“เหรอ...” ปานเทพลากเสียงตอบ เขากินขนมปังแกล้มกับร่องอกอวบ
“แต่เหนื่อยน่าดูเลยค่ะ กลอยสาละวนกับเรื่องหากิน จนไม่มีเวลาส่วนตัวเลย” เหมือนเธอจะบ่นให้ฟัง ในความหมายนั่นเหมือนต้องการสื่ออะไรบางอย่าง
คนประสบการณ์มากกว่ารับรู้ “ฉันเองก็ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาส่วนตัวเหมือนกัน”
ทั้งสองคนเปรยเหมือนจะเผยความนัยบางอย่าง
กลอยแก้วเม้มปาก เธอเงยหน้ามองหมอหนุ่มใหญ่ตรงๆ
“กลอยยังไม่มีแฟนค่ะ”
“ฉันก็เหมือนกัน”
“คือ...” กลอยแก้วอายจนหน้าร้อน เธอเปิดตัวไวไปไหม แต่เมื่อชายตรงหน้าตอบในความหมายเดียวกันเธอเลยพูดต่อไม่ได้
“ฉันไม่อ้อมค้อมนะ” ในฐานะที่เขาโตกว่า ปานเทพเลยรีบพูด ก่อนที่ความกล้าของเขาจะหมดลง “ฉันสนใจหนู”
“ค่ะ” กลอยแก้วก้มหน้าตอบ มือของเธอยกกุมกันแน่นบนหน้าขา
หนุ่มใหญ่เอื้อมมือจับ “ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้ ฉันเคยควบคุมตัวเองได้ แต่เมื่ออยู่ใกล้เธอ มันแปลกๆ พิกล” เสียงของเขาแหบตอนที่สารภาพความในใจออกมา
สา
