ทางด้านช่ออัญชันนั้น เมื่อลงมาจากเรือน มองซ้ายมองขวาและกำลังคิดว่าจะไปตามนัดจีรดาด้วยวิธีไหนดี ก็เหมือนมีคนมาโปรดเมื่อเห็นพี่ยุ่งขับรถกระบะบุโรทั่งเข้ามาจอดเทียบใต้ถุนเรือนพอดี
“อ้ายยยยย นี่น้องช่อทนคิดถึงพี่ไม่ไหวจนต้องมารอรับอยู่ตรงนี้เลยเหรอครับ”
“โธ่ พี่ยุ่งคะ ขยันหยอดกันแบบนี้เดี๋ยวพี่เติ้ลมาได้ยินก็ทะเลาะกันอีกหรอก”
“อีกนานครับกว่าเจ้านั่นมันจะถึงบ้าน วันนี้งานที่นายใช้ไปทำยังไม่เรียบร้อย เห็นว่าน่าจะอยู่โยงยาวอีกหลายชั่วโมง นี่พี่ก็ว่าจะขอแบ่งกับข้าวน้องต้อยติ่งไปให้มันสักอย่างสองอย่าง ไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยอะไรหรอกนะครับ แค่กลัวว่ามันจะชิงหิวตายไปซะก่อน วันไหนเราสองคนลงเอยกัน มันจะไม่เห็นเอา”
ช่ออัญชันเผยยิ้มน้อยๆ ในสถานการณ์ตึงเครียดของตัวเอง อย่างน้อยก็ได้เห็นคนปากแข็งแต่ใจดีมากๆ อย่างพี่ยุ่ง
“ถ้าอย่างนั้นช่อขอติดรถไปด้วยได้มั้ยคะ อาจจะขอให้พี่ยุ่งพาไปส่งที่ใกล้ๆ แถวนั้นด้วยน่
