“จำไม่ได้หรอกค่ะ” ถึงจำได้เธอก็ไม่บอกหรอก
ชายหนุ่มมองคนตอบอย่างรู้ทัน เขาไม่เชื่อคำพูดเธอหรอก ดวงตาส่องประกายวับๆ ที่เห็นอยู่ มีหรือที่อีกฝ่ายจะจำไม่ได้
“อ๋อ ตกลงว่าความจำไม่ค่อยดีนี่เอง” คนพูดทำหน้ากรุ้มกริ่มพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานละมุน “ตอนนั้นจำไม่ได้ไม่เป็นไร ตอนนี้ถือว่าเป็นการทบทวนความจำก็แล้วกันนะจ๊ะ แล้วตกลงเรื่องที่พี่ถามเมื่อวานล่ะ จำได้ไหม”
“ถามว่าอะไรหรือคะ” คนถามย้อนถามแบบไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่จำได้ทุกประโยค
คุณชายณุมองคนพูดอย่างเข่นเขี้ยว ถ้าเป็นทหารใต้บังคับบัญชาพูดจายอกย้อนเช่นนี้คงถูกเขาลงโทษกักบริเวณไปแล้ว สำหรับคนพูดตรงหน้านั้น เขาอยากจะลงโทษกักบริเวณให้อยู่ในหัวใจของเขากระมัง
จู่ๆ ใจของหม่อมราชวงศ์หนุ่มก็พลันพลุ่งพล่านขึ้นมา เขาตกใจกับความคิดของตัวเองยิ่งนัก ด้วยรู้สึกว่าอีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้หัวใจของเขาอย่างรวดเร็วเหลือเกิน จนเกือบตั้งรับไม่ทัน!
“ที่พี่ถามว่าเรื่อง
