ตอนที่ 26
“ทำไมล่ะ หรือเธอไม่อยากเลย” ถังเฟ่ยหลงย้อนถามเสียงพร่า เขาเคลื่อนมือมาปลดปราการจากกายตนออกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ปิ่นมุกมองตามเพราะสงสัย ก่อนรีบหลับตาปี๋เมื่อสายตาปะทะเข้ากับบางอย่างที่น่าเกรงขาม
“อย่ากลัว เพราะเธอเคยเจอมันมาแล้ว” เจ้าของความน่าเกรงขามเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ขยับตัวตนบดเบียดกลางร่างสาว ปิ่นมุกสั่นหน้าปฏิเสธการถูกรุกราน ทว่าก็เปล่าประโยชน์เมื่อความน่าเกรงขามค่อยๆ แทรกลึกเข้าสู่ร่างกาย
“ฉันเจ็บ หยุด หยุดก่อน ฉันเจ็บ” ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดกลางร่างส่งผ่านไปยังทุกส่วนของร่างกาย เส้นผมยาวสลวยกระจัดกระจายบนพื้นที่นอนนุ่ม น้ำใสๆ ก็ไหลรินจากดวงตาคู่สวยทีละนิดและมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับทำนบแตกเมื่อไร้ความเห็นใจจากเจ้าของเรือนกายหนาหนัก
“สงสัยไอ้สองคนนั้น มันคงไม่ได้ครึ่งของฉันใช่ไหมปิ่นมุก เธอถึงได้ทำให้ฉันแทบขาดใจ” ถ้อยคำแหบพร่าดังลอดไรฟัน สีหน้า
