“พ่อเลี้ยงคะ รดาอยากกลับไร่แล้วละค่ะ”
สาวน้อยพลิกกายขึ้นนอนหงายแทนท่านอนตะแคงข้าง โดยการแอ่นหน้าอกทรงโตเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่เจ้าของมือยุ่มย่ามซุกซนที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาหากำไรกับเรือนร่างของเธอไม่เว้นวาย ถึงตอนนี้เธอยังรู้สึกร้าวระบบทั่วสรรพางกาย หากยังยอมปล่อยให้เขาได้แนบชิดคลึงเคล้นด้วยความเสน่หา ด้วยรู้หน้าที่ของตัวเองดี เธอเป็นอะไรสำหรับเขา
รุ่งรดาแอบถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อย้อนนึกถึงเรื่องราวของเมื่อคืน หลักฐานทุกอย่างยังปรากฏฟ้องความป่าเถื่อนรุนแรง ทั้งรอยฟันตรงฐานอก หรือแม้แต่ร่องรอยเป็นปื้นแดงยาวกระจายทั่วทั้งตัวเธอ
“คุณเหมจะกลับไร่วันนี้เลยหรือเปล่าคะ” มือที่ป้วนเปี้ยนอยู่ใต้ฐานอกหยุดชะงักก่อนศีรษะได้รูปจะผงกขึ้นแล้วหรี่ตามองเจ้าของเต้านุ่มนิ่ม
“ถามทำไม...” อารมณ์หนุ่มใหญ่เริ่มขุ่นเล็กน้อย ก่อนก้มหน้าดูดนมจากเต้า
“ก็รดาไม่อยากอยู่ที่นี่ อ๊าห์...รดาอยากกลับบ้าน” พอนึกถึง
