เฮียครามคนโหด | 8
1915 คำ
“หนูว่าเหตุผลมันต้องมากกว่านี้ เฮียครามช่วยบอกหนูหน่อยสิว่าทำไม” แก้มหอมถามขึ้นเพราะมันคงมีมากกว่านี้กับแค่ไม่ใช่สเปคมันไม่ใช่เหตุผลที่ดีนักหรอก
“ทำไมอะไรของเธอ” แน่นอนฟ้าครามสงสัยไม่น้อยเพราะสำหรับเหตุผลฟ้าครามก็บอกไปหมดแล้วไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
“หนูอ่อยขนาดนี้แล้วทำไมเฮียครามถึงไม่สนใจหนู”
“เด็กกะโปโลอย่างเธอ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีทางสนใจ”
อีกหนึ่งเหตุผลที่ฟ้าครามไม่สนใจแก้มหอมนั่นเพราะยัยเด็กคนนี้ไม่ต่างอะไรกับเด็กกะโปโล ที่วันๆเอาแต่เล่นสนุก อยากเอาชนะและทำทุกวิถีทางให้ตัวของฟ้าครามสนใจเธอในแบบที่เธอต้องการและอยากให้เป็น
“กรี๊ด ! แล้วเราจะได้เห็นดีกันเฮียคราม”
แก้มหอมโมโหไม่น้อย เธอเกลียดที่สุดกับคำคำนี้ ในเมื่อเฮียครามว่ากันขนาดนี้หลังจากนี้เธอก็จะทำให้เห็นว่าเธอไม่ใช่เด็กกะโปโลตามแบบที่เขาพูด
“เห็นดีอะไรของเธอ” ฟ้าครามถามออกไปเพราะเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสิ่งที่แก้มหอมพูดออกมามันหมายความว่าอะไร
“ตอนแรกก็ตั้งใจจะเลิกอ่อยเลิกยั่วและเลิกยุ่งตามคำพูดแต่ตอนนี้…”
“หมายความว่ายังไง”
“หนูไม่ใช่เด็กกะโปโลและหนูก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรง
ที่บอกว่าเกลียดคำคำนี้เพราะเธอมีอดีตที่ฝังใจ ต่อให้เฮียครามจะพูดออกมาเพราะคำว่าไม่รู้แต่จะทำยังไงในเมื่อมันฝังใจแก้มหอมมานานแล้ว กว่าเธอจะมีชีวิตดีขึ้นหลุดพ้นกับคำว่าเด็กกะโปโลมันก็นานหลายปี
หากย้อนกลับไปในอดีตเมื่อก่อนแก้มหอมไม่ได้สวยและขาวจนใครเหลียวหลังมองเหมือนกับตอนนี้แต่เพราะคำว่าเด็กกะโปโลที่ทุกคนพูดใส่เธอจนเป็นคำฝังใจด่าเธอเกี่ยวกับคำคำนี้มันทำให้เธอเปลี่ยนแปลงตัวเอง
คำด่าคำว่าทุกคำยังคงเป็นความทรงจำย้อนกลับมาทำร้ายในตอนที่แก้มหอมคิดถึงทุกครั้ง ถึงคำด่ามันจะไม่แรงแต่เพราะเป็นเด็กดำจากต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในกรุงเทพ โดนเพื่อนและคนรอบข้างรุมด่ารุมว่าเอาแต่บูลลี่ให้เจ็บช้ำน้ำใจ
ทุกวันนี้แก้มหอมจึงฝังใจกับคำเหล่านี้และเธอก็พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างหนักเพราะกว่าที่เธอจะสวยจะขาวแบบนี้มันไม่ง่ายเลย มันยากลำบากมากสำหรับการดูแลตัวเองที่ยาวนานมันเหนื่อยมันท้อเพราะกว่าจะเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงมันใช้เวลานานนับปี
“ฉันไม่ได้ดูถูกเธอแต่ในสายตาฉันเธอมันก็แค่เด็กกะโปโล” ฟ้าครามยังคงเน้นย้ำแต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้ในใจของแก้มหอมรู้สึกอะไร
“หนูจะทำให้เฮียครามเห็นว่าความจริงแล้วหนูไม่ใช่”
หากเฮียครามไม่พูดอะไรแบบนี้ออกมา สาบานเลยว่าแก้มหอมจะทำตามคำพูดของตัวเองทุกอย่าง คำพูดที่บอกว่าจะเลิกมายุ่งวุ่นวาย
“เธอควรหยุด”
“ก็ถ้าเฮียครามไม่ว่าหนู หนูก็จะหยุดแต่ตอนนี้หนูไม่หยุดแล้วค่ะ”
“ไม่รักษาคำพูด”
แน่นอนว่าฟ้าครามไม่พอใจ ในตอนแรกก็อุตส่าห์ดีใจที่สิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญจะหายออกไปจากชีวิตสักทีแต่ทำไมตอนนี้ถึงเป็นแบบนี้ไปได้
“ไม่สนหรอกค่ะ เฮียครามอยากว่าหนูก่อนทำไม”
“เป็นอะไรนักกับคำว่าเด็กกะโปโล” ฟ้าครามถามออกไปตามตรงเพราะแค่คำคำเดียวมันทำให้ยัยเด็กแก้มหอมคนนี้เป็นแบบนี้ได้เลยหรอ
