ตำแหน่งเลขาพ่วงด้วยตำแหน่งเมีย (จบ)
1612 คำ
ขณะที่วิรินรับเขามาจนหมด เธอครางเสียงหวาน หอบหายใจแรง เขาแรงดี อึดถึกทนทำเอาเธอเหนื่อยหอบ หมดแรงแบบนี้ทุกครั้ง ธามเปลี่ยนจากท่าทางด้านหน้าแล้วจัดท่าใหม่ เขาพลิกกายสาวของวิรินให้หันหลังแล้วตบก้นงอนงามดังเพียะ
วิรินแอ่นหยัดสะโพกขึ้นเพราะว่าเขาชอบมองเรือนร่างเธอในท่าทางแบบนี้ ธามเลยหมดความอดทน จับความแข็งร้อนสอดใส่เข้าไปในทีเดียวแต่ว่าวิรินก็รับไว้ได้หมด
“อาห์” ธามสูดปากครางระส่ำเมื่อวิรินกลืนกินตัวตนเขาไปจนหมด เขาต้องแช่ค้างตัวเองไว้ในนั้นสักพักแล้วค่อยๆ ปรับตัวโจนจ้วงเข้าไปในความอ่อนนุ่มที่คับแคบ รัดรึงเขาอีกครั้ง และความคับแน่นนั้นก็ทำให้เขาซ่านเสียวจนแทบขาดใจ
วิรินขยับสะโพกรับการโจนจ้วง เธอรับเขาได้อย่างพอเหมาะเพราะรู้ใจกัน ทำให้ธามยิ่งมีความสุข เขาตบก้นงอนงามดังเพียะ แล้วขยับอีกไม่กี่ทีก็ปลดปล่อยอย่างรุนแรงอีกระลอก
ครั้งนี้ธามจึงสงบลงได้เขาจับวิรินให้นอนหงายแล้วตามไปจูบหน้าผากแรงๆ
“ฉันจะไปอาบน้ำ วิหลับไปก่อนได้เลย”
“ให้วิอาบให้ดีกว่าค่ะ”
“ฉันอึดนะ วิไหวเหรอ”
“จะทำอีกหรือคะ”
“ถ้าวิไปอาบให้ก็ไม่แน่”
“งั้นคุณธามอาบเองได้ใช่ไหมคะ”
“ฉันไม่ใช่เด็กนะ จะได้อาบเองไม่ได้ วินอนเถอะ” เขาสั่งการอีกครั้งแล้วจูบปากอิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะลุกไปทั้งที่ยังเปลือยเปล่า วิรินได้แต่มองตามแผ่นหลังที่อาบไปด้วยเหงื่อ แล้วหลับตาลง หน้าที่ของเธอจบลงแล้วในคืนนี้
วันนี้เป็นวันศุกร์ วันแรงงานแต่ว่าวิภูไม่ต้องทำงานอีกแล้วเพราะวิรินขอร้องให้เขาเลิกทำงานและอยู่บ้านรักษาตัวให้หาย วิรินบอกว่าจะให้เขาปลูกผัก ปลูกหญ้าอยู่ที่บ้าน ซึ่งเขาก็รับปากลูกเพื่อให้ลูกสบายใจ เขารู้ว่าวิรินรักและเป็นห่วงเขามาก
วิภูกินทุเรียนหมอนทองอยู่คนเดียวเมื่อได้ยินเสียงรถมาจอดหน้ารั้วบ้านเขาก็รีบเอาไปเก็บเข้าตู้เก็บของแล้วเดินมานั่งดูทีวี เมื่อวิรินมาถึงก็เห็นว่าพ่อนั่งเปิดยิ้มรออยู่
“พ่อคะ สวัสดีค่ะ” วิรินทักพร้อมยกมือไหว้บิดา “พ่อกินข้าวหรือยัง วิซื้อผลไม้กับขนมของโปรดมาฝากพ่อด้วยค่ะ” หญิงสาวเดินตรงเข้าไปหาบิดา วางถุงของที่ซื้อลงบนโต๊ะเตี้ยตรงกลางแล้วนั่งลงบนโซฟาแบบยาวตัวเดียวกับบิดาพลางกวาดตามองบิดาอย่างสำรวจ
“กินแล้ว วิกินมาหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ เดี๋ยวจะกิน” เธอตอบบิดา เธอออกจากคอนโดตอนสายแล้วตรงไปตลาดหาซื้อของสดและขนมเพื่อมาฝากบิดา กว่าจะมาถึงก็บ่าย “งั้นพ่อกินขนมนะ วิจะเทใส่ถ้วยให้ พ่อจะกินมันต้มขิงหรือว่าเต้าฮวยดี” วิรินถาม
“พ่อยังไม่หิว วิกินเถอะ”
