น้ำเหนือที่รัก ตอนที่ 4
1587 คำ
ให้ตายเถอะ!!! เธอฉี่ใส่ที่นอนอีกแล้ว รู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น ว่าแล้วเชียวทำไมน้ำในอ่างร้อน!!!
“คุณน้ำคะ คุณน้ำ คุณธารให้มาดูว่าคุณน้ำเป็นอะไรหรือเปล่า สายแล้วยังไม่ลงไปอีก”
แตงโม สาวใช้ประจำบ้านเคาะประตูพร้อมกับตะโกนเรียกอยู่หน้าห้อง
น้ำเหนือนอนจุมปุ๊กอยู่ในกองผ้าห่ม เธอเพิ่งรู้ตัวว่าฉี่ใส่ที่นอนอีกตามเคย ถ้าเธอฝันมักจะฉี่ใส่ที่นอนเป็นประจำ ให้ตายเถอะ ร่างอวบอัดพยายามตะกายตัวเองให้หลุดพ้นจากกองผ้าที่พันตัวเองยุ่งเหยิง แต่ยิ่งม้วนตัวก็ยิ่งพันจนตอนนี้กลายเป็นมัมมี่ไปเสียแล้ว คอเท่านั้นที่โผล่พ้นออกมาให้เธอหายใจพะงาบๆ
“คุณน้ำเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่า...!!!”
แตงโมตกใจหน้าซีด รีบลงไปรายงานเจ้านายด้านล่าง เพียงไม่นาน ธารก็ตามขึ้นมาไขประตูห้องบุตรสาวอย่างร้อนรนด้วยความเป็นห่วง ตามติดมาด้วยเมธาซึ่งเป็นน้องชายของภรรยาที่ล่วงลับไปแล้ว พร้อมกับคนอื่นๆ ที่ตามเข้ามาด้วยความตกใจ
“น้ำลูกพ่อ เป็นอะไรลูก”
ธารถลาเข้าไปหาบุตรสาวที่นอนแอ้งแม้งอยู่หน้าเตียงด้วยสภาพที่ดูไม่ได้
“คุณพ่อขา...”
น้ำเหนือเรียกบิดาเสียงอ่อย ใบหน้าเหยเกด้วยความอาย
“ค่อยๆ ลุกนะลูก ค่อยลุกๆ ลงไปนอนม้วนอะไรอยู่แบบนั้น”
ธารแกะผ้าห่มผืนหนาออกจากตัวบุตรสาว ทุกคนมองน้ำเหนืออย่างขบขัน รู้ดีว่าหญิงสาวชอบนอนฝัน นอนดิ้น และตกเตียงเป็นประจำ
“ว้าย! ตายแล้ว คุณน้ำฉี่ใส่ที่นอนด้วย คิกๆ”
แตงโตพูดเสียงดังเกินเหตุ น้ำเหนือหน้าแดงด้วยความอาย ก่อนจะถลึงตาใส่สาวใช้ปากมาก
แตงโมหัวหดเมื่อโดนเจ้านายสาวดุเข้าให้ เธอเดินไปหลบหลังป้าชูใจที่มองนายสาวอย่างเอ็นดู
“นึกว่าเป็นอะไร ที่แท้ก็ฉี่ใส่ที่นอน”
เมธาซึ่งเป็นน้าชายของน้ำเหนือส่ายหัวไปมา เมื่อได้เห็นสีหน้าของทุกคน น้ำเหนือถึงกับหัวเราะเสียงดังกลบเกลื่อนเรื่องน่าอายของตัวเอง
ทำไมเธอจะต้องอายด้วย ทุกคนเกิดมาต้องฉี่ เธอฉี่แสดงว่าเธอก็เหมือนทุกๆ คน ทฤษฎีนี้สมเหตุสมผล น้ำเหนือยิ้มแป้นให้ทุกคน แต่ละคนถึงกับเก้อไปเลยที่เจ้าตัวไม่ได้อายอย่างที่คิด
“คุณหนูขา ทำไมห้องรกแบบนี้คะ”
ป้าชูใจ แม่บ้านวัยกลางคนถึงกับยกมือทาบอกเมื่อสอดส่ายสายตาไปทั่วห้องของนายสาวที่นางเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออก
“ไม่นี่คะ แต่น้ำกะว่าจะเก็บอยู่พอดีเลย”
