“จีรู้ว่าบ้านช่อรวยมาก เลยเดาว่าเงินเก็บต้องมีเป็นหลักสิบล้านแน่ๆ คราวนี้บ้านจีลำบากจริงๆ ช่วยจีสักครั้งนะช่อ”
“แต่... แต่ว่าช่อไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก ที่ไปเบิกมาวันนั้นก็เพราะต้องเอาไปใช้หนี้เขา”
“หนี้ใคร”
“จีไม่รู้จักหรอก” เธอเลือกที่จะโป้ปด
“แล้วรีบหรือเปล่า ให้จียืมไปช่วยที่บ้านก่อนได้มั้ยช่อ อีก 3 วันพอได้เงินแล้ว จีจะรีบเอามาคืนช่อเลย”
ตอนนั้นเวลาให้คิดใคร่ครวญแทบไม่มี ที่สำคัญคือยังไม่ถึงเวลานัดหมายของเธอกับนับพัน หากกอดเงินไว้กับตัวแล้วต้องมองดูคนถูกฆ่า เธอคงทำไม่ได้ จึงตัดสินใจให้จีรดายืมเงินไปใช้ก่อน
“จีต้องรีบไปแล้วนะช่อ”
“จีจะไปไหน เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ”
“ก็... ก็รีบไปเอาเงินมาคืนช่อไง เดี๋ยวจีจะไปคุยกับพ่อ ช่อไม่ต้องห่วงนะ” เมื่อไปแล้วค่อยโทรมาลางานกับนายแสนสัก 3-4 วัน
ที่จริงช่ออัญชันก็ดี คบหาได้ แต่เธอกับเจ้าหล่อนไม่ได้สนิท รักใคร่กันถึงขนาดที่เลิกคบไป หร
