“พั้นช์ ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวป่วยนะ”
พชร ส่งมือลงไปดึงสาวน้อยที่ยืนตัวสั่นเทาด้วยความตกใจขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ ก่อนรีบหยิบชุดคลุมมาสวมทับให้เธอทันที เขาดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดอันอบอุ่นของตัวเอง แล้วลูบหลังคนตัวบางที่ยังสั่นสะท้านไปทั้งร่างไม่หาย
“พี่แพท พั้นช์..”
“ไม่ต้องพูดครับ พี่เห็นหมดทุกอย่าง ช่างมันเถอะนะ ลืมมันไป พี่พีทอาจจะเมามาก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”
“มะ ไม่ต้องค่ะ พั้นช์ไม่เป็นอะไร แค่กลัวว่าเขาจะมีปัญหากับคนรัก เดี๋ยวจะมาโทษว่าเป็นความผิดของพั้นช์อีก เขายิ่งชอบว่าพั้นช์อยู่เรื่อย ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเขาหรอกค่ะ”
“ปกติพี่พีททำแบบนี้กับพั้นช์บ่อยไหมครับ”
“มะ ไม่เคยนะคะ คุณพีทคงเมามาก ช่างเถอะค่ะพี่แพท”
สาวน้อยรีบละล่ำละลักออกไป จะให้เธอบอกความจริงได้อย่างไร ว่าเขากลั่นแกล้งเธอแบบนี้มาสามครั้งแล้ว
“อืม เอางั้นก็ได้ พี่จะไม่ไปรื้อฟื้นอะไรเรื่องนี้อีก แต่ไม่รู้ว่าพ