วิรินมองบิดา เห็นคราบทุเรียนเหลืองๆ ที่มือก็เม้มปาก ถอนใจยาว ลุกเดินไปที่ห้องครัว เปิดตู้เก็บของออกมาก็หยิบกล่องเปิดฝา
“พ่อคะ พ่อกินทุเรียนอีกแล้ว ทำไมพ่อยังกินอยู่อีกคะ วิขอร้องพ่อแล้วไงคะ ว่าไม่ให้กินอีก พ่อเป็นโรคไตต้องงดทานทุเรียนนะคะ หมอสั่งมาพ่อลืมหรือคะ”
วิภูรีบเดินมาจะกล่องทุเรียนคืนแต่ว่าวิรินไม่ให้ “พ่อกินไปพูเดียวเอง”
“จะพูเดียวก็ไม่ได้ค่ะ พ่ออยากไปนอนโรงพยาบาลอีกหรือคะ”
วิภูมีสีหน้ายุ่งยากแล้วถอนหายใจหนักๆ ออกมา “พ่อแค่กินเป็นกระษัย ให้หายยาก ไม่ได้จะกินจริงจังสักหน่อย อีกอย่างแกจะบ่นทำไมนักหนายายวิ ฉันเป็นพ่อแกนะ”
“ค่ะ วิทราบว่าพ่อเป็นพ่อ วิเหลือพ่อคนเดียวแล้วนะ วิไม่เหลือใครแล้ว”
คำพูดนี้ของลูกสาวคนเดียวทำให้วิภูหายใจฟืดฟาด จะหงุดหงิดก็ไม่เต็มที่ จะด่าทอก็ไม่เต็มปาก เขาเองก็รักและสงสารลูกมากเช่นกัน แต่ว่าเขาแค่กินวันละพูเท่านั้นเอง
“อืมๆ พ่อไม่กินอีกก็ได้” วิภูพูด แต่เมื่อเห็นใบหน้าบึ้งๆ ของลูกสาวเขาเลยเอ่ยต่อ “หรือจะให้พ่อสาบานต่อหน้าแกไหมล่ะ แกถึงจะสบายใจ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ วิเชื่อแล้วก็ได้” วิรินบอกแล้วเดินไปกอดบิดา แม่ของเธอแยกทางกับพ่อไปแต่งงานใหม่กับผู้ชายที่รวย แล้วไม่เคยกลับมาสนใจไยดีพ่ออีกเลย ส่วนเธอนั้นแม่ก็ติดต่อมาบ้าง แม่อาจจะยุ่งกับครอบครัวทางนั้น วิรินเคยเห็นท่านต้องไปรับส่งลูกๆ ใหม่ จนเธอทำใจได้แล้ว
ในบางครั้งแม่ของเธอก็มีส่งเงินให้แต่ก็ไม่ได้มากอะไร ก็ด้วยเหตุผลเดิมสามีใหม่ของแม่มีลูกติดมาสามคน ถึงเขาจะรวยมากแต่ก็อยากเก็บไว้ให้ลูกตัวเองใช้มากกว่าลูกติดสามีเก่าอย่างเธอ
แม่จึงต้องทิ้งเธอและไปดูแลครอบครัวนั้น โดยอ้างว่าพ่อของเธอดูแลเธอแค่คนเดียวน่าจะทำได้
วิรินไม่ได้เรียกร้องอะไรจากมารดา แค่เพียงอยากได้ความรักความอบอุ่นบ้างเท่านั้นแต่โตมาจึงรู้ว่าเธอฝันเฟื่องไป แม่ไม่เคยสนใจเธอเลย มีแต่พ่อที่รักเธอ ท่านเสียใจเรื่องแม่เลยกินเหล้าหนัก กิจการขนส่งที่ร่อแร่อยู่แล้วเลยล้มละลาย แต่ว่าจะโทษแม่ก็ไม่ได้เพราะส่วนหนึ่งก็มาจากพ่อของเธอที่ล้มเหลวในการเป็นผู้นำครอบครัว
“ยายวิ” เสียงวิภูเรียกทำให้วิรินกลับมาสู่ปัจจุบัน
วิภูมองหน้าลูกสาว ในอดีตเขาทำตัวไม่ดีจากที่เคยร่ำรวยกลายเป็นยากจนเพราะเขาไม่เอาไหน กระนั้นเขาก็รักลูกสาวมาก หากแต่การแสดงออกอาจจะไม่ใช่การพูดหรือบอกทุกวัน
“งานเป็นยังไงบ้าง”
“ต้องปรับตัวเยอะเหมือนกันค่ะ วิยังต้องเรียนรู้งานอีกหลายอย่าง เป็นเลขาประธาน ต้องทำงานคล่องแคล่ว รอบคอบมาก ผิดไม่ได้เลย”
“คุณธามเขาดีกับวิหรือเปล่า”
