“จะกินข้าวรอหนูก็ไม่ว่า” แก้มหอมพูดขึ้นทันทีเพราะกว่าเธอจะแต่งหน้าแต่งเสร็จก็คงใช้เวลาพอสมควร
“ฉันไม่ได้อยากกินข้าว” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรง
ในตอนนี้ตัวของฟ้าครามไม่ได้อยากกินข้าวแต่ในใจลึกๆกลับเชยชิมเด็กขี้อ่อยตรงหน้าแต่หากแสดงออกมากไปมันก็อาจทำให้เด็กขี้อ่อยคนนี้หลงระเริง
“แล้วอยากกินอะไรคะ หนูหรือเปล่า”
“ถ้าอยากให้ฉันกิน เธอก็ยั่วฉันสิเอาให้เคลิ้มไปกับการอ่อยของเธอ”
แน่นอนว่าฟ้าครามจะไม่เริ่มก่อนยังไงแล้วแก้มหอมก็ต้องเป็นคนเริ่ม ฟ้าครามจะนั่งอยู่ตรงนี้นั่งมองการกระทำของแก้มหอมอย่างไม่วางตา
“ถ้าแบบนั้นชุดนี้คงไม่ต้อง” แก้มหอมพูดขึ้นก่อนจะโยนชุดไปอีกทางเพราะชุดนี้มันไม่ได้สำคัญอะไรเลยหากแก้มหอมจะทำให้ฟ้าครามเคลิบเคลิ้ม
“ถ้าไม่ใช่ชุดนี้จะมีอะไรที่ฉันควรสนใจเธอ”
“ร่างกายของหนูพอทำให้เฮียครามสนใจได้หรือเปล่า”
“…” ฟ้าครามไม่ตอบอะไรกลับไปแต่หัวใจกลับเต้นระรัวแทบไม่เป็นจังหวะกับ
