ตอนที่ 4 คิดถึง
1083 คำ
ตอนที่ 4 คิดถึง
นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วนะ ตั้งแต่วันที่ฉันได้เจอเนื้อคู่ เอ่อ..พี่ฉัตรแหละมันก็ผ่านมาหลายวันแล้วอ่า ฉันพยายามจะเดินผ่านหน้าห้องเขาให้เหมือนบังเอิญผ่านมาเจอ แต่ก็ไม่เคยได้เจอเลยอ่ะ ไม่รู้เพราะอะไรเราถึงได้คาดกันตลอดเลย โอ๊ยคิดถึงจะแย่
"เป็นห่าอะไรว่ะถึงได้นั่งหน้าบูดเป็นตูดลิงแบบนี้" ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองก็รู้ว่าใครเป็นทัก ปากแบบนี้มีอยู่คนเดียว น้ำอิง ปรียาวดี อินทรศร เพื่อนสาวไฮโซของฉันเองแหละ และเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันด้วย
"เบื่อว่ะอิง" ฉันพูดออกมาพร้อมด้วยสีหน้าที่เซ็งอย่างสุดขีด ยัยน้ำอิงมันเห็นแบบนั้นมันจึงนั่งลงตรงข้ามกับฉัน แก้วชานมไข่มุกถูกเลื่อนมาตรงหน้า
"ทำไมวะคุณแม่บังคับให้ไปดูตัวอีกแล้วเหรอ เฮ้อ!!..กูไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณแม่มึงจะต้องเป็นห่วงเรื่องนี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่มึงก็เพิ่งอยู่ปีสองกันเองจะรีบไปไหนวะ ความจริงกูว่าเรื่องที่ควรห่วงน่ะเป็นเรื่องผลการเรียนของมึงมากกว่าไหม"
"ยัยอิง!!.." ฉันหันไปถลึงตาใส่ยัยเพื่อนบ้า หนอยแน่ะดูมันพูดสิ จะบ้าเหรอ เรื่องเรียนฉันก็ไม่ได้โง่นะ ถึงจะไม่ได้เก่งอะไรสักเท่าไรก็ตามเหอะ
"ฮ่าฮ่าฮ่า..ล้อเล่น ๆ อ่ะ ๆ เล่ามารอบนี้ต้องไปดูตัวกับใครอีก" ฉันถอนหายใจออกมา ก่อนจะคว้าแก้วชาไข่มุกขึ้นมาดูดกิน
"ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก มึงจำได้ไหมเรื่องที่กูเจอเนื้อคู่อ่ะ" ใบหน้าน้ำอิงดูงุนงงเป็นอย่างมาก ก็ดูจากคิ้วที่ขมวดขึ้นของมันนั่นสิ
"จำได้ แล้วไง" น้ำอิงพยักหน้าออกมา
"คือกูไม่ได้เจอพี่ฉัตรเลยไงมึง กูอุุตส่าต์ตีเนียนเดินผ่านห้องเขาแบบแทบจะตลอดเวลา..เฮ๊ย!!...เดี๋ยวสิน้ำอิง โอ๊ยยัยบ้าเอ๊ย" ฉันยังไม่ทันได้เล่าจบเลยยัยเพื่อนบ้าก็หอบหนังสือและลุกขึ้นเดินออกไปทันที ให้ตายเถอะก็คนมันเครียดเรื่องนี้อ่ะ
ในเมื่อเห็นว่าเพื่อนฉันไปแล้ว ฉันก็หอบหนังสือวิ่งตามมันไปบ้าง น้ำอิงเดินเข้ามาให้ห้องเรียนแหละมันไม่ได้ไปไหนหรอก ฉันก็เดินตามไปนั่งข้าง ๆ มัน วันนี้เราเรียนวิชาเศรษฐศาสตร์ซึ่งเป็นวิชาที่ฉันโคตรไม่ชอบเลย มันน่าเบื่อมาก ฉันชอบเรียนด้านภาษาความจริงแล้วฉันอยากเรียนท่องเที่ยวนะ แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงได้มาติดคณะนี้ได้
"สวัสดีครับนักศึกษาทุกท่าน เงียบและนั่งที่ด้วยครับ" เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากทางหน้าห้อง ซึ่งฉันไม่สนใจหันไปดูหรอก เพราะตอนนี้ฉันกำลังตั้งใจค้นหาไอจีของพี่ฉัตรอยู่นะสิ ฉันใช้เวลาหามาหลายวันแล้วนะ ทำไมยังไม่เจออีก เฮ้อ!!
