"ฮืออ ไม่เป็นไร อึก ค่ะเจ๊"
"ไม่เป็นบ้าอะไร ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่หน้าบริษัทแบบนี้...แล้วนี่ใคร คนนี้ใช่ไหมทำแกร้องไห้" เ**กวาดสายตามองชายคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วชี้หน้าด่าไม่ยั้ง
"นี่นายเป็นใคร! กล้าดียังไงมาทำร้ายเด็กในสังกัดฉันห๊ะ ถ้าเด็กฉันเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ ไอคนเล..."
"เดี๋ยวก่อนเจ๊" ฉันตะโกนขึ้นปรามเจ๊ทันทีก่อนที่เรื่องมันเลยเถิดไปมากกว่านี้ เจ๊แกเล่นด่าฉอดๆ
"แกไม่ต้องมาห้ามฉัน ฉันจะสั่งสอนมันให้ราบจำว่าอย่ามายุ่งกับเด็กในสังกัดเจ๊อีก"
"เดี๋ยวก่อนเจ๊ เขาไม่ได้เป็นคนทำค่ะ เขาแค่เอาผ้าเช็ดหน้ามาให้" ฉันพูดพร้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าลายสก็อตที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำมูกขึ้นมาสะบัดไปมาโชว์ให้เจ๊ดู
"อะ เอวา! ทำไมแกไม่บอกเจ๊ให้เร็วกว่านี้" เจ๊หันมากระซิบฉันเบาๆ ด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนสี
"ก็เจ๊ อึก ไม่ถามอะ"
"เอ่ออ...ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ต้องขอโทษคุณด้วย จริงๆ แล้วฉันอยากจะบอกว่าคุณเป
