ชื่อที่พิธีกรเพิ่งเอ่ยเมื่อครู่ ทำให้ปลายฟ้าหันไปมองทางด้านหน้าเวที เรือนกายสูงใหญ่คุ้นตา ใบหน้าคุ้นเคย แม้วันนี้จะไร้หนวดเครา และมองเห็นจากระยะไกล แต่เธอก็ยังจำเขาได้ขึ้นใจ หัวอกหัวใจจึงเต้นกระหน่ำ หวาดหวั่นทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไร และเขาอาจจะยังไม่ทันเห็นเธอด้วยซ้ำ
“พ่อเลี้ยงอัสนี...” ปลายฟ้าพึมพำชื่อเขาเบา ๆ สองมือกำแน่น แววตาตื่นกลัว กลัวว่าเขาจะมองเห็นเธอ
“พ่อเลี้ยงอัสนีเป็นเจ้าของสัมปทานเหมืองแร่รายใหญ่ในจังหวัด ทั้งยังมีไร่ผลไม้อีกเป็นพันไร่ คนนี้รวยระดับต้น ๆ เลยนะ ฉันรู้จักเขาดี เพราะเคยเจอะเจอพูดคุยกันบ่อย ๆ” พ่อเลี้ยงธงชัยที่นั่งอยู่ข้างกัน บอกเล่าเรื่องราวของผู้ชายคนนั้นให้เธอได้รู้จักเขามากขึ้นกว่าเดิม
และพอเธอรู้จักเขามากกว่าที่เคยรู้ ปลายฟ้าก็ยิ่งค้างคาใจและสงสัยว่า เขาจับตัวเธอไปเพื่อทำร้ายแบบนั้นทำไม
“ปลาย...ดื่มอะไรสักหน่อยสิ” ปองภพที่หายไปนานถือแก้วเครื่องดื่มทรงสูง
