สองอาทิตย์ผ่านไป
ยูมิวิ่งลงมาด้านล่างเมื่อแม่บ้านโทรขึ้นไปบอกเธอว่าป้าหลิงหลินกลับมาแล้ว ตลอดเวลาที่พ่อกับแม่จากไปเธอก็ได้ป้าหลิงหลินนี่แหละที่คอยดูแลเธอมาตลอด ทุกคนที่นี่ดีกับเธอมากทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นเหมือนเธอไม่ได้เสียพ่อกับแม่ไปเลย หลิงหลินทำหน้าที่แทนพวกท่านจนเธอทั้งรักและเคารพหลิงหลินมากขึ้นอีกเท่าตัว
เธอให้สัญญากับตัวเองว่าจะเข้มแข็งไม่ทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงอีก พวกเขาทำเพื่อเธอเพราะฉะนั้นเธอก็จะทำเพื่อพวกเขาบ้าง ยกเว้นคนหนึ่งที่ไม่เคยมาดูดำดูดีเธอเลยสักนิด ขนาดเธอเสียครอบครัวไปเขายังไม่แม้แต่จะมาปลอบใจมีแต่ทำสายตาเย็นชาใส่เธอตลอดเวลาที่เจอหน้าเพียงไม่กี่ครั้ง
คนใจร้าย!! เธอจะไม่รักอีกต่อไปแล้ว!
เด็กสาวยิ้มกว้างวิ่งออกไปรับหลิงหลินที่กำลังก้าวลงมาจากรถโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครอีกคนนั่งอยู่ในรถ
"คุณป้ามาแล้ว ยูมิคิดถึงคุณป้าทั้งวันเลย"
"ขี้อ้อนจริงๆ แล้วนี่กินอะไรหรือยังลูก" ยกมือ