พอมาถึงคำถามนี้ของบิดา วิรินก็สะดุ้งน้อยๆ มองตาบิดาเพื่อค้นหาว่ามีความหมายอะไรกันแน่ หญิงสาวรู้สึกน้ำลายเหนียวหนึบ ลังเล เธอไม่ได้บอกพ่อว่าเธอขายตัวแลกเงินยอมเป็นเมียลับๆ ของธามแต่บอกว่าเธอทำงานเป็นเลขาให้เขาอย่างเดียว และที่กลับบ้านได้แค่เสาร์อาทิตย์เพราะไปเช่าอพาร์ตเม้นต์ใกล้ๆ กับที่ทำงาน จะได้เดินทางสะดวก
“คุณธามเป็นเจ้านายที่ดีมากค่ะ เขาใจดีกับวิมาก”
วิภูรับฟังแล้วยิ้มแต่ว่าวิรินสังเกตเห็นว่ารอยยิ้มนั้นไปไม่ถึงดวงตา
“ตั้งใจทำงาน ความขยัน มุ่งมั่น ใฝ่รู้จะทำให้วิเป็นที่ยอมรับของทุกคน”
วิรินรู้ดีว่าบิดาของเธอท่านเป็นคนเก่ง หากคิดจะทำอะไรก็ต้องประสบความสำเร็จแต่ว่าท่านพ่ายแพ้ต่ออารมณ์จนทำให้ทุกอย่างในชีวิตภินท์พังจนกลายเป็นแบบนี้แต่ว่าเธอก็ไม่อยากย้อนคิดถึงอดีตอีก เพราะมันผ่านมานานแล้ว
“วิจะจำใส่ใจไว้ค่ะ”
วิรินจัดอาหาร กินข้าวและดูแลทำความสะอาดในบ้านไปเรื่อยๆ กระทั่งเย็น เธอจึงทำกับข้าวเพิ่มอีกสองอย่างแล้วนั่งกินข้าวร่วมกับบิดา เธอทำแกงส้มมะละกอกุ้ง ผัดผัดรวมมิตร จากนั้นก็ถ่ายรูปอาหาร และรูปตัวเองกับบิดาลงเฟซบุ๊ก แล้วเขียนแคปชั่น
พ่อบอกให้เลิกแซ่บ ตอนนี้เลิกล่ะนะ
...เลิกคุยกับพ่อ
พอโพสเสร็จแล้วก็หันหน้ากลับมากินอาหารต่อ ปล่อยให้เพื่อนๆ ได้คอมเม้นต์ฮาเฮไปตามเรื่อง บิดาเองก็เหมือนจะขำที่เธอชอบถ่ายรูปอาหารลงโซเชียล ท่านชินแล้วเลยไม่ว่าอะไร
วิรินสังเกตว่าวันนี้บิดากินข้าวได้เยอะ คงเพราะถูกปาก เธอทำอาหารที่พ่อชอบท่านเลยทานจนหมด พอกินข้าวอิ่มตามด้วยผลไม้ วิรินก็ไปนั่งดูข่าวกับบิดา ระหว่างนั้นก็ไถเฟซบุ๊กดูคอมเม้นต์ที่มาตอบ
‘แซ่บมาก ไฟลุก นั่งกินข้าวยังสวย’
‘ฟ้องพ่อดีไหม ไม้เรียวพ่อสั่นล้าววว’
‘กินด้วย โต๊ะข้างๆ ว่างไหมคร้าบบ’
และอีกหลายคอมเม้นต์ที่เพื่อนสนิทส่งมาแซว วิรินอ่านแล้วตอบ ขำขันกับมุขตลกของเพื่อน สองวันที่กลับบ้านคือช่วงเวลาที่เธอได้พักผ่อนอย่างแท้จริง ไม่ต้องเป็นเมียลับๆ ที่ต้องนั่งรอให้เขากลับคอนโด และไม่ต้องเป็นวิริน เลขาเบอร์สามคอยดูแลเจ้านายแสนดุดัน เย็นชา กระทั่งทำปากกาหล่นยังไม่ได้ คิดถึงวันนั้นก็หวิวไหวขึ้นมา
เขาไม่เพียงแต่จูบในห้องทำงานแต่ยังทำให้เธอเสียศูนย์ไม่เป็นท่าอีกหลายต่อหลายครั้ง เหตุการณ์ในห้องทำงาน ไม่ใช่ครั้งแรก วิรินคิดแล้วไม่สบายใจเท่าไร เธอเองก็ไม่อยากให้เขาล่วงเกินแต่สำหรับธามแล้ว ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เธอไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียงจะห้ามปราม คิดแล้วก็ระบายลมหายใจออกมายาวเหยียด วันนี้เธอควรผ่อนคลายเพราะไม่ต้องเป็นวิริน เมียลับของธามในเวลากลางคืนยามที่เขาต้องการถึงสามวัน
- ผู้เขียน
