เมียลับปักใจรัก

ตำแหน่งเลขาพ่วงด้วยตำแหน่งเมีย

วิรินวางแท็บแลตที่เพิ่งไปซื้อมาเมื่อเย็นลงบนโต๊ะอ่านหนังสือ เมื่อลองใช้งานจนคล่องมือแล้วก็สบายใจ พรุ่งนี้ไปทำงาน ธามจะได้ไม่เอ็ดเอาได้อีก เขาเป็นคนทำอะไรว่องไว ต้องตอบสนองให้ได้อย่างรวดเร็ว นี่คือสิ่งที่วิรินรู้หลังจากอยู่กับเขามาได้ห้าเดือน

คิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา วิรินก็รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าแต่มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะเสียใจ เพราะมันถอยหลังกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มีแต่ต้องเดินหน้าต่อ

มองห้องนอนหรูหราที่เธอได้เป็นเจ้าของก็รู้สึกห่อเหี่ยว ห้องสวย เฟอร์นิเจอร์พร้อมสรรพก็จริงแต่ว่าต้องแลกกับการเป็นนกน้อยในกรงทองให้เขาหนึ่งปี นับแต่วันนั้นที่เธอเสนอข้อตกลงให้เขา ธามก็เป็นคนจัดการเรื่องค่ารักษาให้บิดา อีกทั้งช่วยดำเนินการเรื่องคดีความให้ด้วย เขาส่งทนายฝีมือดีไปสู้ ผลปรากฎว่าเธอไม่ต้องจ่ายค่าซื้อรถเบนซ์ใหม่ให้ลูกชายนายกอบจ. ทุกอย่างเป็นหน้าที่ของบริษัทประกันภัยที่จะชดเชย

เธอชนะคดีได้ภายในเวลาห้าเดือน เพราะธามช่วย ถ้าไม่มีเขาเธอคงต้องไปส่งข้าวส่งน้ำให้บิดาที่คุก ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นว่าเขามีข้อดีมากกว่าข้อเสียที่มักจะเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจกับเธอเสมอ

วิรินเดินออกมาจากห้องนอนตัวเองเพื่อเดินไปยังห้องนอนใหญ่อีกห้อง คอนโดที่เธออยู่เป็นแบบดูเพล็กซ์สองชั้น มีสองห้องนอน เขาให้เธอแยกห้องนอนกับเขาเพื่อความเป็นส่วนตัว

...เรื่องความเป็นความส่วนตัวที่เขาอ้างก็คือเพื่อความเป็นส่วนตัวของเขาเอง วิรินปวดแปลบในอกอยู่บ้างในตอนแรกที่รับรู้ว่าต้องมาอยู่กับเขาในวันจันทร์ถึงศุกร์ โดยเขาจะมีห้องนอนไว้ให้เธอหนึ่งห้อง ถ้าเขาอยากนอนด้วยถึงจะมาหา ส่วนห้องของเขาเธอก็ต้องเข้าไปดูแลจัดแจงเตรียมของใช้ไว้ให้พร้อมทุกอย่าง

หน้าที่เล็กน้อยแค่นี้วิรินทำได้ไม่ยุ่งยากอะไร

‘ฉันยังไม่ชินที่จะมีคนนอนด้วย แยกกันนอน’

วิรินพยักหน้าช้าๆ เข้าใจในหน้าที่ของตัวเองดีว่ามีอะไร และต้องทำอะไรบ้าง

ร่างบอบบางในชุดนอนเบาบางเดินไปที่ห้องนอนใหญ่ มองนาฬิกาที่ติดผนังบอกเวลาสามทุ่ม วิรินเปิดตู้หยิบชุดนอนของเขาออกมาวางที่ปลายเตียง เดินไปจัดผ้าขนหนูให้ที่ในห้องน้ำ ดูแลเรื่องของใช้ส่วนตัวทุกอย่างเสร็จก็เดินออกมา

ต่อจากนี้ก็เป็นเวลาส่วนตัวของเธอ เพราะถ้าเขาไปดื่มกับเพื่อน กว่าจะกลับก็ประมาณตีสองได้ วิรินถือว่าเวลานี้คือเวลาพักผ่อน คนที่ชอบอ่านหนังสือเลยหยิบแว่นกรองแสงแล้วนั่งพิงหัวเตียงนอนอ่านหนังสือนิยาย ดอเรียนเกรย์เธอสั่งจากในร้านหนังสือออนไลน์มานานแล้วแต่ยังไม่มีเวลาอ่านสักที วิรินอ่านไปอ่านมาแค่เพียงพลิกหน้ากระดาษไปแค่หน้าเดียวก็รู้สึกง่วงจนเผลอหลับไป

