ตอนที่ 6 ข้อตกลง
1341 คำ
วายลากเก้าอี้มานั่งตรงระเบียงมองลงไปชั้นล่างที่มีพีพีกำลังดูแลลูกค้าอยู่ หญิงสาวพยายามไม่ให้ลูกค้าลวนลามและหวงตัวเองหนักมากจนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้น
"เป็นเด็กนั่งดริ้งยังไงหวงตัวชะมัด"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะจ้องมองเธอไม่หยุด ใบหน้าสวยถูกใจเขาอย่างประหลาด ริมฝีปากแดงฉ่ำมันน่าจูบเป็นไหนๆ แต่เขาก็แค่อยากได้สักครั้งเหมือนปกติไม่คิดกินต่อเพราะผู้หญิงปกติก็เหมือนกันหมดเอาสนุกแลกเงินก็เพียงพอแล้ว
พีพีชงเหล้าให้โต๊ะตรงหน้าก่อนจะเดินไปรับแขกอีกโต๊ะหนึ่ง หญิงสองเอ่ยถามเสียงสดใสก่อนจะชะงักไปเมื่อเจอลูกเลี้ยงของพ่อควงผู้ชายมาในร้าน
"อ่าวพีพีทำงานที่นี่เหรอจ๊ะ น่าสงสารจังบ้านมีก็อยู่ไม่ได้"
"ชีวิตอะไรจะซวยขนาดนั้นก็ไม่รู้นะ หนีออกมาอยู่ข้างนอกเจ้ากรรมนายเวรยังตามมาอยู่อีก สงสัยต้องทำบุญกรวดน้ำไปให้ เอะ... แต่เค้าบอกว่าทำบุญให้เยอะๆมันจะมีพลังมาต่อกรเพราะฉะนั้นแช่งมันดีกว่าว่ามั้ย"
"นี่แก!"
ลูกเลี้ยงของพ่อเธอชี้หน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง วายที่นั่งอยู่ข้างบนเห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกเห็นท่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่จึงรีบลงไปชั้นล่าง
"คุณวายไปไหนครับ"
"เดี๋ยวมา"
เขารีบเดินลงไปชั้นล่างก่อนจะเดินตรงไปหาพีพีที่ตอนนี้กกำลังถูกผู้หญิงคนหนึ่งเอาน้ำสาดจนเปียก เธอพยายามระงับอารมณ์โกรธและไม่ตอบโต้เพราะกำลังทำงานอยู่ไม่อยากทะเลาะกับลูกค้า
"เกิดอะไรขึ้น"
เขาเดินเข้ามาหาพีพีก่อนจะถอดเสื้อคลุมสวมทับให้หญิงสาว เธอมองเขาอย่างขอบคุณไม่คิดว่าผู้ชายเจ้าชู้บ้ากามแบบนี้จะมีมุมอ่อนโยนเป็น
"ไม่มีอะไรค่ะ"
เธอไม่อยากให้มีเรื่องราวจึงไม่พูดอะไรและปล่อยให้มันเป็นเรื่องราวเล็กน้อยไป แต่ชายหนุ่มไม่คิดแบบนั้นเขาไม่ชอบให้ใครมาทำเก่งที่ผับของเขาและลูกค้าคนไหนมันอยากมีปัญหาเขาพร้อมบวก
"สาดน้ำใส่พนักงานของฉันเหรอ ทำทำไม"
"ก็มันพูดจาไม่เข้าหูไงทำไมจะมาช่วยมันเหรอไง"
เธอมองเขาอย่างท้าทายและไม่คิดจะกลัวเพราะพ่อเลี้ยงของเธอเป็นคนใหญ่คนโต และเขาเชื่อฟังแม่ของเธอมากไม่งั้นลูกสาวคนเดียวคงไม่เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าออกไปจากบ้านหรอก
วายหันไปมองโดยรอบก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาถือไว้จากนั้นก็สาดใส่เธออย่างแรงจนหญิงสาวร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่น
"กรี๊ดแกสาดน้ำใส่ฉันทำไม"
พีพีเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างสะใจที่เขาทำแบบนั้นมันถูกใจเธอมากและคาดไม่ถึงว่าเขาจะเอาคืนเธอแบบนั้น
"ก็พูดไม่เข้าหูฉัน"
"แกย้อนฉันเหรอ"
เธอง้างมือจะตบหน้าเขาปต่ก็ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มหยิบปืนออกมาจากกระเป๋ากางเกง คนรอบข้างตาโตอย่างตกใจแต่ก็ต้องสงบลงเมื่อเขาเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
"ไม่ต้องกลัวผมไม่ทำอะไรหรอกสนุกกันต่อเถอะ ส่วนใครบางคนถ้ายังไม่ใสหัวออกไปฉันจะยิงกบาลมันให้สมองไหลเลย"
"อ๊ะ ยะ...อย่านะ"
เธอกลัวเขาจนตัวสั่นยิ่งเห็นกระบอกปืนพุ่งเป้าตรงมายังเธอก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นกับคนรักของเธอด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
"นึกว่าจะแน่"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะเก็บปืนไว้ตามเดิม ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้มองหน้าเขาด้วยสีหน้าอ่อนลงก่อนจะยกมือไหว้ขอบคุณ
"ขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือ"
"ยัยนั่นเป็นใครแล้วไปทะเลาะกับมันทำไม"
"ลูกเลี้ยงของพ่อนะนิสัยไม่ดีเลย"
เธอเอ่ยออกมาตามตรงกระชับชุดคลุมของเขาให้แน่นขึ้นเพราะรู้สึกเย็นตามร่างกาย วายเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะดึงมือเธอให้ตามขึ้นไปชั้นบน คงต้องให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเพราะเปียกแบบนี้คงทำงานไม่ไหว
"จะพาพีพีไปไหนคะ"
"ไปเปลี่ยนชุดเปียกขนาดนี้เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก หนาวสั่นตายในร้านของฉันมันจะแย่เอา"
"จะมาแช่งกันทำไมเนี่ย"
เธอบ่นออกมาก่อนจะเข้าไปในห้องทำงานของเขา ชายหนุ่มเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ส่งไปให้ หญิงสาวรับมาถือไว้ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำและเปลี่ยนไปใส่ชุดของเขาแทน
และเมื่อทำธุระเสร็จก็เดินออกมาทันที วายที่นั่งอยู่ตรงโซฟามองหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวก็ยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
"ซ่อนรูปนะเธอเนี่ย"
"นี่คุณ... จะมองทำไมขนาดนั้นคะ"
"อยากมอง... เอางี้ดีมะฉันมีข้อเสนอให้เธอนะฉันจะคุ้มครองเธอจากพวกนิสัยไม่ดีแต่ว่าเธอต้องยอมนอนกับฉันครั้งหนึ่ง"
เขายังคงอยากได้ตัวเธอและหาวิธีสารพัดมากมายเพื่อให้ได้เธอแค่สักครั้ง สวยขนาดนี้อยากจะลองก็แค่นั้นไม่ได้คิดจริงจังอะไร
"ไม่คุ้มนะคะฉันต้องเสียตัวให้คุณเพื่อแลกกับอะไรแบบนั้นเนี่ยนะ"
"แล้วจะเอาอะไรอีกเธอก็เห็นว่ายัยนั่นมันกัดไม่ยอมปล่อยหรอก เธอยังจะโดนมันรังแกอีกแน่และถ้าไม่ใช่ฉันใครจะจัดการกับยัยนั่นได้ล่ะ"
เธอคิดตามคำพูดของเขาเพียงแค่นอนด้วยครั้งเดียวเท่านั้นเธอก็จะใช้ชีวิตอย่างสบายใจโดยไม่ต้องกังวลว่าใครจะตามมารังควานได้อีก แต่ต้องแลกกับการมีอะไรกับเขาซึ่งเป็นครั้งแรกของเธอด้วยมันจะคุ้มเสี่ยงเหรอ
"คิดดีๆนะเธอจะทำงานได้อย่างสบายใจและไม่มีใครมาคอยรังควาน"
"ขอล้านหนึ่งค่ะแล้วจะยอมนอนด้วยครั้งหนึ่ง"
"เดี๋ยวนะค่าตัวแพงไปรึเปล่า... ล้านหนึ่งฉันไปเหมาอาบอบนวดได้เป็นปี"
เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าถึงจะสวยและน่าเอาแต่เงินล้านหนึ่งมันแพงมากเมื่อเทียบกับการได้เพียงแค่ครั้งเดียวมันจะไม่คุ้มเอานะสิ
"แล้วแต่นะคะถ้าคุณไม่ให้เงินฉันก็ไม่ให้เอา"
เธอเอ่ยออกมาเสียงเรียบจะเสียตัวทั้งทีใครจะยอมเสียฟรีล่ะ อย่างน้อยถ้าเธอจะเสียความบริสุทธิ์ให้เขาอย่างน้อยขอให้ได้อะไรตอบแทนบ้างและต้องเป็นค่าตอบแทนที่สามารถทำให้เธออยู่สุขสบายไม่ลำบากในระหว่างเรียนแค่นี้ก็ดีแล้ว
"เออๆ ล้านหนึ่งใช่มั้ยฉันจะให้ งั้นคืนนี้เธอมานอนให้ฉันเอาโอเคป่ะ"
"โอนเงินมาก่อนค่ะ"
เธอส่งคิวอาร์โค้ดบนหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองไปให้เขา วายถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆแต่ก็ยอมโอนให้เพราะความอยากเอาชนะเธอของเขามันมีมากกว่าเงินจำนวนนั้น
"โอนละ"
"ขอบคุณค่ะ"
พีพียิ้มออกมาทันทีเมื่อมีเงินเข้ามาหนึ่งล้านตามที่ต้องการ เธอเก็บโทรศัพท์ลงตามเดิมและนึกไปถึงเงื่อนไขที่เขาเสนอให้เมื่อเช้าก่อนจะเอ่ยออกมา
"ครั้งเดียวแยกย้ายใช่มั้ยคะ"
"อืม... คนอย่างฉันกินครั้งเดียวพอไม่กินซ้ำ"
"จำคำพูดของคุณไว้นะคะ"
"แน่นอน คนอย่างฉันพูดคำไหนคำนั้น ครั้งเดียวแยกก็คือแยก จบ!"
- ผู้เขียน
