“แล้วหลังจากนั้นพี่พัน กับพี่ชัชก็เลยทะเลาะกันรุนแรง ถึงขั้นตัดเป็นตัดตายกันเลยใช่มั้ยครับ”
“ยัง เพราะกูรักปอมาก เลยยอมปล่อยให้เขาไปอยู่กับไอ้ชัช”
“ระหว่างนั้นไอ้พันก็กลับมาบ้าน มันเสียผู้เสียคน เรียนก็ไม่เรียน จนพ่อกับแม่ต้องพาไปดร็อปไว้ก่อน งานอะไรมันก็ไม่เอา เอาแต่เมาแล้วก็หมกตัวอยู่ที่ม่านเมฆ พ่อกับแม่เคยบอกกูว่าพวกท่านตัดใจแล้ว ไม่คิดว่าไอ้พันจะกลับมาเรียนหรืออะไรได้ แค่ขอให้มันมีชีวิตต่อไปก็พอ” นับแสนนึกถึงเรื่องราวในครั้งก่อน
“พ่อกับแม่เลยเริ่มแบ่งสมบัติให้พวกเรา ส่วนไหนเป็นของใครก็ค่อยๆ ถ่ายโอนมา กูไม่เอา ท่านก็ยัดเยียดพาไปอำเภอ และบางอย่างเมื่อได้มาแล้วไม่ใส่ใจก็ไม่ได้ไง ฉันเลยว่าจะกลับไปเรียนให้จบ ทำตัวเองให้ดี จะได้ดูแลคนและของที่มีอยู่ได้ อย่างน้อยก็แก้เบื่อ”
“ปอกลับมาสินะ” นับหมื่นก็จำได้เลาๆ
“ใช่พี่ ผ่านไปสามสี่เดือนเห็นจะได้ ปอก็กลับมาหาผม เธอบอกว่าโดนไอ้ชัชขืนใจจนท้อง
