“อ้าว พีท พั้นช์ ไหนว่าจะทำโอทีกลับดึกไงลูก นี่พี่หมอแวะมาหาพั้นช์ เลยอยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนป้า กำลังจะกลับแล้ว โชคดีที่พั้นช์กลับบ้านมาก่อน ไม่งั้นรออดเจอกันแน่”
ทันทีที่เขาและเธอกลับถึงบ้าน เดินผ่านห้องนั่งเล่นก็เจอเข้ากับแม่และเหมราช แขกขาประจำของบ้าน ที่มาบ่อยจนท่านประธานหนุ่มอึดอัด เขารู้ว่าพี่ชายคนนี้ต้องการมาจีบของรักของเขา แต่ฝันไปเถอะ ว่าเขาจะยอมยกเมียให้ใคร
แต่ทุกครั้งเขาก็ต้อนรับพี่ชายคนนี้ด้วยอัธยาศัยไมตรี ไม่เคยแสดงท่าทีอะไรให้เขาได้รับรู้ และยิ่งโดยเฉพาะที่แม่ของเขาอยู่ด้วยแบบนี้ ยิ่งแสดงท่าทีอะไรออกไปไม่ได้ใหญ่
“สวัสดีค่ะพี่หมอ”
“สวัสดีครับพี่หมอ วันนี้ไม่มีงานหรอครับ”
หนุ่มสาวเจ้าของบ้าน ยกมือไหว้ทักทายแขกคนสำคัญของบ้านอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับ เพิ่งออกเวรน่ะ คิดถึงพั้นช์ เลยมาหา ไม่รู้ว่าน้าพิมพ์กลับมาแล้ว”
เหมราชแสดงท่าทีที่ชัดเจนขึ้น เพราะตอนนี้พาขวัญไม่ใช่เด็กๆอีก
