วันรุ่งขึ้นผมขับรถออกมาจากบ้านตั้งแต่ 7 โมงเช้าเพราะไม่อยากไปถึงหัวหินสายมาก ผมแวะทานข้าวระหว่างทางกับคุณนาที่ร้านอาหารร้านที่ผมนัดเจอกับพี่ต้นและน้องอรไว้ก่อนหน้า
“อาเอกอานามาแล้ว...”
“อานาดีใจจังเลยที่จะได้มาเที่ยวกับน้องอรนะคะ”
“น้องอรก็ดีใจค่ะ อานาไปว่ายน้ำกับน้องอรด้วยนะคะ น้องอรว่ายน้ำเก่งด้วย”
“อย่ามัวแต่คุยลูก ชวนอานากับอาเอกมานั่งทานข้าวด้วยกันก่อนลูก”
“อาเอกน้อยใจแล้วนะ น้องอรทักแต่อานาลืมอาเอกไปแล้วหรือไง...?”
“น้องอรไม่ได้ลืมอาเอกนะคะ น้องอรคิดถึงอาเอกทุกวันเลย”
ผมยิ้มให้กับกับความน่ารักฉอเลาะของหลานสาว ที่พูดเจื้อยแจ้วดูไร้เดียงสาทำให้บบรยากาศบนโต๊ะอาหารมีแต่เสียงหัวเราะ
“นี่ครับคุณนา เมนูนี้อร่อยที่สุดเลยนะครับ ผมมาทานที่นี่ต้องสั่งประจำเลย”
ผมหันไปมองพี่ต้นที่ตักอาหารใส่จานให้คุณนา
“ขอบคุณค่ะ...”
เธอส่งยิ้มให้พี่ต้นแล้วตักอาหารเข้าปาก
“อร่อยจริงๆด้วยค่ะ