น้ำเหนือพูดหน้าตาเฉย ทุกคนมองสภาพห้องของทายาทเจ้าของรีสอร์ตอย่างปวดใจ ผ้าเช็ดตัวพาดไว้ไม่เป็นที่เป็นทาง กางเกงในกับเสื้อในกระจุกอยู่อีกมุม หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมีเครื่องสำอางมากมายวางเกะกะ และไม่ต้องเปิดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของหญิงสาว เพราะคงจะบรรจุงูจงอางนอนขดอยู่หลายตัว ชูใจจะขึ้นมาจัดห้องให้นายสาวเช่นไร เพียงไม่นานสภาพห้องก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แถมยังโดนบ่นอีกว่าหาของอะไรไม่เจอ ไม่ต้องมายุ่งกับของของน้ำ นี่เป็นคำพูดที่ทุกคนในบ้านรู้ดี และไม่มีใครกล้ายุ่งอะไรกับข้าวของของน้ำเหนืออีกเลย นอกจากชูใจที่ทนดูไม่ได้จริงๆ ก็ลงมือจัดให้ และโดนสวดทุกครั้งจนชักจะเริ่มท้ออยู่เหมือนกัน
“เดี๋ยวให้แตงโมช่วยเก็บนะคะคุณหนู”
ชูใจรีบบอกทันควัน ถ้าให้น้ำเหนือเก็บเอง คือเก็บยัด นางรู้ดีว่าสภาพการยัดของคุณหนูของนางเป็นเช่นไร
“ไม่ต้องเลยค่ะ น้ำจัดการเอง ถ้าน้ำต้องการให้ช่วยเก็บ จะให้แตงโมมาช่วยค่ะ” น้ำเหนือตอบเสียงดังฟังชัด
“งั้นแตงขอตัวก่อนนะคะ” แตงโมรีบขอตัว แต่ไม่ทันเสียแล้ว
“แตงจัดการกับที่นอนฉันด้วย โอเคไหม”
น้ำเหนือรีบเรียกสาวใช้วัยยี่สิบเศษเอาไว้
“ซวยอีกแล้ว” แตงโมบ่นอุบ
“ว่าอะไรนะ” น้ำเหนือเดินเข้าประชิดตัวสาวใช้ มองอีกฝ่ายอย่างคาดคั้น
“ปะ.... เปล่าค่ะ แตงแค่บอกว่าได้ค่ะ”
“แน่นะ” หญิงสาวชี้นิ้วเป็นการคาดคั้นอีกรอบ
“จริงสิคะ แตงจะโกหกทำไม” แตงโมรีบตอบแล้วรีบจัดการ
“ผมขอตัวก่อนนะครับพี่ธาร” เมธาส่ายหน้าไปมา ก่อนจะเลี่ยงออกจากห้องหลานสาว น้ำเหนือหน้ามุ่ยใส่แผ่นหลังของน้าชายที่เดินออกจากห้องไป
“ยัยหนูอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวนะลูก พ่อจะรอ นี่ก็สายแล้ว เดี๋ยวเราต้องไปทำงานอีก”
ธารขยี้ศีรษะบุตรสาวไปมา เขากับบุตรสาวมีกันเพียงสองคนเท่านั้น เขาจึงทุ่มเทความรักให้น้ำเหนืออย่างเต็มเปี่ยม เพื่อให้ภรรยาที่ล่วงลับไปแล้วนอนตายตาหลับว่าเขาดูแลบุตรสาวคนเดียวเป็นอย่างดี และเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เลือดเนื้อเชื้อไขของเขา
“ค่ะ คุณพ่อ”
น้ำเหนือยิ้มให้บิดา ก่อนจะเข้าห้องน้ำไป ส่วนคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง
“โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว คุณน้ำยังฉี่ใส่ที่นอนอีก และเป็นกรรมอะไรของฉันนี่ที่ต้องมาจัดการกับที่นอนที่เต็มไปด้วยฉี่แบบนี้”
แตงโมบ่นอุบเมื่อเจ้านายสาวหายเข้าไปในห้องน้ำแล้ว
“นินทาฉันอยู่ใช่ไหม ได้ยินนะ”
“ว้าย!!! คุณน้ำตกใจหมดเลย”
แตงโตร้องอุทาน ยกมือทาบอกเมื่อใบหน้าของนายสาวโผล่ออกมาจากห้องน้ำ
“เดี๋ยวหักเงินเดือนเลย ทำงานไปสิ นินทาอยู่ได้ ชิ!”