มันจะอะไรหนักหนากับคำว่าเด็กกะโปโล มันก็เป็นคำธรรมดาคำเรียกทั่วไปที่ไม่ได้ร้ายแรงอะไรเลยแต่ยัยเด็กแก้มหอมคนนี้กลับทำเหมือนมันใหญ่โต
“นี่ ! หนูไม่ใช่เด็กกะโปโลนะ”
“แต่ในสายตาฉันเธอเป็นแบบนั้น”
“เฮียครามหนูให้สัญญาเลยว่าตราบใดที่เฮียครามยังไม่สนใจหนู หนูจะอ่อยจะยั่วเฮียครามจนเฮียทนไม่ได้เลยคอยดูเถอะ”
สำหรับแก้มหอมถึงมันจะยากแต่เธอก็จะทำให้ได้ ถึงในครั้งแรกจะไม่สำเร็จแต่กับอิแค่เฮียคราม แก้มหอมมั่นใจว่ามันต้องมีสักครั้งที่สำเร็จ
“เธอควรรักษาคำพูด”
เพราะฟ้าครามเกลียดที่สุดก็คนที่ไม่รักษาคำพูด อุตส่าห์ดีใจแล้วแท้ๆแต่สุดท้ายก็จบลงแบบเดิมแบบที่ยังมียัยเด็กแก้มหอมคอยวุ่นวาย
“ไม่สนแล้ว เตรียมรับมือกับหนูเลยแล้วกัน”
“แก้มหอม !” ฟ้าครามตะโกนเรียกและไม่ปล่อยให้แก้มหอมเดินออกไปตราบใดที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะแก้มหอม มาคุยกันให้รู้จักเรื่อง” ฟ้าครามพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับคว้ามือของแก้มหอมเอาไว้ เขาไม่ยอมให้เธอกลับไปง่ายๆหากยังคุยกันไม่จบ
“อะไรอีกคะ” แก้มหอมถามกลับมาทันทีเพราะเธอเองก็ไม่มีอะไรจะคุยกับเฮียครามอีกแล้ว
ในตอนนี้เธอไม่โอเคกับคำพูดของเฮียคราม ไม่โอเคจนอยากจะกัดหน้าเอาสักทีสองที ให้ตายเถอะ !
“เธอควรเลิกยุ่งกับฉันตามคำพูดของเธอ “
“จะว่าหนูนิสัยไม่ดีก็ได้นะแต่หนูไม่ทำแล้วค่ะ”
“เธอต้องทำเพราะเพียงแค่นี้เธอก็วุ่นวายกับฉันมากพอแล้ว”
ฟ้าครามไม่อยากมีแก้มหอมมาวุ่นวายอีกแล้ว เมื่อก่อนชีวิตของเขาสงบมากแต่ตอนนี้มันต่างกันโดยสิ้นเชิง ความสงบสุขของชีวิตมันหายไปหมดแล้ว
“งั้นก็เจอกับการวุ่นวายมากกว่านี้ได้เลย”
หลังจากนี้ชีวิตของฟ้าครามจะเป็นแบบนี้จริงๆ ไหนๆเฮียครามก็พูดมาแล้วว่าผู้หญิงคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ งั้นหลังจากนี้ก็เตรียมรับมือกับตัวของเธอเลยแล้วกัน
“ฉันไม่เคยสนใจเธอเลย เธอมั่นใจหรอว่าจะทำมันต่อ”
“หนูสวยหนูแซ่บขนาดนี้ เฮียครามก็ต้องสนใจบ้าง”
“มั่นใจเกินไปหรือเปล่า”
“มั่นใจไม่มั่นใจก็รอดูหลังจากนี้”
“หลังจากนี้จะทำอะไร เธอคิดว่าการกระทำของเธอมีผลกับฉันมากหรอแก้มหอม”
ถึงฟ้าครามจะพูดแบบนี้ออกไปแต่ความจริงแล้วมันตรงข้ามกันมาก การกระทำของแก้มหอมมันมีผลกับตัวของเขาเหลือเกิน
ในคืนนี้บทพิสูจน์ต่างๆที่แก้มหอมทำมันแทบทำฟ้าครามทนไม่ไหว ได้แต่บอกตัวเองให้อดทนกับสิ่งตรงหน้า มันมีอยู่ในช่วงเวลาที่ฟ้าครามทนไม่ไหวอยากจับกระแทกให้รู้แล้วรู้รอด
แต่ทุกอย่างก็ต้องอดใจและอดทนเอาไว้เพราะหากเขาเผลอคล้อยตามไปกับเกมของแก้มหอม ฟ้าครามเชื่อเลยว่าชีวิตคงมีแต่ความน่ารำคาญแต่ตอนนี้ความอดทนที่ทนมามันศูนย์เปล่า
ยัยเด็กแก้มหอมไม่ได้ทำตามคำพูดแต่จะหาทำทุกวิธีที่ตัวเขาจะสนใจ แน่นอนที่ฟ้าครามพูดออกไปทุกอย่างมันก็แค่คำพูดแต่ความรู้สึกในใจแทบจะไม่ไหว ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังจากนี้จะเจอกับอะไร ตัวของเขาจะอดทนไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้
“มีผลหรือไม่มีผล ของเฮียครามก็ขึ้นด้วยมือของหนู”
“ไม่แน่นะหากได้อมอาจจะสู้ปากหนูมากกว่านี้ก็ได้”
“แก้มหอม !” ฟ้าครามได้แต่เอ่ยปากเรียกแก้มหอมเพราะคำพูดคำจาของเด็กคนนี้มันเกินไปมาก พูดออกมาไม่อายปาก !
