้วย” ฝีมือการทำขนมไทยของปรานีเป็นที่เลื่องลือชาในความอร่อยจึงมีออเดอร์จากร้านอาหารในห้างและคาเฟ่หลั่งไหลมาไม่ขาดสาย

“ได้เลยค่ะ ทำไปกินไปงานถนัดของวาเลนเลยค่ะ แล้ว…คุณตาไม่อยู่เหรอคะ”

“ตาแกไปชมรมหมากรุกน่ะ ไปตั้งแต่เช้าเลยนี่ก็บ่ายแล้วสงสัยเล่นเพลินคงกลับมาเย็น ๆ โน้นล่ะ เพิ่งมาถึงเหนื่อย ๆ พักดื่มน้ำกินขนมก่อนนะลูก เย็นนี้อยากกินข้าวกับอะไรบอกมาเดี๋ยวยายจัดให้”

บรรยากาศในบ้านยังคงตลบอบอวนไปด้วยความรัก ความอบอุ่นเหมือนเช่นเคย หัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กหญิงจากบ้านเด็กกำพร้าได้รับการเติมเต็มอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

อันที่จริงวาเลนไทม์เคยคิดจะมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยในไทยแต่สุดท้ายก็เลือกเรียนที่ฮ่องกงเพราะอยากอยู่กับครอบครัว แต่แล้วพ่อกับแม่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเสียอย่างงั้น

ช่วงบ่ายคล้อยสาวร่างเล็กทิ้งตัวลงบนเปลญวนหลังบ้าน มีลมเย็นสบายจากแม่น้ำเจ้าพระยาพัดขึ้นมาผ่อนคลายความเมื่อยล้า บรรยากาศร่มรื่นท่ามกลางหมู่มวลไม้ที่ทอดเงาลงบนพื้นดิน วาเลนไทม์สวมหูฟังไร้สายฟังเพลงโปรดเพลงเดิมที่ช่วยคลายเหงาและเยียวยาจิตใจได้เป็นอย่างดี

ใกล้จะได้เจอเจ้าของเสียงทุ้มนุ่มคนนี้แล้วสิ ว่าแล้วก็หยิบรูปโพลาลอยด์ที่เป็นรูปคู่เธอกับปราณเวหาพร้อมลายเซ็นขึ้นมาดูแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ลำพัง

“เจอรอบนี้คงเข้าถึงตัวยากแล้วสิเนอะ”

‘คนที่ได้ไปงานแฟนมิตติ้งครั้งแรกของเวย์หา เป็นอะไรที่โคตรของโคตร VIP เลยนะ เป็นปาร์ตี้ขนาดย่อม ๆ กับแฟนคลับ 50 คน งานนี้ได้กระทบไหล่ พูดคุยเป็นกันเองและได้ถ่ายรูปคู่อีกต่างหาก หลังจากนั้นแฟนมิตติ้งแต่ละทีคนก็แห่มาเป็นร้อยจะแจกลายเซ็นยังไงไหวล่ะ อยากได้บรรยากาศแบบวันนั้นกลับมาอีกจัง…แอดมินกอบัว’

หนึ่งในแฟนคลับตัวยงเล่าประสบการณ์สุดพิเศษในกลุ่มด้อมหมีแพนด้า (ที่ย่อมาจาก Kingdom of panda) แล้วอวดรูปโพลาลอยด์พร้อมลายเซ็นให้แฟนคลับคนอื่น ๆ อิจฉาตาร้อนเล่น ๆ

ยิ่งมีชื่อเสียงมากขึ้นเท่าไหร่ยิ่งเข้าถึงตัวยากขึ้นเท่านั้นเป็นธรรมดา

อย่าว่าแต่รูปคู่เลยแค่จะถ่ายรูปตามงานอีเว้นท์ต่าง ๆ ยังยากเลย

หลังรายการสดศิลปินหนุ่มจะกลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนครึ่ง เวลานี้ไม่ว่าจะทำงานหนักแทบตายหิวจนไส้แทบขาดแค่ไหน ปราณเวหาจะดื่มได้แค่น้ำเปล่าหรือไม่ก็กาแฟดำเท่านั้น นั่นก็เพราะพรุ่งนี้มีถ่ายแบบตอนช่วงสาย การอดอาหารไม่เพียงช่วยให้ร่างกายลีนเห็นแนวกล้ามเนื้อชัดเจนยิ่งขึ้น ยังช่วยให้สวมเสื้อผ้าออกมาแล้วดูดี

ขืนกินอะไรเข้าไปแล้วท้องป่องตัวบวมขึ้นมากองถ่ายจะทำงานยากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

