4
1012 คำ
คนที่ลุงพรกำลังเป็นห่วง แอบระบายลมออกจากปาก ขณะเพิ่มความเร็วของรถให้เร็วกว่าการเดินนิดหนึ่ง
เมืองนี้... แท้จริงก็ไม่ได้ต่างจากตัวเมืองใหญ่อื่น ๆ ความเจริญเหมือน ๆกัน เมื่อความมืดเริ่มเข้ามาเยือน แสงจากไฟประดิษฐ์ก็เริ่มฉายฉาย แทนที่ดวงตะวันที่เพิ่งลาลับไปจากขอบโลก
ใจของเสือ แม้จะวุ่นวายไปบ้าง เพราะกลิ่นเนื้อกลิ่นตัวและความงดงามของหญิงสาวผู้ซ้อนท้าย แต่เมื่อตั้งหลักได้ เขาก็เป็นปกติได้เหมือนเดิม
มีคิดแวบ ๆ ขณะมีโอกาสได้สัมผัสเนื้อตัวนุ่ม ๆ ของหญิงสาว แต่ก็เพียงแค่ชั่วครู่ เมื่อใจไม่ได้จดจ่ออยู่กับเรื่องนั้น เขาก็เบนความคิดไปสู่เรื่องอื่น ๆ ได้ไม่ยาก
เมื่อขับออกมานอกรีสอร์ตหรู จึงได้เห็นว่า บนท้องถนนยังมีหนุ่มสาวอีกหลายคู่ ใช้มอเตอร์ไซค์เป็นพาหนะ หนุ่มเป็นคนขับขี่ สาวซ้อนท้าย โอบเอว แนบใบหน้ากับหลังและไหล่ของชายหนุ่ม
“ทานข้าวนะครับ” เขาหันมาพูด
“ไม่ ใครบอก ยังไม่หิวเลย”
“อ้าว ถ้างั้นจะให้ผมพาไปไหน”
“ไปไหนก็ได้ ฉันอยากดูบรรยากาศของเมือง”
“ผมน่ะไม่เป็นไร แต่คุณ...”
“ฉันก็ไม่เป็นไร เพราะฉันมากับนาย”
ไม่แค่พูดเท่านั้น มือเรียวยังโอบรอบเอวของเสือ อกอวบ ๆ เบียดแนบสนิทกับแผ่นหลังของเขาอย่างจงใจ
ต่อให้พยายามคิดเรื่องอื่น แต่...ทำกันถึงขนาดนี้แล้ว มีหรือจะไม่ให้รู้สึก แกนกายค่อย ๆ ตื่นจากความหลับใหลจนตุงกางเกงใน
เสือยอมรับเลยว่า กิ่งดาวกำลังจะทำให้เขาตบะแตก ภาพที่ไม่ต้องมโนผุดพรายขึ้นมาในหัวของเขา
ตอนที่หล่อนอยู่ในชุดทูพีช หย่อนตัวลงในน้ำ แหวกว่ายอย่างคล่องแคล่ว ไม่เห็นต้องให้เขาช่วยเหลืออะไร
ดวงตาของหล่อนเป็นประกาย น้ำเสียงหัวเราะของหล่อน ต่อให้เป็นผู้ชายใจแข็งแค่ไหน ก็ยังต้องออกอาการสะท้าน แอบหวิววาบหวาม
ตอนที่หล่อนขอให้เขาช่วยทาครีม
เรือนร่างงดงามทอดยาว ไม่เปลือยก็เหมือนเปลือย สัดส่วนเต่งตึง เต้าอวบอิ่ม หน้าท้องที่แบนราบ เนินสามเหลี่ยมอวบอูมที่ถูกห่อเอาไว้ด้วยชั้นใน แนบชิดเสียจนมองเห็นร่องเบียดสนิท
ตอนที่เขาใช้มือชโลมครีมสัมผัสลงไปบนผิวร่างของหล่อน มือสากหนาก็จริง แต่ยังสามารถรับรู้ได้ถึงความนุ่มเนียนของผิว
ต่อให้พยายามฝืนอย่างไรก็ตาม ก็ยังไม่สามารถบังคับให้แกนกายสงบลงได้ง่าย ๆ แค่...ไม่ตุงจนสังเกตเห็นได้ชัดเท่านั้น
ตอนนี้...
หล่อนกำลังปลุกเร้าให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
จากกอด จากกลิ่นกาย ล้วนสามารถกระตุ้นเร้าได้ทั้งสิ้น
“นายทึ่ม...”
