ตอนที่ 20
“พี่ปัดจะไปถามหามันทำไมกัน มันหายไปนะดีแล้ว จะได้ไม่ต้องมาอยู่บ้านหลังนี้ให้รกหูรกตา” ปิ่นสุดาโพล่งขึ้น พลางมองหน้าพี่ชายเพียงคนเดียวด้วยความไม่พอใจ
“แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงยัยเปรม ยัยปิ่นเป็นน้องแกนะ” ปฐวีค้านเสียงดัง เพราะลึกๆ แล้วเขาก็เป็นห่วงน้องสาวอีกคนเหมือนกัน แม้มารดาจะบอกอยู่เสมอว่าเขามีปิ่นสุดาเป็นน้องสาวเพียงคนเดียว
“ใครรับมันเป็นน้องกันล่ะพี่ปัด ก็คุณแม่บอกเองว่านังปิ่นเป็นลูกคนใช้” ปิ่นสุดาค้านตามที่มารดาบอก
“เอาละๆ แกสองคนจะทะเลาะกันเพราะยัยปิ่นหรือไง ส่วนแก ตาปัดไม่ต้องไปสนใจยัยปิ่นนักหรอก ป่านนี้ยัยปิ่นคงมีความสุขอยู่กับไอ้ผู้ชายที่มันหนีตามไปนั่นแหละ”
คุณปภาดาปรามลูกๆ ทั้งสองคน พลางถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย ทั้งที่ตนก็พร่ำสอนให้ทั้งปฐวีและปิ่นสุดารักใคร่ปรองดองกันมาตั้งแต่เด็ก ทว่ายิ่งโตทั้งสองคนก็เหมือนจะไม่ค่อยถูกชะตากัน
“ก็พี่ปัดน่ะสิ ชอบหาเรื่องเปรม” ปิ่น
