ตอนที่ 41
958 คำ
EP 41 : เลขากลีบฉ่ำ
เขาปัดมือเล็กออก ฟางเส้นสุดท้ายที่ฉุดรั้งสติเอาไว้เริ่มจะขาด
“คุณมี... แฟนหรือยังคะ”
คนเมาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสดใส
“ยัง”
ชายหนุ่มตอบเสียงห้วน ในขณะที่หญิงสาวระบายยิ้มหวานฉ่ำ ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับน่ามอง และมันก็สะกดให้ราฟาเอลละสายตาไปไหนไม่ได้เลย
“งั้น... เรามาเป็นแฟนกันดีไหมคะ”
“อย่าล้อผมเล่นสิ”
เขายังคงพูดเสียงดุดันเช่นเดิม และพยายามจะลุกหนี เพราะท่อนเนื้อแข็งมากจนอึดอัด แต่สาวเฉิ่มไม่ยอมปล่อยมือ
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะคะ... คุณโสด... ฉันก็โสด ดังนั้นเรา... มาเล่นเป็นแฟนกันเถอะค่ะ”
ราฟาเอลหรี่ตาแคบมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของพราวฟ้า
“ผมไม่ชอบเล่นเป็นแฟนกับผู้หญิงคนไหน”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ หรือว่าคุณไม่ได้ชอบผู้หญิงเนี่ย”
พราวฟ้าหัวเราะคิกคัก หน้าตาแดงก่ำ กลีบปากอิ่มเผยอพูดตลอดเวลา
“เพราะผมชอบเล่นเป็นผัวเมียมากกว่า”
เขาเห็นพราวฟ้าอึ้งไปเล็กน้อย เขาจึงเดาว่าเจ้าหล่อนจะต้องรีบปล่อยมือจากลำคอแกร่งในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน แต่แล้ว...
“ก็... น่าสนใจดีนะคะ”
“พราวฟ้า... นี่คุณ...”
“ทำไมล่ะคะ... หรือว่าคุณ... จะรังเกียจผู้หญิงเฉิ่มๆ อย่างฉันอีกคนคะ”
ราฟาเอลกวาดมองดวงหน้าแดงระเรื่อของผู้หญิงใต้ร่างด้วยสายตามืดดำ
“ผมไม่รังเกียจคุณหรอกครับ”
“งั้น... เราก็เล่นเกมนี้กันนะคะ”
คนเมาวิงวอนออกมาโดยไม่รู้ตัว
“แต่คุณแน่ใจแล้วหรือว่าคุณจะไม่เสียใจ หากพรุ่งนี้เช้ามาถึง”
พราวฟ้าส่ายหน้าไปมาน้อยๆ ดวงตากลมโตจ้องมองราฟาเอลไม่วางตา
“ฉันน่าจะดีใจมากกว่าค่ะ ที่... ได้เล่นเกมผัวเมียกับผู้ชายหล่อๆ อย่างคุณ...”
“ตกลง”
ราฟาเอลพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าให้กับผู้หญิงที่นอนดิ้นกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงเพราะความเมามายอย่างแผ่วเบา และนุ่มนวลที่สุด แต่กระนั้นในบางจังหวะ เขาก็เผลอกระชากมันอย่างใจร้อนจนได้
“ผมขอโทษ...”
เขาเอ่ยขอโทษเสียงแหบพร่า เมื่อทำกระดุมเสื้อเม็ดหนึ่งของหญิงสาวกระเด็นหวือหายไป
“ไม่... เป็นไรค่ะ...”