“ครับ”
“ถามจริง นายเคยถูกผู้หญิงกอดไหม”
“เปล่าครับ”
“แย่จัง ทำไมนะ ทำไมถึงไม่มีใครกอด”
“....”
“น่า นายไม่ต้องซีเรียสไปหรอก ตอบมาเหอะ ฉันแค่อยากรู้จริง ๆ”
“ผมไม่รู้จะตอบยังไงน่ะสิครับ”
เสือตอบตามตรง เขาพยายามลืมเลือนเหตุการณ์ความรักความผิดหวังของตัวเองในอดีตจนหมด จึงไม่อยากพูดถึง แม้ไม่อาจจะห้ามใจไม่ให้คิดก็ตาม
คำถามของหญิงสาว ไม่ต่างอะไรกับการย้อนเวลาให้เขาทบทวนความทรงจำอันสุดแสนเจ็บปวด
ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ยามผิดหวังจะยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น
ผับกลางเมือง...
เป็นแหล่งรวมของกลุ่มลูกท่านหลานเธอ ซึ่งในความหมายแท้จริงก็คือ กลุ่มคนมีเงินนั่นเอง
เห็นแค่ภายนอกเท่านั้น กิ่งดาวก็ขอร้องให้เสือพาเข้าไป
หนุ่มเซอร์ไม่มีทางเลือกเป็นอย่างอื่น นอกจากทำตามที่หล่อนร้องขอ หรือที่จริงก็คือการออกคำสั่งนั่นเอง
เสือแค่เคยผ่านเท่านั้น ยังไม่เคยเข้าไปในสถานที่แบบนี้ แต่หน้าที่ของเขาก็คือต้องดูแลหล่อน
“เข้าไปเถอะน่า ฉันจ่ายเอง”
กิ่งดาวรุนหลังของชายหนุ่มให้เดินผ่านประตูเข้าไป
บรรยากาศข้างใน ไม่ได้คุ้นเลยสำหรับเสือ แต่สำหรับกิ่งดาว นี่เป็นเรื่องปกติ
มีบาร์สำหรับสั่งเครื่องดื่ม จะนั่งดื่มตรงนั้นหรือออกไปขยับโยกตามจังหวะของเพลงก็ได้
เสือไม่ดื่ม... แต่ก็จำต้องรับแก้วจากที่กิ่งดาวเป็นคนสั่งให้เขา
มีหลายคนมองตั้งแต่แรกก้าวเข้ามา มองเขา แล้วก็มองไปที่กิ่งดาว ซึ่งแน่ละว่า หล่อนน่าสนใจ
เสือระวังตัว ไม่ได้อยากมีเรื่องอะไร แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ หน้าที่ของเขาก็คือการปกป้องหญิงสาวจนสุดความสามารถ
สัญชาตญาณระวังภัยของเสือดูจะเป็นจริง เมื่อ...กิ่งดาวถูกกลุ่มชายฉกรรจ์ไม่น้อยกว่า 3 คนเข้าล้อมรอบ
คนพวกนั้นคงเห็นว่าหล่อนเป็นเหมือนเด็กสาวใจแตกคนหนึ่ง
เสือไม่ปล่อยให้หล่อนเดียวดาวตามลำพัง เขาก้าวเข้าไปขัดขวาง ท่าทีของเสือเวลาเผชิญหน้า ดวงตาสนิมเหล็กของเขาประกายวาว ไม่เกรงขาม
กิ่งดาวมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกประทับใจเหลือเกิน
“มึงเป็นใคร?” หนึ่งในสามคำรามถาม
“จะเป็นใครก็ช่าง แต่ห้ามแตะต้องเธอ”
“อะไรนะ!”
เกือบจะมีการตะลุมบอน ทว่า...การ์ดของผับมองเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรกเข้ามาห้ามปรามเอาไว้ก่อน
เสือฉุดแขนของกิ่งดาวออกมาจากผับได้สำเร็จ
“เราต้องรีบไป”
“ไปสิ” กิ่งดาวตอบ หล่อนขึ้นซ้อนท้าย โอบกอดรอบเอวแนบใบหน้ากับแผ่นหลังของเขาด้วยความรู้สึกประทับใจไม่หาย
เสือใจเต้น รีบเร่งเครื่องเพื่อให้ถึงรีสอร์ตโดยเร็ว ด้วยเกรงว่าคนพวกนั้นจะติดตามมา ชายหนุ่มระบายลมออกจากปาก หลังจากขี่รถเข้ามาจอดในบริเวณรีสอร์ต...
“ไปส่งฉันที่ห้องหน่อยสิ นายทึ่ม”
“คุณหนู”
- ผู้เขียน