สุดท้ายแล้ว…หัวถึงหมอนก็นอนไม่หลับอยู่ดี

บ้านหลังเบ่อเร่อแต่อยู่อย่างเหงา ๆ ตัวคนเดียว จะมีก็แต่ผู้จัดการและเพื่อนสนิทที่นาน ๆ จะแวะเวียนเข้ามาสักครั้ง

ทันทีที่ปราณเวหาตัดสินใจเลือกวงการบันเทิง ความสัมพันธ์กับบิดาผู้ให้กำเนิดก็ย่ำแย่ลงรื่อย ๆ จนกระทั่งไม่พูดคุยและไม่มองหน้าลูกชายอีกเลย ต่อมาปราณเวหาได้แยกตัวออกมาอยู่เองตามคำแนะนำของคนใกล้ชิด ทั้งนี้ก็เพื่อสะดวกสำหรับการทำงานและลดความตึงเครียดภายในครอบครัว ผ่านไปไม่นานก็สามารถซื้อบ้านและรถยนต์แบรนด์ยุโรปเป็นของตัวเองได้ตอนอายุ 20 ปี

แต่ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับจากครอบครัวสักที

‘เป็นผู้ชายแท้ ๆ แต่งหน้าแต่งตาอย่างกะนางรำ ผมเผ้าสีก็ไม่เหมือนมนุษย์มนาแล้วอะไรมาถอดเสื้อถอดผ้าแบบนี้ เฮ้อ…คนสมัยนี้ไร้ยางอายจริง ๆ…’ คำวิจารณ์สุดบั่นทอนกำลังใจจากพ่อเมื่อเห็นภาพปราณเวหาบนบิลบอร์ดโฆษณาน้ำหอมแบรนด์ดังใจกลางย่านศูนย์การค้าหรู

ไม่มีสักวันที่ปราณเวหาจะไม่รู้สึกผิดที่ทำให้ครอบครัวผิดหวัง บิดามารดาเป็นถึงข้าราชการระดับสูงทำงานในกระทรวง มีหน้ามีตาในสังคม ทว่าลูกชายคนเล็กกลับแหกคอกยึดอาชีพเต้นกินรำกินต่างจากพี่ ๆ ที่เลือกเดินตามเส้นทางที่พ่อแม่กำหนดให้

‘ต้องทำงานหนักขึ้นอีกใช่มั้ยครับ คุณพ่อถึงจะยอมรับ’ ปราณเวหารับรู้ถึงความผิดปกติทางอารมณ์และจิตใจตนเองเป็นอย่างดี แม้จะเข้ารับการบำบัดจากแพทย์เฉพาะทางก็ตาม

มันแทบไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น หากเจ้าตัวยังโหมงานหหนักและแบกความกดดันอันมหาศาลไว้ รวมไปถึงคำแนะนำผิด ๆ จากผู้จัดการส่วนตัวที่ว่างานหนักจะช่วยให้จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน

‘…มีหลายคนดิ้นรนอยากจะมายืนจุดเดียวกันกับเรานะเวย์ เรามีโอกาสแล้ว อย่าละทิ้งโอกาสสิจ๊ะ อีกอย่างเวย์ลองมองคนที่เขาลำบากกว่าเราดูสิ บางคนสู้แทบตายยังไม่ประสบความสำเร็จเลย แต่เขาก็ยังสู้ต่อเพราะเขาศรัทธาในจุดมุ่งหมาย…เราน่ะโชคดีมากเลยนะเวย์…สู้ ๆ’

ผิดมหันต์!

คำปลอบใจไร้ซึ่งความเข้าใจจากคนใกล้ตัว…เจ็บปวดไม่น้อยกว่าการถูกวิพากษ์วิจารณ์แรง ๆ จากสังคมภายนอก

“อยากกลับเป็นเหมือนวันเก่า ๆ จัง” ศิลปินหนุ่มทาบฝ่ามือบนภาพถ่ายบานใหญ่ มันคือรูปภาพที่ถ่ายร่วมกับแฟนคลับในแฟนมีตติ้งครั้งแรก ทั้งอบอุ่น สนุกสนาน เป็นกันเองเหมือนปาร์ตี้กับเพื่อนสนิท

ปราณเวหากระตุกยิ้มมุมปาก ขณะมองหน้าตัวเองในอดีตที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขด้วยแววตาเซื่องซึม ครู่ต่อมาเขาก็สะอื้นไห้ออกมา

ไม่มีอีกแล้วผู้ชายคนนั้นเหลือเพียง…ชายคนนี้ที่กำลังจะจมหายไปในความมืดตลอดกาล

‘ไม่มีใครช่วยผมเลย…’