ตอนที่ 11
ผมขับรถพาน้องควีนมาที่มหาลัย ตั้งแต่ขึ้นรถมาสักพัก หันไปมองว่าทำไมเงียบผิดปกติ ที่ไหนได้ น้องหลับไปแล้ว สงสัยเมื่อคืนคงนอนไม่หลับสิท่า ตื่นเต้นเรื่องผมมารับสินะ หึ!
ผมค่อย ๆ เอามือไปปรับเบาะให้เธอนอนอย่างสบาย ตอนหลับก็น่ารักไปอีกแบบ ไม่ดื้อด้วย..เด็กน้อยเอ้ย..
ผมสังเกตเห็นว่า น้องควีนสวมกระโปรงสั้นไป เลยเอาเสื้อแจ็คเก็ตของผมที่อยู่ในรถผมมาปิดให้
เห็นเธอหลับ ผมเลยไม่รีบมาก ค่อย ๆ มา และก็ขับรถอย่างช้ามาก ไม่เคยขับช้าขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต
ครืดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์ควีนสั่น ทำให้ควีนต้องตื่น แบบสลึมสลือ เอามือควานหาโทรศัพท์
"อือ ว่าไง"
“นี่แกอยู่ไหน” ปลายสายถามมา
“อยู่ ๆ ก็อยู่ในรถไง..แกจะตะโกนทำไม”
ควีนตอบ ด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“ช้า..นี่ฉันมาถึงนานแล้วนะ เดี๋ยวก็สายหรอก บอกพี่เซย่ารีบ ๆ เลย”
“อือ ๆ รู้แล้วน่า ยัยแก่ขี้บ่น”
พอวางสายแล้ว ควีนหันไปมองพี่เซย่า
“นี
