ตอนที่ 4
1105 คำ
"ซี๊ด อ๊า ซี๊ด ก็....เนเนะจังอยากลองมั๊ยล่ะ"
เนเนะจังแค่คิดว่าได้ลองกับริกะจังคนสวยคนนั้นสักครั้งก็น้ำไหลออกมาเป็นสายแล้ว หญิงสาวยิ่งดูดหัวนมของเคนแรงขึ้น มือสองข้างช่วยกันถอดกางเกงของเขา และรูดลงมาแล้วกำรอบปากดูดนมไป มือรูดท่อนเอ็นของเขาและยังกำไข่ของเขาเล่นด้วย
เคนเด้งตัวอย่างแรง
"มือของเนเนะจังดีจังเลย ชอบแบบนี้แหละ"
"อื้อ ร่างกายของเคนคุงก็อร่อยมากเลยค่ะ"
ทั้งสองคนกำลังตกอยู่ในอารมณ์พิศวาส ประตูไม่ได้ล็อกจู่ ๆ ริกะจังเกิดสงสัย เธอจึงเปิดประตูเข้ามาอย่างเบามือ หากเจอจริง ๆ คิดจะอาละวาดสักหนให้สองคนนั้นละอายใจ
แต่เมื่อมาเจอภาพนั้นจริง ๆ เธอกลับยืนนิ่งแข็งทื่อ เกิดความเสียวที่น้องสาวของตัวเอง หญิงสาวจึงมองพวกเขาร่วมรักกันและใช้มือเสียดสีเนื้ออวบของตัวเองไปด้วย
ใจหวนคิดถึงผู้ชายอีกคนหนึ่งที่เธอมีอะไรกับเขาทั้งคืน แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่เพียงพอ เธอยังคงแอบมองอยู่ที่มุมหนึ่งภายในห้องนี้โดยที่ทั้งสองคนไม่รับรู้
เคนถูกเนเนะดูดจนหัวบานของเขาฉ่ำเยิ้ม จนในที่สุดเคนทนไม่ไหวจึงจับหญิงสาวให้ลุกขึ้น เนเนะหันหลังให้เขาเด้งก้นเข้าหาเขา
เคนลูบสะโพกของเนเนะ เขาสอดท่อนแข็งเข้าหาเธอทันที
เนเนะจังโยกสะโพกไปตามจังหวะที่เคนกระแทกเข้ามา เคนกระแทกเข้าไปจนสุดลำแล้วดึงมันออกพร้อมกับแทงพรวดเข้าไปใหม่ ทั้งรุนแรงและหนักหน่วงแต่เหมือนจะถูกใจคนที่โดนซอยถี่ ๆ
"ซี๊ด เสียวค่ะ เคนจัง อ๊า ดีมาก อ๊า"
เคนขบกรามแน่น ใบหน้าของเขาแดงไปหมด เหงื่อเริ่มไหลซึม ซอยอัดเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า หากเขาไม่รีบเร่งให้เสร็จเร็ว กลัวว่าตัวเองจะไปทำงานสาย ถึงจะเป็นเจ้าของบริษัทก็ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้พนักงาน
เขาจับเนเนะพลิกตัวมาด้านหน้า พร้อมกับย่อเข่าลงดูดนมคู่ใหญ่ของเนเนะเสียงดังก่อนจะช้อนขาทั้งสองข้างของเนเนะขึ้นมาแล้วอุ้มเป็นลิงอุ้มแตง
เนเนะกอดคอของเคนแน่น สัมผัสแผ่นหลังอันตึงแน่นของเคน เมื่อเขากระแทกเข้ามาแรง ๆ ก็เสียวจนต้องครางออกมา
"อ๊า อ๊า ดีจังเลย ซอยเร็ว ๆ เลยนะคะ อ๊า เสียว"
"สมแล้วที่เป็นเนเนะจัง ทั้งร้อนทั้งร่าน แบบนี้ชอบจังเลย"
เคนดูดนมทั้งสองข้างจนอิ่ม แล้วเลียขึ้นมาลำคอ สองคนแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด ในขณะที่สะโพกของเคนก็ซอยอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน
ร่างกายของเนเนะกำลังโอบล้อมเขาและบีบรุนแรง
"อ๊า จะแตกแล้วล่ะ เนเนะจังอ๊า"
เมื่อเคนใกล้จะเสร็จ เขาก็ดึงแก่นกายออกมาเนเนะจังรีบนั่งลงคว้าลำแข็งของเขายัดเข้าปาก ดูดแรง ๆ สองสามครั้ง น้ำรักแสนอร่อยของเคนก็พุ่งเข้าไปในปาก
