หนีที่ 16
รู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร
เวลาเกือบสองทุ่ม ภายในห้องทำงาน แสงนีออนจากโคมไฟส่องสว่างเพียงหนึ่งดวง บนโต๊ะทำงานไม้ตัวแพงแลเห็นกล่องกำมะหยี่สีดำใบเล็กมีค่า ฮิโรชิยื่นมือออกไปลูบคลำครั้งแล้วครั้งเล่า ลูบตั้งแต่ฟ้ายังสว่าง จนกระทั่งตอนนี้ท้องฟ้ามีแต่หมู่ดาว
นี่เป็นของตกทอดมาจากแม่ของเขา แม่ของเขามอบมันให้ตั้งแต่เธอยังมีชีวิตจนตอนนี้ตายจากไปได้หลายปี สั่งกำชับนักกำชับหนาว่าให้มอบมันให้กับคนที่ลูกรักสุดหัวใจ
นอกจากฮิโรชิ ภายในห้องทำงานยังมียากูซ่าฝีมือดียืนและนั่งอีกหกคน หลังจากพูดคุยเรื่องราวสำคัญฮิโรชิก็สั่งว่า “เตรียมรถ!”
“เออ ท่านฮิโรชิ ดึกขนาดนี้ท่านจะไปที่ไหน?”
ผู้กล่าวเจ้าของใบหน้าที่มีรอยบากไม่ต่างกับชายคนอื่นๆ ในห้อง เขาเป็นมือขวาคนสนิทของฮิโรชิ นามสกุลว่าฟูจิ เมื่อครู่คุยงานสำคัญกันอยู่ดีๆ พอบอกให้เตรียมรถ เขาก็ตั้งตัวไม่ทัน
“ฉันจะไปโกฮัน”
ทั้งหมดมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่
