บทที่17.หากเข้าตาจนการ ‘ฆ่า’ ก็ไม่ได้ยากเย็นเกินไป
โนแอลพยายามใจเย็นให้เหมือนอากาศในขั้วโลกเหนือ ที่มีหิมะปลกคลุมพื้นที่ตลอดทั้งปี อณหภูมิของน้ำเย็นจัด ขนาดที่มนุษย์ไม่สามารถทานทนไหว และอาจตายได้หากเผลอตกลงไปในลำธาร เดเนียลร่านั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาสีแดงสด ในมือหล่อนมีแก้วไวน์ทรงสูง มีน้ำสีแดงคล้ำกลิ้งอยู่ก้นแก้วนิดหน่อย ผิวแก้มของหล่อนขึ้นสีจัด เดเนียลร่าคงดื่มไปไม่น้อย และฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้หล่อนขาดสติ ถึงขั้นขู่เขา
“คุณมาแล้ว มาเสียที ไม่อย่างนั้นฉันคงคลั่งก่อน” เสียงพึมพำผ่านริมฝีปากสีแดงสด
โนแอลพ่นลมหายใจแรงๆ ยกมือรูดเนกไทคลายปมที่คอ เพื่อให้หายใจหายคอคล่องขึ้น เขาปลดกระดุมที่ข้อมือ ระหว่างนั้นก็ถามเดเนีบลร่าไปด้วย “คุณแค่หลอกให้ผมมาหาใช่มั้ย ความจริงแล้วคุณไม่รู้หรอกว่าลูกชายของผมอยู่ที่ไหน”
เดเนียลร่าเงยหน้าหัวเราะเหมือนคนเสียสติ เสียงแหลมบาดหูนั้น เกือบทำใหโนแอลขาดสติไปด้วย เขาเ