เธอกลืนจนหมดแล้วดึงท่อนแข็งมาทิ่มที่กลางหน้าอกของตัวเอง โยกเบา ๆ ยังมีน้ำรักของเขาหลงเหลือแล้วเล็กน้อยที่ไหลมาเปรอะหน้าอกของเธอ
เคนคุกเข่า จูบแลกลิ้นกับเนเนะบอกเธอเบา ๆ ว่า
"คืนนี้จะมาทำต่อให้นะ ต้องรีบไปทำงานแล้ว"
เนเนะพยักหน้า "ค่ะ สบายตัวแล้วนะคะ รีบไปรีบกลับนะคะ แต่ว่าคืนนี้จะมาได้เหรอคะ ริกะจังก็อยู่นี่"
เคนพยักหน้า
"รอริกะหลับก่อน ค่อยออกมาจะทำให้ริกะเพลียจนนอนไม่รู้เรื่องก่อน"
เนเนะจังยิ้ม กอดเขาแล้วพูดว่า
"ถ่ายวีดีโอมาดูหน่อยนะคะ อยากเห็นจัง"
"ได้สิ"
ริกะเห็นว่าเคนเสร็จแล้วจึงรีบออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว น้ำรักของเธอยังเยิ้มอยู่เต็มร่อง เธอเองเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกอยากปลดปล่อยบ้าง
เมื่อกลับเข้าห้องแล้วจึงคว้าดิลโด้คู่ใจออกมา
"คิดว่าจะไม่ได้ใช้แล้ว"
ริกะเริ่มลูบไล้ร่างกายตนเอง ใช้นิ้วเขี่ยตุ่มเสียวของตัวเองจนน้ำไหลเยิ้ม คิดภาพของตัวเองที่ร่วมรักกับฮาจิเมื่อคืนพร้อมกับยัดดิลโด้เข้าไป
ดิลโด้สั่นเป็นจังหวะ คล้ายของจริง ริกะเสียวจนบิดตัวพร้อมกับแทงดิลโด้เข้าออกด้วยมือสั่นระริก ถึงจะสู้ของจริงไม่ได้ก็ยังแก้ขัดได้ดี
"อ๊า ซี๊ด อ๊า ฮาจิ อ๊า ดีจังเลย อยากดูดของฮาจิอีกจังเลย"
ในขณะที่ริกะกำลังร่วมรักรุนแรงกับดิลโด้คู่ใจอยู่นั้น คนผู้หนึ่งก็ก้าวเข้ามา เขาครางอย่างหื่นกระหาย ก้มลงดูดนมของริกะทันที
ริกะตกใจเป็นอย่างมาก เธอดันใบหน้าของเขาออก ก่อนที่ะจะกรีดร้องเขาก็ปิดปากของเธอด้วยมือคู่ใหญ่ แล้วก้มลงกระซิบกับริมฝีปากของเธอ
"คิดถึงฉันจนต้องครางชื่อแล้วมาช่วยตัวเองแบบนี้เหรอ"
ริกะตกตะลึง ฮาจิยังเปลือยกายและกำลังลูบนมของเธอเล่นอยู่ ดิลโด้อันนั้นก็ยังคาอยู่ในรูสวาทของเธอ
"นายมาได้ยังไง เข้าห้องนี้ได้ยังไง"
เขามองดูดิลโด้ที่สั่นอยู่ในรูของเธออย่างสนใจ จับขาของริกะแยกออกแล้วเป็นฝ่ายช่วยริกะยัดดิลโด้เข้าไปจนลึก พร้อมกับตอบคำถาม
"เป็นห่วงน่ะ และก็รหัสเข้าบ้านก็เดาเอาว่าเป็นวันเกิดของริกะจัง"
"นายรู้ได้ยังไง"
นั่นยิ่งทำให้ริกะยิ่งตกตะลึง ในขณะที่ความเสียวซ่านพุ่งเข้าเล่นงานอีกครั้ง
"จำได้ว่าริกะชอบใช้วันเกิดเป็นรหัส ตอนเรียนก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอเลยเดาดู"
ริกะมองเขาด้วยความรู้สึกหลากหลาย แต่ที่แน่ ๆ ในตอนนี้เธออยากจนตัวสั่นไปหมดแล้ว
"ริกะชอบเล่นกับของพวกนี้เหรอ คงเหงาสินะถึงได้ซื้อมา"
"อายจังที่ฮาจิมาเห็นพอดี"
ริกะหน้าแดง ตัวของเธอก็เริ่มกลายเป็นสีชมพู ดูเซ็กซี่น่าเอาจนฮาจิครางในลำคอ
"เซ็กซี่แบบนี้สิถึงทำคนอดใจไม่ไหวต้องตามมาถึงที่นี่ เบอร์โทรศัพท์ก็ไม่ยอมให้นี่นา"
- ผู้เขียน