เสียงกดรหัสประตูพร้อมกับประตูถูกปลดล็อกให้เจ้าของร่างสูงกำยำเดินเข้ามา เขาสาวเท้าไปที่ห้องนอนแต่ว่านึกขึ้นได้จึงเดินไปอีกห้อง เมื่อไปถึงก็กวาดตาไปที่เตียงนอน คิ้วเข้มขมวดมุ่นเพื่อเห็นว่าเจ้าของเตียงนั่งคอพับหลับอยู่ ในมือมีหนังสือเล่มหนึ่ง อีกทั้งยังสวมแว่นตาคาไว้อีก

เขาเดินไปจับเอาแว่นออกจากใบหน้าสวยที่ไร้เครื่องสำอางค์แต่ยังเนียน สวย เหมือนเด็กมัธยมปลายไม่มีผิด

วิรินสะดุ้งลืมตาขึ้นมอง “คุณธามกลับมาแล้วหรือคะ” หญิงสาวเลิ่กลั่กขยับกายจะลุก

“ฉันเหนื่อยงานแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับเด็กอย่างเธออีก” เขาว่าเลยทำให้วิรินหน้าม่อยลง ธามดึงเอาหนังสือนิยายกับแว่นไปวางคืนที่โต๊ะหนังสือ แล้วเดินกลับมามองเธอด้วยสายตาดุๆ

วิรินอยากาจะกลอกตาแต่ก็ไม่กล้าทำ อยากจะขอซื้อนิสัยชอบสั่งของเขาแต่รู้ว่าคงราคาแพง เธอไม่มีปัญญาซื้อหรอก ระหว่างคิดอะไรกับตัวเองก็เพิ่งเห็นเวลา เพิ่งห้าทุ่มครึ่งเองทำไมเขารีบกลับ แถมดูไม่เมาอีกด้วย

“จะอาบน้ำเลยไหมคะ วิจะไปเตรียมให้”

ธามพยักหน้าขรึมๆ ท่าทีเย็นชาเหมือนต้องข่มกลั้นความรู้สึกทำให้วิรินรู้สึกไม่แน่ใจว่าเผลอทำอะไรไม่ถูกใจเขาหรือเปล่า หญิงสาวลุกจากเตียงไปที่ห้องน้ำ ในห้องนอนของเธอก็มีอ่างจากุซซีเหมือนกัน เธอคิดว่าที่เขาลงทุนซื้อมาติดตั้งให้ก็เพราะว่าเพื่อให้ตัวเขาสบายเวลามานอนห้องเธอ

วิรินเดินไปเปิดน้ำอุ่น เทครีมอาบน้ำลงไปผสม ตรวจสอบดูอุณหภูมิเรียบร้อยแล้วก็ลุกออกมาเตรียมผ้าขนหนูให้เขาสวม เธอวางไว้บนเคาน์เตอร์แล้วออกจากห้องน้ำมาดูแลเขา

ความจริงการดูแลเขาก็ไม่ยาก จากที่เธอจับจุดได้คือต้องทำตามที่เขาต้องการ ไม่ต้องพูดมาก ห้ามคบเพื่อนชาย ห้ามไปไหนโดยไม่บอกเขา เขาอยากให้ทำอะไรก็ทำไปแบบนั้น แค่นี้แหละหน้าที่ของเมียลับ คิดแล้วก็ห่อเหี่ยว ใครกันจะอยากเป็นเมียลับๆ ถ้าไม่จำเป็น วิรินบอกตัวเองไม่ให้คิดมากอีก เพราะสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้คือสิ่งที่เลือกเอง

วิรินเห็นเขานั่งรออยู่ที่ปลายเตียง จึงเดินเข้าไปหา

“เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำเลยนะคะ”

คำตอบของเขาคือการนิ่ง ใช้ดวงตาคมดุทว่าแพรวพราวมองเธอ แรกๆ ที่มาอยู่กับเขาวิรินใจเต้นระส่ำ มือไม้สั่นทำอะไรไม่ค่อยถูก แต่ว่าตอนนี้อาการเหล่านั้นค่อยๆ หายไป เมื่อเธอคุ้นชินกับร่างกายเขา ดวงตาของเขา เวลาที่มองมาอย่างโลมเลีย บางครั้งก็หิวกระหาย

