บทที่ 32

1489 คำ

เสียงมือกระทบโต๊ะดังปังใหญ่ กับการดีดตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้งของนับพัน ที่ยังไม่รวมอาการขึ้นริ้วสีแดงบนหน้ากับคล้ายๆ ว่าจะมีควันจางๆ ออกมาที่หูอย่างคนโกรธจัด ทำให้ทั้งห้องสัมมนาเงียบกริบลงอย่างฉับพลัน ต่างพากันสงสัยว่าอาจารย์หนุ่มเป็นอะไรไป ณัฐฏ์จับแขนรุ่นพี่แล้วกระตุกสองสามทีให้ชายหนุ่มรีบนั่งลง “ถ้าไม่ได้ยินถามเบาๆ ก็ได้พี่ ทำแบบนี้ผมอายชาวบ้านนะครับ” เมื่อเริ่มได้สตินับพันเลยกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องแล้วทำเป็นนั่งลงที่เดิมเหมือนก่อนหน้านี้ตัวเองไม่ได้แทบจะตะโกนออกมาเสียงดัง ถึงพอจะเดาได้ว่ารุ่นน้องหมายถึงใคร แต่พอมาได้ยินกับหูก็กลับกลายเป็นเขาที่ควบคุมสติอารมณ์ไม่ได้ซะเอง และก็เป็นอาจารย์ณัฐฏ์ที่รีบหันซ้ายหันขวาก้มหัวน้อยๆ เพื่อขอโทษขอโพยคนอื่น เหตุการณ์ถึงกลับเข้าสู่สภาวะปกติ “ผมบอกว่าช่ออัญชัน ผมชอบช่ออัญชัน” ณัฐฏ์ย้ำถึงสองหนในคราวนี้ “ไม่ได้ !” เสียงนั้นของนับพันแม้จะเบาลงแล้วแต่ก็ห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม