“ ขอโทษด้วยนะคะ ขอโทษทีค่า เพื่อนป่วย เพื่อนไม่ปกติ เป็นไบโพล่าร์ ขาดยามานานแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปพบแพทย์ค่ะ ” ชมพู่ยกมืออ้วนป้อมขึ้นฟาดแขนเพื่อนดังเพี้ยะ
“ นังนี่ เรื่องอะไรมาหาว่าฉันเป็นไบโพล่าร์ ”
“ หรือแกอยากให้คนทั้งร้านรุมด่า เป็นบ้าอะไร อยู่ ๆ -ก็แหกปากดังลั่นร้าน ” รอยยิ้มภูมิอกภูมิใจกลับมาที่ใบหน้าอวบอูมนั้น ก่อนที่จะส่งไอแพดให้เพื่อนดู
“ ฉันสมัครเว็บเดทให้แกสำเร็จน่ะสิ ” ภัทราตาเหลือก ก่อนรับไอแพดมาดู ใช่เธอจริง ๆ ด้วย
นั่นคือภาพเธอในวันที่สวมชุดเดรสแสนเซ็กซี่ไหมพรมสีดำรัดรูป (เซ็กซี่ที่สุดในชีวิตเธอแล้ว) และชมพู่มาช่วยแต่งหน้าทำผมให้ที่ห้อง ก่อนจะจัดการถ่ายภาพออกมาเป็นที่ระลึกเสียหลายมุม
เบื้องล่างเป็นชื่อและรายละเอียดส่วนตัวของเธอคร่าว ๆ เป็นภาษาอังกฤษ ทั้งอายุ ส่วนสูง น้ำหนัก สัดส่วน และอาชีพ แถมยังเขียนแนะนำตัวไว้สั้น ๆ แปลออกมาเป็นภาษาไทยได้ว่า
“ ฉันเป็นผู้หญิงเงียบ ๆ แต่น่าค้นหา
ฉันมีหน้าที่การงานที่ดี ไม่ได้มาหาผู้ชายคอยซัพพอร์ท
ฉันแค่ต้องการใครสักคนที่เข้ามาเติมเต็มในชีวิต
ต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจัง.. ฉันรอคุณอยู่ ”
ภัทราตาลุกวาวทันทีที่อ่านจบ
“ นี่ ยัยชมพู่ แกลบออกเดี๋ยวนี้นะ เรื่องอะไรเอาฉันไปประกาศหาผู้ชายแบบนั้น ทุเรศทุรังสิ้นดี น่าเกลียด ลบยังไงวะเนี่ย ลบ ลบเดี๋ยวนี้ ! ” ทั้งที่เมื่อคู่ยังตำหนิเพื่อนเรื่องตะโกนเสียงดังลั่นร้าน แต่ตอนนี้ภัทรากลับทำเสียเอง พลางกวาดสายตาและใช้มือเขี่ยหาปุ่มลบข้อมูลจ้าละหวั่น ชมพู่รีบยื้อไอแพดกลับไปทันที
“ ทุเรศตรงไหนยัยภัทรา สมัยนี้ใคร ๆ ก็เข้าเว็บเดทหาคู่กันทั้งนั้นแหละ ดีเสียอีก แกจะได้คัดสรรได้ จะเอาอายุเท่าไร อาชีพอะไร ประเทศอะไร ส่วนสูงน้ำหนักเท่าไร มีให้เราดูหมด ”
“ ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้น ลบ ลบเดี๋ยวนี้ ! ”
“ ยัยภัทร ฉันขอร้องแกล่ะนะ ฟังฉันบ้าง อย่าดื้อนักเลยว่ะ ชมพู่คนนี้หวังดีกับแกเสมอนะ ” แล้วจ้องตาเธอตรง ๆ อย่างอ้อนวอน กระทั่งภัทราต้องยอมสงบ
ใช่ เป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี ไม่มีวันไหนที่ชมพู่เคยหักหลังเธอเลยสักครั้ง คอยอยู่ข้าง ๆ เสมอ ไม่เคยทิ้งไปไหน
เมื่อเห็นเพื่อนยอมสงบ ชมพู่จึงค่อย ๆ อธิบายให้ฟังอีกทีพร้อมพูดจาโน้มน้าว
“ ที่ฉันสมัครเว็บเดทให้แก ก็เพื่อที่แกจะได้มีตัวเลือกหลากหลายมากขึ้น ก็อย่างที่บอก จะเอาอาชีพอะไร ชาติไหน ส่วนสูง น้ำหนักเท่าไรได้หมด และที่สำคัญแกไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวอะไรด้วย แค่คุยกันก่อน ถูกใจก็ไปต่อ ไม่ถูกใจก็ดีลีททิ้ง ก็เท่านั้นเอง ”
เออ มันก็ดีเหมือนกันแฮะ !
