โนร่ารอพวกเขากระทั่งจวบจนเวลาสามทุ่ม เธอตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อที่จะเรียกรถกลับ แต่ไม่ว่าเธอจะโบกกี่คันก็ไม่มีใครจอดรับเธอสักคัน ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรของเธอทำไมถึงมีแต่เรื่องให้เธอต้องเสียใจนักหนา คงจะเป็นวันซวยที่สุดของเธอแล้วมั้ง ในเมื่อเรียกรถไม่ได้เธอก็คงต้องเดินกลับด้วยขาสองข้างของเธอเอง เงยหน้ามองท้องฟ้า เม็ดฝนที่กำลังโปรยลงมา ถ้าเขาไม่รู้สึกก็ไม่ควรมาทำแบบนี้กับเธอ เพราะคนที่มันรู้สึกไปแล้วมันเจ็บ ยากที่จะถอนตัวขึ้น เขาทำดีกับเธอทุกอย่างปฏิบัติกับเธอราวกับแฟนคนหนึ่ง แต่ตรงกันข้าม บางครั้งเขาก็ใจร้ายและเย็นชากับเธอที่สุด จนกลายเป็นเธอเองที่เริ่มสับสนว่าแท้จริงแล้ว เขาคิดยังไงกับเธอกันแน่ อยู่ ๆ น้ำตาก็พาลจะไหล ความรู้สึกน้อยใจเข้ามาแทรก เขาใจร้ายกับเธอจริง ๆ ใจร้ายมาก
"พี่ใจร้ายกับหนูมากเลยรู้ไหม" เธอพูดเบา ๆ ท่ามกลางสายฝน หากย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่ใจอ่อนเอาความรู้สึกลงไปเล่นกั