"ครับ ผมขอแนะนำตัวเองเลยนะครับ ผมชื่อ พงศ์ฉัตร ธนหิรัญกิจ หรือจะเรียกอาจารย์ฉัตรก็ได้ครับ นักศึกษาอาจจะสงสัยว่าผมมาทำอะไรในคลาสนี้ คืออย่างนี้ครับเทอมนี้ทั้งเทอมพวกคุณจะได้เรียนกับผมแทนอาจารย์กิ่งกาญที่ลาคลอดไป ผมก็หวังว่าจะได้สอนพวกคุณอย่างเต็มที่ ยังไงเราก็มาร่วมมือกันเถอะนะครับ"
ฉันเบิกตากว้างมองผู้ชายตรงหน้าอย่างตกใจ ฉันไม่ได้ยินหรอกว่าเขาพูดอะไรบ้าง สิ่งที่ฉันได้ยินก็คือเสียงระฆังวิวาห์ที่ดังกริ๊ง ๆ อยู่ในหัวฉัน ภาพตรงพร่ามัวเหลือเพียงแค่ฉันกับเขา และแท่นพิธีสาบานรักต่อหน้าบาทหลวงเท่านั้น แต่เดี๋ยวนะ...ฉันนับถือศาศาสนาคริสต์ตั้งแต่เมื่อไรกัน
"พี่ฉัตรครับ แล้วแบบนี้ไอ้วินจะได้คะแนนเยอะกว่าเพื่อนไหมอ่ะ มาสอนน้องชายตัวเองแบบนี้ ไม่แฟร์นะพี่นะ" เสียงไอ้ก้องเพื่อนในร่วมคณะดังขึ้น ฉันจึงละสายตาจากพี่ฉัตรหันไปหาไอ้ก้องและธาวินที่นั่งอยู่อีกมุมของห้องอย่างใช้ความคิด
เดี๋ยวนะพี่ชายธาวิน โป๊ะเช๊ะ!! ไอ้ธาวิน หรือนายพงศ์ธาวิน ธนหิรัญกิจ ฉันว่าแล้วเชียวชื่อพี่ฉัตรอ่ะคุ้น ๆ มิน่าล่ะที่ไหนได้ พี่ฉัตรกับธาวินเป็นพี่น้องกันนี่เอง
"ครับ ความจริงแล้วผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันผมจะต้องได้มาสอนน้องชายของตัวเอง แต่ทุกคนไม่ต้องกังวลเพราะถ้าธาวินสอบไม่ผ่าน ทำงานไม่ครบผมไม่ปล่อยเกรดแน่ ๆ และทุกคะแนนของผมทุกคนมีสิทธิ์ท้วงติงได้ สบายใจแล้วนะครับ" ไอ้ก้องฟ้าเงียบปากลงไปแล้ว เท่มากพ่อเอาใจของวิกกี้ไปเลยค่ะ
"เอาล่ะครับ เราจะมาเข้าเนื้อหาบทแรกของวันนี้กันนะครับ"
"โห่..อาจารย์เริ่มเรียนเลยเหรอคะ เราจะไม่แนะตัวกันก่อนเหรอคะ พวกหนูรู้จักอาจารย์แล้ว แต่อาจารย์ยังไม่รู้จักพวกหนูเลย" ฉันพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อนในห้อง อะไรกันคาบแรกใครเขาเรียนก่อนเล่า เขาต้องทำความรู้จักกันก่อนไหมพ่อ
"ไม่จำเป็นครับ พวกคุณรู้จักชื่อผมแล้วก็พอ ส่วนชื่อพวกคุณผมมีในระบบนักศึกษาตอนที่ลงทะเบียนแล้ว โอเคนะครับ" เมื่อพี่ฉัตรตอบกลับมาอย่างนั้นในห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
คราวนี้ไม่มีใครกล้าจะพูดอะไรออกมาเลย พี่ฉัตรดันแว่นตาขึ้นอีกครั้ง และหันไปมองรอบ ๆ ห้อง เมื่อสายตาเขาหันมาทางฉัน ฉันจึงยืดตัวขึ้นแล้วส่งยิ้มหวานไปให้บ้าง เนี่ยต้องจำฉันได้บ้างแหละ ยิ้มตอบกลับมาสิค่ะเนื้อคู่ขา
เพล้ง!!
โถ่เอ๊ยเสียงหน้าฉันเองแหละ นอกจากจะไม่พักสายตาที่ใบหน้าแสนสวยของฉันแล้ว พี่ฉัตรก็ยังเมินฉันไปอีกด้วยให้ตายเถอะ หรือว่าพี่ฉัตรจะลืมฉัน แต่จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ อ๋อ!!..รู้แล้วพี่ฉัตรเขินแหละ ผู้ชายเขินแปลว่าผู้ชายรัก ฮี่ ๆ เชื่อวิกกี้สิคะ วิกกี้ฟันธง
- ผู้เขียน