ภัทราแอบเห็นด้วย แต่ก็ยังสงวนท่าที
“ แล้วไง ฉันจะรู้ได้ไงว่าไอ้คนพวกนั้นมันเฟคโปรไฟล์และข้อมูลหรือเปล่า ใครก็ขโมยเซฟรูปผู้ชายหล่อมาแอบอ้างว่าเป็นตัวเองก็ได้ทั้งนั้น ”
“ นังโง่ ก็แลกไลน์ แลกวอทเอพ แลกสไก๊ป์ แล้วลากเข้ามาคุยส่วนตัวสิ ทักทายกันได้สักพัก ถามไถ่ข้อมูลกันเบื้องต้น เมื่อไรที่สรุปได้ว่าผู้ชายคนไหนน่าสนใจก็ค่อยขอวีดีโอคอลเลย ถ้าหน้าไม่ตรงปกก็เขี่ยทิ้ง ไม่เห็นจะยาก ”
“ โห ไม่ใจร้ายไปเหรอแก ”
“ ไม่หรอก แกก็คัดมาหลาย ๆ คน ”
“ อะไร จะให้คุยทีเดียวหลาย ๆ คนเนี่ยนะ ” ชมพู่เหลือบตามองบนแล้วถอนใจเฮือกใหญ่คล้ายเหนื่อยหน่ายเต็มที
“ มันจะเป็นอะไรนักหนา แกอย่าทำให้เรื่องง่ายเป็นเรื่องยากหน่อยเลยนังภัทรา เรามีสิทธิ์ที่จะคุยหลายคน แล้วเลือกคนที่ใช่ที่สุดให้กับชีวิต กะอีแค่คุยมันไม่ผิดศีลธรรมตรงไหนหรอก พวกผู้ชายในเว็บเดทก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้น ในเมื่อเรามีโอกาสที่จะเลือกก็ควรเลือก เลือกคนที่ดีที่สุดแล้วถวายพรหมจรรย์ของแกให้เขาเสีย ก่อนที่มันจะขึ้นสนิม เข้าใจ๊ ”
ภัทราพยักหน้าไปแกน ๆ ไม่เข้าใจในตัวเพื่อนรักว่าทำไมมันจะต้องมาจุ้นจ้านกับพรหมจรรย์ของเธอเหลือหลาย ถ้ามันจะขึ้นคานแห้งเหี่ยวตายเธอก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนตรงไหน
แต่ก็ถูกของมัน แม้ว่าเตวิทย์จะร้ายกับเธอหลายอย่าง แต่ทุกวันนี้เธอก็ยังสลัดเขาออกจากใจไม่ได้ คิดถึง แอบร้องไห้ในเวลาเหงา ๆ หลายครั้ง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจะโทรหาเขาก็หลายหน สักวันหนึ่งเธอคงจะแพ้ใจตัวเองแล้วหวนกลับไปหาผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้นอีกแน่แท้
เธอควรจะหาคนคุย ถูกแล้ว หาใครสักคนเข้ามาทำให้เธอลบเลือนผู้ชายห่วยแตกคนนั้นให้ออกจากใจได้เสียที
คิดได้ดังนั้นก็ลองก้มมองดูแอพพลิเคชั่นนั้นอย่างงุนงง ปรากฏว่า มีข้อความแจ้งเตือนว่า มีคนส่งข้อความ กดหัวใจคนเข้าดูโปรไฟล์ของเธอเต็มไปหมด
“ นี่มันอะไรกันวะเนี่ยชมพู่ ทำไมผู้ชายส่งข้อความให้ฉันเยอะแยะขนาดนี้ ฉันจะคุยยังไงทัน ” ชมพู่หัวเราะร่วน
“ นี่ไง นิมิตรหมายอันดี แกจะได้รู้ตัวเสียทีว่าแกก็มีดี เห็นไหม ผู้ชายมะรุมมะตุ้มเต็มไปหมด มันจะไปยากอะไรวะ แกก็กดเข้าไปดูคนที่ส่งข้อความมา ไปเช็คหน้าเช็คตาเช็คโปรไฟล์ดูว่าถูกอกถูกใจแกหรือเปล่า ถ้าไม่ถูกใจก็ไม่เห็นต้องคุยต่อ ”
“ อืม ” ภัทราพยักหน้ารับคำ ก่อนจะกดเข้าไปดูข้อความของผู้ชายทั้งหนุ่มแกที่ส่งมาให้ยี่สิบกว่าคนในระยะเวลาเพียงห้านาที ในนั้นมีทั้งหนุ่มแก่ ทั้งชายไทยและต่างชาติ ทั้งแขก ฝรั่ง จีน เยอะแยะไปหมด
สองสาวเริ่มไม่สนใจอาหารการกินเบื้องหน้า เพราะตื่นเต้นที่มีสุภาพบุรุษทั้งหนุ่มแก่เข้ามาสนใจภัทราเต็มไปหมด ชมพู่ช่วยสกรีนคัดคนโน้นคนนี้ให้ จนกระทั่งได้หนุ่ม ๆ ในสต็อคที่แลกสไก๊ป์กันมาไว้คุยส่วนตัวทั้งหมดสิบคน
“ เอาล่ะ ทีนี้แกก็กลับบ้าน ไปอาบน้ำอาบท่าให้สบาย แล้วไปคุยกับหนุ่มหล่อที่ฉันคัดสรรให้เต็มที่ ค่อย ๆ คุยไป เดี๋ยวก็รู้ว่าใครใช่ ” ภัทรายิ้มให้กับเธอ
“ ขอบใจแกมากนะชมพู่ที่เป็นห่วงฉัน แต่ฉันก็ยังไม่รับปากแกหรอกว่าจะมีที่ใช่หรือไม่ใช่ ”
“ ใช่ไม่ใช่ไม่เป็นปัญหา ถ้าไม่ใช่ฉันก็จะหาใหม่ให้ ฉันไม่มีทางยอมให้แกจมปลักอยู่กับผู้ชายห่วย ๆ แบบไอ้เตวิทย์อีกแล้ว ฉันจะทำทุกวิถีทางให้แกได้ผู้ดี ๆ แซ่บ ๆ กว่ามันเป็นสิบเท่า แกคอยดูก็แล้วกัน ” คำตอบหนักแน่นพร้อมสายตามุ่งมั่นทำให้รู้ได้เลยว่าเธอเกลียดอดีตแฟนของเพื่อนรักอย่างสุดหัวใจ