“อย่ามาทำเป็นรับไม่ได้เลยค่ะเฮียคราม ได้ฉายาตัวพ่อวิศวฯมาแบบนี้ การกระทำคงไม่ใช่เล่นๆถูกไหม”
ฉายาตัวพ่อวิศวฯที่ได้มาคงไม่ใช่โชคช่วย แก้มหอมอยากรู้เหลือเกินว่าฟ้าครามได้ฉายานี้มาได้ยังไงในเมื่อที่ผ่านมาก็ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนหรือว่าก่อนหน้านี้เคยเป็นเสือมาก่อนแล้วหยุดแต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ ไว้ค่อยหาคำตอบภายหลังก็ยังไม่สาย
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“เรื่องของหนูแน่ๆเพราะหนูจะทำให้เฮียครามสนใจหนู”
“ไม่มีใครเคยทำได้แล้วเธอมั่นใจได้ยังไงว่าเธอจะทำได้”
“ก็รอดูสิคะว่าหนูทำได้แน่นอน”
ในตอนนี้แก้มหอมมั่นใจมากๆ ยิ่งมีคำสบประมาทของเฮียครามมันก็ยิ่งทำให้แก้มหอมฮึดสู้ บอกตัวเองว่าต้องทำให้ได้เพื่อที่จะทำให้เฮียครามรู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กกะโปโล
“อย่ามั่นใจเกินไปนะแก้มหอมเวลามันไม่เป็นดั่งใจมันจะเจ็บไม่น้อย”
“เพราะคำว่าเด็กกะโปโลมันทำให้หนูฮึกเหิม” แก้มหอมตอบกลับไปตามตรง
หากเฮียครามไม่พูดคำนี้ออกมาเธอคงทำตามคำพูดข้อตกลงที่คุยกันไว้ในก่อนหน้านี้แต่ตอนนี้ทุกอย่างถือเป็นโมฆะเพราะแก้มหอมจะไม่ทำตามคำพูดอะไรทั้งนั้น
“มีปมกับคำนี้หรอ ถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนใส่ฉันขนาดนี้”
“…”
“สงสัยคงจะจริง”
เมื่อเห็นว่าแก้มหอมไม่ตอบมันก็ยิ่งทำให้ฟ้าครามมั่นใจได้มากขึ้นว่าแท้จริงแล้วยัยเด็กแก้มหอมคนนี้คงมีปมกับคำคำนี้จริงๆ
แต่จะมาโทษตัวของฟ้าครามก็ไม่ได้ในเมื่อเขาไม่รู้มาก่อนและแก้มหอมก็ไม่ได้พูดหรือเล่าอะไรในเรื่องนี้ให้ฟัง หากมันร้ายแรงนักเขาก็จะขอโทษแต่หากเธอเงียบไม่พูดถึงเรื่องนี้ ตัวของฟ้าครามก็ไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไร
“จำคำพูดหนูไว้เลยนะเฮียครามว่าหนูจะทำให้เฮียครามสนใจในตัวหนูและสยบแทบเท้าหนู”
“ฉันบอกว่าอย่ามั่นใจเกิน”
แก้มหอมมั่นใจเกินไปแล้ว คำว่าสยบแทบเท้ามันเกินไป ต่อให้จะรู้สึกกับการกระทำของแก้มหอมมากขนาดไหนแต่มันยากมากที่ฟ้าครามจะสนใจ
ฟ้าครามยังยืนยันคำเดิมว่าสำหรับเขาผู้หญิงคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญ !
“ก็รอดูแล้วกันว่าหนูไม่ใช่เด็กกะโปโลตามที่เฮียครามพูด” ถึงในอดีตจะเคยเป็นแต่ตอนนี้แก้มหอมไม่ได้เป็นแบบเดิมแล้วจะมากล่าวหากันแบบนี้ไม่ได้หรอก
“แล้วหลังจากนี้ก็เตรียมรับมือกับหนูดีๆเพราะหนูเด็ดกว่าที่เฮียครามคิด”
“ถ้าเธอเด็ดฉันคงสนใจเธอไปแล้ว”
“ขนาดไม่เด็ดยังทำของเฮียครามขึ้น หากหนูเด็ดหนูก็มั่นใจว่าเฮียครามคง…”
❤️
ปากบอกไม่สนใจแต่ลับหลังวิ่งไปหาผู้หญิงเพื่อจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง ย้อนแย้งมากพ่อ !
- ผู้เขียน
