เพื่อนสนิท

ผิดเหรอที่ไม่เคยมีเซ็กส์ ?

1. ผิดเหรอที่ไม่เคยมีเซ็กส์

'อารมณ์ตอนที่เขียนฉากบรรยายมันไม่ค่อยได้'

'เขียนดีทุกอย่างยกเว้นฉากnc'

'สู้ๆนะไรท์ ฝึกกับแฟนบ่อยๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง'

'ไรท์ยัง...อยู่แน่เลย'

'ชีวิตจริงมึงยังไม่เคยจูบผู้ชายสักครั้งเลยนี่หว่า กูเข้าใจมึงนะถ้ามึงจะบรรยายเรื่องแบบนั้นได้ไม่ดีอ่า'

'เป็นนักเขียนนิยายอีโรติกแท้ๆแต่เสือกเขียนฉากบนเตียงได้ห่วยแตกสัส..."

//บราๆ//

ประโยคบ้าๆพวกนี้ตามหลอกตามหลอนฉันทุกครั้งที่ฉันจะเปิดหน้าจอโน้ตบุ๊กเพื่ออัพนิยาย ทั้งคำคอมเมนต์จากตอนนิยายที่ฉันเขียน คำพูดจากปากเพื่อนที่มักจะบ่นให้ได้ยินซ้ำๆทุกครั้งที่เห็นหน้า คือแบบมันก็ท้อนะเว้ยที่ฉันพยายามจะหาข้อมูลเพื่อมาเขียนฉากแบบนั้นให้ดีที่สุด แต่สิ่งที่ตอบกลับมามันก็ยังไม่ดีพอ

ความจริงคือ-->>ฉันเป็นนักเขียนนิยายอีโรติก!

แต่เออ!!

ฉันไม่เคยจูบกับผู้ชาย

มีเซ็กส์เหรอ? ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย

แต่ฉันผิดเหรอ?

มีเซ็กส์แล้วก็ไม่ได้แปลว่าจะเขียนได้ดีกว่านี้สักหน่อย

และอีกอย่างการจะมีเซ็กส์กับใครสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะไปมีกับใครก็ได้นี่หว่า

"เครียดเว้ย เครียดๆๆ นี่ฉันก็พยายามทำสุดความสามารถของฉันแล้ว จะให้ฉันทำยังไงอีกห๊าา"

"อิเชี้ยนิน มึงจะแหกปากโวยวายหาเชี้ยไร เดี๋ยวลูกค้ากูก็แตกตื่นคิดว่ากูให้คนบ้าเข้ามาในร้านกันหมดหรอก"

ไอ้เป้ เจ้าของร้านกาแฟที่ฉันมานั่งสิงสถิตย์อยู่ทั้งวันและทุกวันเดินบ่นมาหาฉันที่โต๊ะแล้วฟาดฝ่ามือลงที่หัวฉันจนหน้าผากฉันโขกเข้ากับหน้าจอโน้ตบุ๊กอย่างแรง

คือ...ไอ้เป้มันเป็นผู้ชายนะเว้ย แต่ด้วยความที่มันกับฉันสนิทกันมาก สนิทมาตั้งแต่เรียนอนุบาล เล่นด้วยกันมาตลอดแม้จะทะเลาะและแกล้งกันจนร้องไห้ไปฟ้องพ่อฟ้องแม่อยู่บ่อยๆก็เถอะ และตั้งแต่เข้าเรียนปี1 ที่มหาลัยจนกระทั่งตอนนี้จบออกมาทำงานแล้วฉันกับไอ้เป้ก็ยังคงสนิทชิดเชื้อและตัวแทบจะติดกันตลอดเวลาเหมือนเดิมเพราะว่าฉันกับมันอยู่คอนโดด้วยกันและทุกๆวันฉันก็จะมานั่งทำงานในร้านกาแฟของมันเหมือนเป็นร้านของตัวเองเหมือนในตอนนี้ด้วย ดังนั้นการใช้ความรุนแรงแกล้งกันไปแกล้งกันมาแบบนี้มันจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับฉันกับมันมาก

บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมฉันถึงกล้ามาอยู่กับไอ้เป้ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย ทำไมพ่อแม่ฉันถึงได้กล้าปล่อยลูกสาวที่โคตรจะสวยและเลอค่าอย่างฉันให้มาอยู่คอนโดกับผู้ชายตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยได้ ทำไมฉันไม่หวงเนื้อหวงตัวหรือไม่กลัวอะไรในตัวไอ้เป้เลย...ตอบเลยว่าไม่!!!