วิรินหลุบตาลงเพราะรู้ว่าถูกเขามองอยู่ มือบางค่อยๆ ปลดกระดุมที่แขนเสื้อให้เขาก่อน จากนั้นก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ทว่าต้องชะงักมือไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นว่าที่ปกเสื้อมีลิปสติกสีแดงติดมารอยหนึ่ง เธอจะคิดมากทำไม เขาไปเที่ยวก็ต้องมีผู้หญิงมานั่งกับเขาอยู่แล้ว ไม่เห็นแปลกเธอไม่ได้เป็นเจ้าของเขา เขาถึงจะไปมีใครอีกไม่ได้ แต่ในทางกลับกัน เขาคือเจ้าของเธอ

วิรินเก็บอารมณ์ แล้วช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อจนเสร็จ จากนั้นก็ถอดเสื้อออกตามด้วยเข็มขัด กางเกง จนท่อนบนเขาเปลือยเปล่าเห็นซิกแพคแน่นๆ ทว่าใบหน้าหวานก็ต้องแดงจัดเมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าเอ่ยเย้า

“กะจะลอกคราบฉันไม่ให้เหลือเลยใช่ไหม” เขาพูดเสียงแปร่ง มือหนายกมาลูบแก้มนวล

สัมผัสจากเขาให้ความร้อนฉ่า วิรินชอบทุกครั้งที่เขาสัมผัสเธอ แต่ว่าคำพูดแบบนั้นมันถูกต้องเหรอ ที่ว่าเธอลอกคราบเขา

“คุณธามสั่งให้ทำไม่ใช่หรือคะ” วิรินถาม ดวงตาจ้องมองเขาแน่วนิ่ง

ธามยิ้มพราย ดวงตาเปล่งประกายลุ่มร้อนจนคนมองไม่กล้าสบด้วยอีก

“ก็ใช่ แต่ว่าเธอจะลอกคราบฉันทุกครั้งแบบนี้ไม่ได้”

แล้วเธอจะรู้ไหม ว่าทำตอนไหนได้หรือไม่ได้บ้าง

“เข้าใจแล้วค่ะ” วิรินตอบรับไปแบบนั้นตามหน้าที่ แล้วช่วยเขาถอดกางเกงแสล็กที่เหลือจนเสร็จ แล้วไม่ได้ช่วยเขาอีก เขาคงมีความสุขกับสาวๆ ข้างนอกมาแล้วเลยเบื่อ ไม่อยากให้เธอยุ่งด้วย ซึ่งเธอเข้าใจดี เจ้าของลิปสติกสีแดงคงทำให้เขาหมดแรงไปเลย

ธามเห็นท่าทางของเด็กน้อยที่มีท่าทางเหมือนงอนก็นึกขำ เขาถอดกางเกงชั้นในออกแล้วเดินตัวเปล่าอวดหุ่นมาดแมนไร้ไขมันเข้าห้องน้ำไป วิรินหันมาอีกทีก็เห็นเพียงด้านหลังของร่างแกร่งที่สะกดสายตาเอาไว้ได้ทุกครั้ง

แผ่นหลังเหยียดเกร็ง กล้ามเนื้อทุกเส้นแข็งตึงไล่เป็นตัววีมาที่สะโพกสอบ ผิวกายของเขาขาวเหลืองไม่คล้ำไม่ขาวจัดทำให้ดูเป็นผู้ชายที่สุขภาพดี

วิรินควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงโลดขึ้นมา โดยการรีบชักสายตากลับเพราะกลัวเขาจะหันมาเห็น หญิงสาวดึงสายตากลับมาแล้วก็เห็นกางเกงแสล็ก กางเกงชั้นในที่เขาถอดทิ้งไว้ก็ก้มลงเพื่อนำไปเก็บลงในตะกร้า

วิรินหยิบกางเกงแสล็กของเขาขึ้นมา ตามด้วยกางเกงชั้นในแล้วหยุดคิดชั่วครู่

มือบางพลิกดูที่เป้าด้านในแล้วต้องเม้มปากแน่นเมื่อเห็นคราบบางๆ ติดอยู่ตรงนั้น วิรินหลับตาถอนใจ ไม่เห็นจะต้องคิดมากไม่ผิดไปจากที่คิดเสียหน่อย หญิงสาวสะบัดศีรษะแล้วเก็บของส่วนตัวเขาขึ้นมาเพื่อจะไปใส่ตะกร้า ทว่าต้องตกใจแข้งขาอ่อนเมื่อเห็นว่าเจ้าของชิ้นส่วนที่อยู่ในมือยืนมองเธออยู่