“อุ๊ย! คุณหลี่ คุณเข้ามาทำไม”
ม่านไหมผงะถอย ตกใจเมื่อหันมาเห็นหลี่ไท่หยาง นึกโมโหตัวเองที่เหม่อลอยจนลืมล็อกประตูห้องน้ำ
“เธอยั่วฉันเองนะม่านไหม”
ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาเธอจนประชิดตัว มือหนาหมุนปิดก็อกน้ำ ก่อนจะรั้งร่างงามมากอดไว้ ม่านไหมพยายามดิ้นรนผลักไสแต่ไร้ผลแรงมดหรือจะสู้แรงช้างไหว เรือนกายร้อนผ่าวแนบชิดร่างบางกระไอร้อนจากร่างหนาสัมผัสผิวเย็นๆ ของหญิงสาว บดเบียดจนละลายความเหน็บหนาวให้คลายลง ดวงตาคมจับจ้องใบหน้างามพิสุทธิ์นิ่ง แววตาของเขาร้อนแรงราวกับจะแผดเผาร่างน้อยให้ละลาย มือหนาเริ่มป่ายปะลูบไล้ผิวเนื้อนุ่มเนียน
“อย่านะคุณหลี่ ฉันไม่ยอมให้คุณทำอะไรบ้าๆ กับฉันอีกนะ” ม่านไหมยันแผงอกหนาไว้ ส่ายหน้าปฏิเสธ เนื้อตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดไหว หลี่ไท่หยางเหยียดยิ้มหยัน
“ม่านไหม เธอเป็นนางทาสเป็นผู้หญิงของฉัน หากฉันต้องการเธอเมื่อไหร่เธอต้องสนอง อย่าคิดขัดใจฉัน” เขายัดเยียดสถานะให้หญิ