เจ้าหล่อนหัวเราะคิกคัก ไม่อาทรร้อนใจเลยกับสภาพเปลือยเปล่าราวกับทารกแรกเกิดของตัวเอง จนกระทั่งเห็นเนื้อตัวล่ำสันของราฟาเอลที่เปลือยเปล่านั่นแหละ จึงแก้มแดงก่ำ
“คุณ... รูปร่างดีจังค่ะ”
ราฟาเอลสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะเค้นเสียงเข้มออกมา
“แต่ผมคิดว่าคุณรูปร่างดีกว่า”
พราวฟ้าหัวเราะคิกคักอีกครั้ง
“ทำไมคุณคิดแบบนั้นล่ะคะ ฉันน่ะ อ้วนจะตายไป ไม่เอวบางร่างน้อย แบบที่ผู้ชายชอบหรอก”
ราฟาเอลส่ายหน้าไม่เห็นด้วย ขณะกวาดตามองไปทั่วทั้งร่างอวบ
“ผมชอบคุณแบบนี้ อวบเต็มไม้เต็มมือดี”
“จริงเหรอคะ”
หล่อนถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“จริงครับ”
“หวังว่าคุณจะชอบแบบนี้ไปนานๆ นะคะ”
“แน่นอนครับ”
เขาก้มหน้าลงมากระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่า
“คุณแน่ใจนะครับว่าไม่เปลี่ยนใจ”
หล่อนจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบของชายหนุ่ม ก่อนจะพยักหน้ารับ
“ฉัน... ไม่เปลี่ยนใจค่ะ”
เขาระบายยิ้มดุดันออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่หล่อนไม่เคยเห็นบนใบหน้าของชายหนุ่มาก่อน
“งั้นผม... เริ่มเลยนะครับ”
หล่อนไม่ตอบ แต่เลือกที่จะหลับตาลง และปล่อยตัวเองให้ซึมซับไปกับสัมผัสร้อนผ่าวของเขา
“นมคุณใหญ่มาก หัวนมก็สีสวยที่สุด ผมจะดูด ผมจะเลียให้คุณเสียวที่สุด”
“ราฟาเอล...”
หล่อนครวญคราง เมื่อปากของเขาทาบประกบลงมาหา สัมผัสแรกนิ่มนวลอ่อนโยน แต่ไม่นานเขาก็บดขยี้รุนแรงยิ่งขึ้น หล่อนเจ็บระบมไปทั้งปาก แต่ความรู้สึกที่แทรกมากับความเจ็บ ก็คือความเสียวกระสันที่น่าหลงใหล
“อ๊า...”
พราวฟ้าทั้งตกใจทั้งเสียดเสียว เมื่อคนตัวโตสอดแทรกลิ้นสากเข้ามาหา และดูดลิ้นของหล่อนแรงๆ จนมันแทบขาดหลุด
“อ๊า...”
หล่อนครางมาอีก รู้สึกราวกับมีไฟร้อนๆ สุมอยู่ในช่องท้อง และยิ่งพอเขาถอนจุมพิต และเลื่อนใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอสาว หนวดเคราแข็งๆ ของเขาก็ทิ่มก็ครูดไปกับผิวเนื้ออ่อน หล่อนเสียวจนน้ำบางอย่างไหลออกมาจากกลีบสวาท
นี่มัน... ความรู้สึกอะไรกันนะ ทำไม... ทำไมถึงได้น่าลุ่มหลงแบบนี้
“อ๊า... อา...”
คนตัวโตไซ้ซอกคอไม่หยุด แถมไม่ใช่แค่ซุกไซ้อย่างเดียว ยังทั้งดูดทั้งกัด จนหล่อนเสียวกระสันไปทั้งเรือนกายสาว
“อู๊ยยยยย...”
ราฟาเอลเงยหน้าขึ้นมองแม่สาวครางเก่ง ก่อนจะระบายยิ้มพึงพอใจ
“ผมชอบเสียงครางคุณจัง...”
ใบหน้าหล่อจัด ยามกวาดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าอวบอัด สาวน้อยเสหลบสายตาอย่างเอียงอาย ก่อนจะยกมือขึ้นปิดเต้านมเอาไว้ แต่ชายหนุ่มก็ดึงมือทั้งสองข้างออกไป และพึมพำเสียงกระเส่า
“คุณซ่อนรูปที่สุดเลย พราวฟ้า...”
ราฟาเอลกวาดตามองก้อนเนื้อนุ่มอวบใหญ่ที่หัวนมเล็กนิดเดียวแถมสีสันยังสวยงามอีกต่างด้วยความหิวกระหาย อยากเป็นที่สุด
เขาไม่เคยรู้สึกอยากเสียบแทงผู้หญิงคนไหนรุนแรงเท่านี้มาก่อน ดุ้นเอ็นดีดตัวแข็งชันยิ่งกว่าแท่งศิลาเสียอีกตอนนี้ เขาต้องการจะเสียบ ต้องการจะใส่ความใหญ่ยาวของตัวเองเข้าไปในตัวของหล่อน อยากจะกระซวกเข้าไปในรูสาวเสียเดี๋ยวนี้นัก
- ผู้เขียน
