บารมีจอดรถรออยู่เป็นนานสองนาน เขากับหนุ่ยมาถึงบ้านของนางพยอม ก็ตรงเข้าไปไหว้ท่านในบ้านพร้อมยาที่ใครว่าดีก็สรรหามาฝาก รวมทั้งของบำรุงร่างกายอีกหลายรายการ
คนที่พลินจ้างมาช่วยดูแลช่างคุย บอกว่าพลินออกไปซื้อของมาทำมื้อเย็นให้นางพยอม เขาจึงมาเฝ้ารอที่ตรงนี้ สองจิตสองใจว่าจะตามไปรอที่ตลาดเลยดีหรือไม่ แต่ก็กลัวคลาดกัน
เช้ามานี้ บารมีกระวนกระวายใจบอกไม่ถูก ร้อนรุ่มเหมือนยืนอยู่บนตะแกรงไฟ
ตอนนั้นเองที่หูได้ยินเสียงปืนดังลั่นขึ้น เขาวิ่งไปตามต้นตอของเสียง หนุ่ยตามมาด้วยเมื่อรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล พบคนมุงดูอะไรอยู่ที่พื้น จึงถลาเข้าไปดูด้วยใจแหว่งโหวงบอกไม่ถูก
ทันทีที่เห็นว่าเป็นพลินที่นอนกองอยู่ที่พื้น หัวใจของเขาก็เหมือนกับถูกปลิดด้วยมีดคมกริบ
เสื้อขาวสะอาดตาที่เธอสวมอยู่ปรากฏคราบเลือดแดงฉานไหลออกจากปากแผลตรงหน้าท้องไม่หยุดราวกับสายน้ำที่ไหลจากเบื้องบนลงสู่ด้านล่าง
บารมีทรุดลงที่พื้น
