ฉันเลิกคิดเข้าข้างตัวเอง แล้วรีบจัดการใส่เสื้อผ้าเดินออกจากห้อง
ฉันเห็นเจ๊กำลังนั่งกดโทรศัพท์อยู่ จึงเดินเข้าไปหา
"เจ๊ หนูฝึกเสร็จแล้ว" เจ๊เงยหน้าขึ้นมามองด้วยสีหน้าที่แปลกประหลาด ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าใบโต
"เดินขาถ่างมาเลยนะ คงใหญ่น่าดู" เจ๊พูดแซวฉันจนเสียอาการ
"จะ จะ เจ๊ พูดอะไร"
บอกเจ๊มาเลยนะเอวา อะไรยังไง?" เจ๊ทำหน้าเหมือนคนจ้องจะจับผิดอะไรสักอย่าง
"บอก? บอกอะไรคะ" ฉันเลิกคิ้วสูงเมื่อไม่เข้าใจกับคำถามชวนสับสนนั้น
"แหม่ๆ ทำเป็นเฉไฉนะ งั้นเจ๊ถามตรงๆ เลยละกัน แกกับคุณไบรอันต์ยังไงกันแน่" ดวงตาคู่โตจ้องเขม็งมาที่ฉัน
"หนูกับคุณไบรอันต์ก็เป็นนายจ้างกับลูกจ้างไงคะ" ฉันตอบไปตามตรง ทำไมเจ๊ถามอะไรแปลกๆ
"ฉันไม่เชื่อหรอกนะ! ตั้งแต่ฉันทำงานที่นี้มาคุณไบรอันต์ยังไม่เคยลงทุนมาฝึกผู้หญิงคนไหนด้วยตัวเองเลย ทำไมกับเธอถึ.. "
"โอ๊ยเจ๊คิดมากเกินไปแล้ว" ฉันพูดแทรกขึ้นมาทันที
"เออ! ช่างมันเห
