ตอนที่ 23
“ถ้าผมป่าเถื่อนจริง คุณคงถูกผมทำเหมือนคุณถังไปแล้วคุณปิ่นมุก” จินเหลียงเอ่ยบอกเสียงดังลอดไรฟันหวังจะข่มขวัญให้เชลยสาวหน้าตาซีดเซียวได้หวาดกลัว เพื่อให้เขาได้ช่วยเช็ดตัวและทายาให้หญิงสาวแต่โดยดี
“หรืออยากให้ผมจับคุณโยนออกไปเป็นอาหารให้เจ้าวายุกับสายลมดีล่ะ” หนุ่มหน้าตี๋พูดต่อ พลางลอบสังเกตท่าทีของเชลยสาวหน้าที่นั่งทำหน้าตาตื่นตระหนก จินเหลียงกดยิ้มมุมปากเมื่อเชยสาวกำลังเฝ้ามองรอบๆ ตัวเพื่อหาเจ้าวายุกับเจ้าสายลมที่ว่า แล้วมันคือตัวอะไร หรือจะเป็นงู
“อะ...อะไร อะไรคือเจ้าวายุกับสายลม ฉันไม่เห็นว่ามันจะมีตัวอะไรอยู่ในนี้สักตัว” เอ่ยถามด้วยความสงสัย พลางหดแขนหนีมือใหญ่ที่ยื่นมาทายาให้
“เสือโคร่ง” จินเหลียงตอบเสียงเรียบๆ แต่คนฟังทำตาโตเพราะกลัวเสือมาตั้งแต่เด็ก
“โหดร้ายที่สุด นี่พวกคุณคิดจะจับฉันไปเป็นอาหารของเสือหรือไง” ปิ่นมุกต่อว่าเสียงโกรธๆ เธอก็คิดอยู่ว่ามีเสียงอะไรดังอยู่หน้
