ตอนที่ 16
ตั้งแต่ผมอุ้มน้องควีนขึ้นรถมา ควีนก็เงียบมาตลอดทาง..ไม่พูดอะไรกับผมเลย
ผมก็เลยไม่ได้พูดอะไร ตั้งใจขับรถจะดีกว่า แต่พอผมหันไปมองอีกที ควีนก็หลับไปแล้ว
...
ควีนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกที เหมือนกับว่า ตัวเองกำลังโดนอุ้มอยู่อีกแล้ว
"งื้อ.ปล่อยควีนเถอะ ควีนเดินเองได้"
พอได้งีบหลับไปนิดหนึ่ง เหมือนจะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย เพราะตะกี้ ควีนรู้สึกมึน ๆ
"เดินไหว?"
"ค่ะ"
พอพูดจบ พี่เซย่าก็ปล่อยควีนลง แต่พอพี่เซย่าปล่อยปุ๊บ
"ฟุ่บ!!"
ควีนก็ถึงกับเซอีก แต่ยังดีนะที่พี่เซย่ารับไว้ได้ทัน ไม่งั้น..ยัยควีนเอ้ยย!! ได้นอนกองลงกับพื้นชัวร์ ก็ทำไมโลกมันเอียง ๆ
"เป็นไงล่ะ ทำเป็นอวดเก่ง มานี่! "
แล้วพี่เซย่าก็รีบจับควีนอุ้มขึ้นเหมือนเดิม ควีนยังรู้สึกมึน เลยหลับตาเอาไว้
จนมาถึงห้อง.และเข้ามาถึงห้องนอน พี่เซย่าก็พาควีนไปวางบนเตียง
"อืมม...นุ่ม" แต่รู้สึกแปลก
