“เอาเป็นว่าวันนี้เธอกับฉันเสมอกันที่คะแนนหนึ่งต่อหนึ่ง” ฟ้าครามพูดขึ้นทันที หากหลังจากนี้ยังมีเกมอะไรมาเล่นอีกคงเป็นตัวเขาที่จะไม่ไหวและอดทนไม่ได้
“จริงๆก็ไม่อยากเสมอหรอกค่ะ หนูอยากมีคะแนนนำเฮียครามเยอะๆ”
แก้มหอมทำทุกอย่างเพื่อการชนะและทำทุกอย่างเพื่อลบคำสบประมาทคำว่าเด็กกะโปโลเพราะฉะนั้นแล้วหากอะไรทำได้แก้มหอมก็จะทำ
“ถ้าอยากมีคะแนนนำฉันก็เอาสิ หาเรื่องมาอ่อยมายั่วทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของเธอ”
“หนูทำแน่เฮียครามไม่ต้องกลัวหรอกค่ะแต่ตอนนี้มากินข้าวก่อนนะเพราะหากไม่กินข้าวเฮียครามจะได้กินหนูแทน”
“มั่นใจหรอว่าฉันจะกินเธอ”
แน่นอนว่าแก้มหอมมั่นใจไม่น้อยว่าในใจลึกๆยังไงเฮียครามก็อยากกินเธอ เธอสวยเธอแซ่บ อ่อยและยั่วเขามากมายขนาดนี้หากไม่รู้สึกอะไรก็คงโกหก ในตอนนี้ก็คงแกล้งทำเป็นเมินเฉยบอกว่าไม่รู้สึกอะไรทั้งๆที่ในใจก็แทบทนไม่ไหว
“สายตาคนเรามันไม่โกหกหรอกนะเฮียคราม”
แก้มหอมดู