หญิงสาวย่นจมูกใส่สาวใช้ แตงโมเม้มริมฝีปากรับคำเสียงอ่อย
“หูดีชะมัด”
“ยังอีก”
“ว้าย! คุณน้ำ แตงยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ”
แตงโมรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ไม่ก็ดีแล้ว อย่าให้รู้นะว่าแอบด่าฉันลับหลัง”
น้ำเหนือคาดโทษก่อนจะเข้าห้องน้ำไปจริงๆ แตงโมผ่อนลมหายใจออกมาหนักหน่วง รีบเร่งมือทำงานของตัวเองให้เสร็จโดยเร็ว
“น้ำขอโทษค่ะที่วันนี้สาย”
น้ำเหนือรีบขอโทษบิดาและน้าชายบนโต๊ะอาหาร
“ไม่หรอกลูก นิดหน่อยเอง”
ธารเองก็เป็นคนรักษาเวลา แต่วันนี้เป็นเหตุสุดวิสัย ปกติน้ำเหนือเป็นคนตรงเวลา ไม่เคยเหลวไหลหรือให้ใครคอย เรื่องเล็กน้อยเขาจึงไม่คิดว่ามันเป็นความผิดอะไรหนักหนา
น้ำเหนือยิ้มแป้น เธอรู้ดีว่าบิดาไม่ตำหนิเธอ ส่วนใหญ่ท่านจะสั่งสอนด้วยเหตุผลเสียมากกว่า
“พ่อมีเรื่องสำคัญจะคุยกับลูกน่ะ เมธาก็อยู่ด้วย จะได้รับรู้กันไปเลย” ธารค่อยๆ เริ่มเรื่องสำคัญกับบุตรสาว
“เรื่องอะไรคะคุณพ่อ”
น้ำเหนือเงยหน้ามองบิดาด้วยความสงสัยใคร่รู้
“เรื่องคู่ครองของลูก คุณวศินเขามาทาบทามลูกให้วสันต์หลานชายของเขาหลายครั้งแล้ว น้ำจะไม่พิจารณาเขาหน่อยเหรอลูก แถมยังมีหนุ่มๆ หลายคนในจังหวัดที่สนใจในตัวลูกรักของพ่อ”
ธารถามบุตรสาวตรงๆ วศินทำรีสอร์ตแสงเพชรอยู่ในจังหวัดเดียวกัน เขาคิดว่าเรือล่มในหนองทองจะไปไหนเสีย ถ้าได้ทำรีสอร์ตด้วยกันก็จะได้ช่วยกันพัฒนา เพราะน้ำเหนือเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องดูแลกิจการใหญ่โตหากเขาสิ้นไป ดังนั้น หากมีคนที่ไว้ใจได้เข้ามาช่วยดูแล คงจะดีไม่น้อย
ส่วนชายหนุ่มมากหน้าหลายตาในจังหวัดก็เป็นผู้ทรงอิทธิพลทั้งนั้น หากบุตรสาวได้แต่งงานกับผู้ชายดีๆ ที่ถูกใจสักคน คงจะได้ช่วยกันดูแลกิจการที่เขาเองก็ยังหนักใจอยู่ ณ ตอนนี้ เพราะไม่รู้จะพยุงไว้ได้นานเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ เขาไม่เคยบอกเล่าถึงปัญหาของรีสอร์ตให้บุตรสาวต้องทุกข์ใจเป็นกังวลใจเลยสักครั้ง
“น้ำบอกพ่อแล้วนี่คะ ว่าน้ำมีแฟนแล้ว มีผู้ชายที่น้ำรักแล้ว”
น้ำเหนือหน้างอใส่บิดา ธารเงียบไป ไม่อยากขัดใจบุตรสาว แต่ไม่เห็นด้วยที่บุตรสาวจะไปคว้าผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นสามีแบบนี้
“เขาลูกเต้าเหล่าใคร ฐานะครอบครัวเป็นยังไง มาจากไหน พ่อเป็นห่วงกลัวน้ำจะโดนหลอกนะลูก สู้เราแต่งงานกับคนที่รู้จักพื้นเพมาตั้งแต่ครั้งบรรพบุรุษไม่ดีกว่าเหรอ”
ธารพูดกับบุตรสาวอย่างใจเย็น ทั้งๆ ที่ในใจเป็นห่วงเหลือคณานับ ตั้งแต่บุตรสาวยอมคบหาดูใจกับหนุ่มศิลปินลูกครึ่งฝรั่งที่วันๆ ไม่มีงานมีการทำที่มั่นคง เขาก็เครียดพอแล้ว นี่บุตรสาวยังยืนยันว่าจะพาอีกฝ่ายมาอยู่ที่บ้านในฐานะสามี ยิ่งทำให้เขาเครียดเข้าไปใหญ่ แต่เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยขัดใจบุตรสาว เขาจึงทำได้แค่ปราม
“เขาเป็นศิลปินค่ะพ่อ ชอบวาดรูป ถ่ายภาพและท่องเที่ยว แต่สิ่งนั้นไม่สำคัญเท่ากับว่าเขาเป็นคนดีนะคะ เอาใจน้ำทุกอย่าง เป็นสุภาพบุรุษและเป็นคนที่น้ำมั่นใจว่าจะดูแลน้ำได้ค่ะ”
- ผู้เขียน
