“แล้วลูกจะเปิดร้านที่ไหน”
ดวงหน้าสะสวยของบุตรสาวเริ่มมีรอยยิ้มน้อยๆ ประดับ “พัดชาอยากเปิดที่วังบูรพาจ้ะ เพราะทันสมัยที่สุดในพระนคร”
พอได้ยินคำว่าวังบูรพา ใบหน้าเรียบๆ ของวิศาลก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจขึ้นมาทันที
“ถ้าเป็นวังบูรพาป๊าเห็นด้วย เพราะตามที่รู้มา มีนักธุรกิจเอกชนติดต่อขอซื้อที่ดินของวังบูรพาภิรมย์ซึ่งเป็นวังเก่าทั้งหมดจากทายาทในราคาหลายสิบล้านบาท เพื่อจะสร้างศูนย์การค้ากับโรงภาพยนตร์อีกหลายแห่ง อีกไม่เกินสองปี ที่นี่จะรุ่งเรืองและทันสมัยยิ่งกว่าตอนนี้อีก”
พัดชาฉีกยิ้มกว้าง “ถ้าป๊าพูดแบบนี้แสดงว่าตกลงให้พัดชาทำร้านเสื้อใช่หรือเปล่าจ๊ะ”
“พัดชาไปดูสถานที่แล้วมาบอกป๊าแล้วกัน”
“จ้ะป๊า” พัดชาแทบจะกระโดดกอดบิดาด้วยความดีใจ เธอคิดไว้แล้วว่าวันหยุดที่จะถึงอีกไม่กี่วันนี้ จะหาทางชวนหม่อมราชวงศ์ฉัตรกมลไปเป็นเพื่อนเพื่อดูสถานที่
“โอย...สดชื่นจัง”
ร่างสูงระหงของหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวยาวเ
