“หนูใสซื่อเกินไป ย่าไม่น่าเลี้ยงหนูให้เป็นแบบนี้เลย ย่าขอโทษนะลูก” ย่าเขมรู้สึกผิดมากหากไม่เห็นแก่ตัว ชลาลัยต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้มาก ๆ ไม่น่าเลย “น้ำฟังย่านะ ถ้าย่าเป็นอะไรไปหนูต้องอยู่ให้ได้ ถึงหลานชายย่าไม่ดีแต่อย่าลืมว่าหนูยังมีลูก ผู้ชายไม่ดีก็ตัดมันทิ้งไป หนูต้องอยู่เพื่อเจ้าโอบนะลูก”
“ย่าเขมพูดอะไรแบบนี้คะ น้ำไม่ชอบเลย ย่าเขมพูดเหมือนยายศรี ย่าเขมจะทิ้งน้ำไปอีกคนเหรอคะ”
“น้ำก็รู้ว่าย่าป่วยออดแอดมานาน อายุย่าก็เยอะแล้ว ตอนแรกย่าให้น้ำแต่งงานกับเจ้าเพลิงเพราะหวังให้เจ้าเพลิงดูแลหนู ย่าเป็นห่วงหนูมาก หวงหนูมาก คิดว่าเจ้าเพลิงจะดูแลหนูได้ แต่นี่สี่ปีมาแล้วเจ้าเพลิงทำให้ย่ารู้ว่าย่าเลือกผิด ย่าขอโทษนะลูก”
“ไม่เป็นไรค่ะย่าเขม น้ำรู้ว่าทุกอย่างที่ย่าเขมเลือกให้น้ำดีหมด” ชลาลัยพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ต่อให้เธอเสียใจที่สามีไม่รัก แต่ว่าเธอดีใจมากที่ย่าเขมยังอยู่กับเธอและดีกับเธอแบบนี้ เขาคนนั้นไม่รักก็ช่างสิ เธอไม่ได้ต้องการรักจากเขาขนาดนั้น
“เฮ้อ…” คนแก่อายุ 70 ปี ทอดถอนใจ เห็นชลาลัยกับเจ้าหนูโอบก็รู้สึกสงสาร ถ้าเกิดวันข้างหน้าย่าไม่อยู่แล้วไม่รู้เลยว่าสองแม่ลูกจะลำบากสักแค่ไหน
ถ้าหากวันนั้นเลือกเหมันต์แทนคิมหันต์เรื่องอาจจะไม่แย่แบบนี้
“ย่าคาดหวังให้น้ำกับเพลิงสร้างครอบครัวที่มีความสุข แต่ครอบครัวที่มีความสุขจะต้องร่วมกันสร้าง น้ำคนเดียวทำไม่ได้ เพลิงคนเดียวก็ทำไม่ได้ ถ้าน้ำรู้สึกว่าไม่ไหวน้ำหย่ากับเพลิงได้เลยนะลูก ย่าอนุญาต”
“ค่ะย่าเขม ขอแค่ย่าเขมมีความสุขให้น้ำทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น น้ำกับโอบมีแค่ย่าเขมย่าเขมต้องอยู่กับเราสองแม่ลูกไปนาน ๆ นะคะ” คนที่สำคัญที่สุดของน้ำคือย่าเขม
“จ้า ย่าจะอยู่กับน้ำกับโอบนาน ๆ เลย”
ยายศรีที่ถูกเอ่ยถึงคือยายแท้ ๆ ของชลาลัย ยายศรีเป็นเพื่อนกับย่าเขม ยายศรีจากไปตอนที่ชลาลัยอายุ 10 ขวบ ตั้งแต่นั้นมาชลาลัยก็อยู่ที่สวนรื่นรมย์กับย่าเขมมาตั้งแต่นั้นจวบจนปัจจุบัน ก่อนยายศรีจะเสียได้สั่งหลานสาวกำพร้าไว้ว่าให้เชื่อฟังย่าเขมทุกอย่าง ย่าเขมให้ทำอะไรก็ต้องทำ คำสั่งของย่าเขมก็เหมือนคำสั่งของยายศรี ชลาลัยต้องตั้งใจเชื่อฟัง อย่าทำให้ยายกับพ่อแม่ที่อยู่บนสวรรค์ผิดหวังนะลูก
คำสั่งเสียของยายศรีชลาลัยจำขึ้นใจ เธอไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ไม่เคยสงสัยทุกอย่างที่ย่าเขมตัดสินใจเพราะเธอถือว่าคำพูดของย่าเขมคือคำพูดของยายศรี