ฉันและทุกคนทางบ้านรู้ดีว่าไอ้เป้มันเป็นเกย์ เกย์ชนิดที่ว่าคือแบบไม่มองหญิง ไม่มีความรู้สึกกับผู้หญิงเลยเว้ย! โดยเฉพาะกับผู้หญิงอย่างฉันที่เคยแก้ผ้าอาบน้ำมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ มันไม่มีทางคิดอะไรจนทำให้น้องชายมันตื่นตัวแล้วหน้ามืดตามัวมาทำอะไรฉันได้หรอก

ต่อให้ตอนนี้ฉันไปแก้ผ้าใส่หน้ามันฉันก็เชื่อว่ามันจะไม่คิดอะไร อาจจะโดนด่าหรือโดนของที่มันถือในมือโยนใส่หน้าอันนี้น่าจะมีโอกาสกว่า!!

แต่ก็นะ...ถ้าน้องชายมันตื่นขึ้นมาได้เพราะฉันจริงๆ ฉันนี่พร้อมจะให้มันเป็นผู้ชายคนแรกของฉันเลย อย่างน้อยๆมันก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันไว้ใจที่สุดแหล่ะ...แต่คงจะมีวันนั้นอยู่หรอกTT

ฉันผละใบหน้าออกจากจอโน้ตบุ๊กแล้วเงยหน้าขึ้นไปฉีกยิ้มแบบไม่เห็นฟันพร้อมทั้งขยิบตาปริบๆใส่ไอ้เป้

"ทำบ้าอะไรของมึง ตาเป็นอะไร"ไอ้เป้ถามเสียงห้วนแล้วยกมือขึ้นไปใช้นิ้วเขี่ยที่ข้างแก้มตามนิสัยที่มันชอบทำเวลาที่มันกำลังสงสัยหรือเบื่อหน่ายกับอะไรสักอย่าง

และมันคงจะเบื่อหน่ายฉันนี่แหล่ะ

"ตาเป็นผัวยาย..."

สิ้นคำตอบ หน้าผากฉันก็ถูกนิ้วยาวๆของมันดันจนหน้าหงายตกจากเก้าอี้เสียงดัง ตุ้บ!!

แม่ง!!

"เจ็บนะไอ้เพื่อนบ้านี่ มึงทำแบบนี้ยังเห็นกูเป็นผู้หญิงอยู่ไหมหา?"

ฉันยืนขึ้นค้ำเอวต่อว่าไอ้เป้จนคนในร้านต่างหันมามองด้วยความสนใจ บ้างก็หัวเราะใส่ฉันเหมือนเป็นตัวตลก

"กูไม่เอาเท้าถีบกระเด็นออกจากร้านมึงก็โชคดีเท่าไหร่แล้ว"

"ไอ้เวร!!!"

ตอนนี้คนทั้งร้านนี่พากันหันมาสนใจเราใหญ่เลย พวกที่เป็นลูกค้าหน้าเดิมๆที่มาร้านบ่อยๆอาจจะไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่เพราะปกติบทสนทนาระหว่างฉันกับไอ้เป้ก็จะใช้คำพูดห่ามๆทำตัวกร่างๆใส่กันประมาณนี้อยู่แล้ว แต่พวกลูกค้าใหม่ๆนี่สิ คงจะตกใจกับเหตุการณ์เมื่อกี้อยู่แน่นอน

เขาคงไม่อยากเชื่อว่าเจ้าของร้านที่ภายนอกแสนจะดูดีและเหมือนจะสุภาพเรียบร้อยอย่างไอ้เป้มันจะกล้าทำอย่างนั้นกับผู้หญิงบอบบางและน่าทะนุถนอมอย่างฉันได้ และคงจะไม่นึกว่าผู้หญิงสวยๆอย่างฉันจะพูดจาหยาบคายแบบนั้นเป็นด้วย

แต่ทั้งฉันและไอ้เป้เราไม่เคยสนใจหรือแคร์สายตาพวกนั้นหรือแคร์ว่าใครจะคิดยังไงกับเราหรอก ก็มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเราและมันก็เป็นแบบนี้ทุกวันมาโดยตลอดนี่นะ...

