ตอนที่ 39
“รีบอาบน้ำซะ” เสียงหอบกระเส่าดังชิดซอกหูนุ่ม ส่วนคนสั่งก็ผละกายห่างเมื่อพายุสวาทสิ้นสุดลงทั้งที่ร่างกายยังต้องการเธออย่างไม่รู้จักพอ ขณะที่ปิ่นมุกยังคงนั่งพิงขอบอ่างน้ำนิ่ง หดขาทั้งสองข้างปกปิดร่างกายตัวเองเอาไว้เมื่อร่างสูงออกไปยืนใต้ฝักบัวเพราะหวังให้เขาจัดการตัวเองไปเรียบร้อยเสียก่อนแล้วถึงจะเป็นเธอบ้าง
“ถ้าช้า ฉันจัดการเธอต่อแน่” ถังเฟ่ยหลงเอี้ยวหน้ามากล่าวเตือน คนนั่งนิ่งเลยรีบสปริงตัวมาจัดการตัวเองอย่างรวดเร็วเพราะกลัวคำขู่ โดยมีคนสั่งหันมาช่วยอาบน้ำให้ หลังจากถังเฟ่ยหลงจัดการตัวเองเรียบร้อย ก่อนที่ทั้งสองจะออกจากห้องน้ำด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวพันกายคนละผืน
ปิ่นมุกยืนเคว้งกลางห้องอยู่อึดใจ จนเมื่อมีคนใจดียื่นเสื้อผ้าเป็นเสื้อเชิ้ตตัวยาวมาให้เธอก็รีบมาแล้ววิ่งเข้าห้องหายไปนานกว่าจะออกมา พร้อมเสียงถอนใจอย่างโล่งอก เมื่อคนป่าเถื่อนไม่อยู่ในห้อง ส่วนถังเฟ่ยหลงก็เดินออกไปหาสัตว์เลี
