อาหารพื้นๆ ทั้งหมดเป็นฝีมือของแม่กับป้าที่ตื่นแต่เช้า ที่สำคัญไม่ต้องเสียเงินซื้อเลยสักสตางค์แดงเดียว ไข่ไก่ก็มาจากบ้านป้าเอิบ ที่นำมาให้พร้อมปลาดุกสองตัวเมื่อวาน เพราะมารดาของเธอก็มักจะเอาขนมหรือกับข้าวที่ทำไปแจกอีกฝ่ายทุกครั้ง ดังนั้นจึงมักจะได้รับตอบแทนเป็นอาหารสดอยู่เสมอ ส่วนปลาชะโอนกับกุ้งแม่น้ำก็มาจากฝีมือพี่ชายของเธอที่จับจากคลองหน้าบ้าน บวบก็เก็บมาจากสวนครัวหลังบ้าน
เรียกว่าอาหารทุกอย่างมาจากรอบๆ บ้านเลยก็ว่าได้ ทำให้นึกถึงคำพูดของกำนันมิ่งผู้เป็นตา ที่มักจะชอบพูดว่า ‘ในน้ำก็มีปลา ในนาก็มีข้าว’ ขึ้นมาทันใด
เด็กหญิงตักปลาชะโอนทอดกระเทียม ซึ่งชื่นชอบเป็นพิเศษใส่ในจานข้าว แล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย ก่อนจะก็มองไปทางบิดาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังหึๆ จากอีกฝ่าย
“ป๊าหัวเราะอะไรหรือจ๊ะ”
นายวิศาลละสายตาจากข้าวในจานขึ้นมองหน้าบุตรสาวแล้วยิ้มน้อยๆ
“ก็...ป๊าฟังผิดไปหรือเปล่าที่ได้ยิ