"เห้อ เครียดว่ะ"ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วจ้องมองหน้าจอที่ยังว่างเปล่าอย่างเหนื่อยหน่ายอีกครั้ง

"เครียดมากก็ไม่ต้องทำ"ไอ้เป้สวนโต้แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆฉันก่อนที่จะเอื้อมมือมาปิดหน้าจอโน้ตบุ๊กของฉันลง

"ปิดทำไม กูกำลังใช้ความคิดจินตนาการฉากบนเตียงแบบเลอค่าอยู่เนี่ย จะคิดออกละด้วย"

"กูเห็นมึงจินตนาการอย่างเดียวมาเกือบอาทิตย์ละ ยังไม่เห็นฉากเลอค่าที่มึงว่าเลยสักบรรทัด พิมพ์แล้วลบๆอยู่นั่นล่ะ"

"ก็กูกลัวมันไม่ดีพอนี่ เดี๋ยวถ้าพิมพ์ไปแล้วโดนคอมเมนต์แบบนั้นมาอีก คนติดตามน้อยลงไปอีกจะทำยังไง"

"ก็แหงอยู่แล้ว จินตนาการอันล้ำเลิศในฉากเซ็กส์จากคนที่ไม่เคยแม้แต่จูบกับผู้ชายอย่างมึง จินตนาการให้ตายยังไงมันก็บรรยายได้ไม่สุดหรอก"

"อิเป้ อิดอก!! ให้กำลังใจไม่เคยได้ แถมยังมาพูดจาทำร้ายกูอีก"ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่มันแล้วก็เปิดหน้าจอขึ้นมาอีกครั้ง

"โหลดหนังเอวีไว้ดูตอนกลับคอนโดดีกว่า"

นี่แหล่ะแนวทางและตัวช่วยที่ดีที่สุดสำหรับฉัน แต่นั่นมันกลับทำให้ไอ้คนที่นั่งข้างๆถอนหายใจออกมาอย่างแรง

"มึงอ่ะ ทำไมไม่ลองคุยกับผู้ชายแล้วขอมีอะไรด้วยจริงๆสักคนวะ ถ้ามึงมีเซ็กส์จริงๆมึงจะได้รู้ไงว่าเขาทำกันยังไง รู้สึกยังไงบ้าง น้องที่ชอบมานั่งมองมึงที่ร้านทุกวันก็ดูดีน่ากินออก แม้จะเด็กไปหน่อยแต่กูก็ว่าเด็ดอยู่นะ นิสัยก็เหมือนจะดีด้วย"

คำแนะนำในความหมายของมันคืออยากให้ฉันลองมีผัว?

"พูดถึงผู้ชายแล้วเสียงอ่อนเสียงหวานเลยนะอีดอก กูไม่ใช่มึงนะที่จะไปนอนกับผู้ชายได้ง่ายๆ เซ็กส์เหรอ? ไม่ใช่ทางของกูอ่ะกูยังไม่อยากมี อีกอย่างมีแล้วไง มีแล้วมันก็ไม่ได้แปลว่ากูจะเขียนดีขึ้นกว่านี้สักหน่อย"

ประโยคยาวเหยียดที่ฉันพูดทำให้ไอ้เป้ถอนหายใจออกมาอีกระลอก

"มึงก็เป็นแบบนี้ตลอด แล้วเมื่อไหร่มึงจะรู้สักทีว่าเซ็กส์จริงๆมันเป็นยังไง อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วยังจะมาเล่นตัวอีก ถ้าทำไม่ได้มึงก็เครียดอยู่กับนิยายวนในเรื่องเดิมๆซ้ำๆเครียดกับคำคอมเมนต์เครียดกับแฟนคลับที่ลดลงอยู่แบบนี้แหล่ะ"ไอ้เป้พูดจบมันก็ลุกไปรับลูกค้าของมันต่อ

ส่วนฉันนะเหรอ

"........"

ไม่ได้มีอะไรให้รู้สึกดีขึ้นมากว่าเดิมเลย...

ตอนแรกมาลงแล้ว

ฝากเอ็นดู เป้&นิน ด้วยนร้าทุกคน

ฝากกดเข้าชั้นเยอะๆ ปาหัวใจมาเยอะๆ เลยนร้า รักที่ฉุดเยย...