ตอนที่ 14 ใจเต้นแรงกับพี่คนเดียว
เสียงพี่ฉัตรถอนหายใจออกมา เขาลุกเดินออกมาจากเก้าอี้ และมาดึงฉันไปกอดเอาไว้ มือก็ลูบลงบนหัวของฉันอย่างแผ่วเบา ยิ่งทำแบบนี้น้ำตาฉันก็ยิ่งไหลออกมา ฉันดูงี่เง่าหรือเปล่านะ แต่เมื่อไรก็ตามที่เป็นเรื่องของเขาฉันรู้สึกว่าตัวเองช่างอ่อนไหวซะเหลือเกิน
"เข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้คิดว่าคุณจะมาจับอะไรผมเลย ผมแค่เป็นห่วงคุณยังเรียนไม่จบ ผมไม่อยากให้การกระทำของผม มันทำลายอนาคตของคุณเท่านั้นเอง และถ้าคุณท้องจริง ๆ คุณคิดว่าผมจะไม่รับผิดชอบเหรอ ดูผมเป็นคนแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ อย่าร้องไห้เลยนะ"
ฉันนี่มันบ้าจริง ๆ แค่ถูกเขากอดเอาไว้อย่างนี้ ฉันก็ยอมทุกอย่างแล้ว น้ำตาที่ไหลก็เหือดแห้งลงเพราะคำว่าอย่าร้องไห้เลยนะครับ ฉันมันเป็นคนขี้แพ้อย่างแท้จริง
"พี่ฉัตรจะไปนอนกับหนูไหมคืนนี้" ฉันกระชับกอดเอวเข้าแน่นและเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างออดอ้อน พี่ฉัตรยิ้มออกมาน้อย ๆ
"เดี๋ยวทักไปบอกอี
