บุรุษกอดรัดร่างบางอุ้มขึ้นไปในห้องหอ ดวงตาคมมีสายตาที่ขบขันนางอย่างมาก ในยามแสงทิวาฉายเช่นนี้ หากได้กินนางลงไป ย่อมอิ่มตาอิ่มใจอย่างแน่นอน ฉูปินไห่อุ้มสตรีลงไปวางที่ในเตียง และก้มลงกระซิบลงไปเบาๆ
“เปลื้องผ้าเสียเด็กดี”
เสี่ยวหงฮวาหน้าแดงขึ้นมาแต่ทว่าค่อยๆ เปลื้องผ้าลงไปทีล่ะชิ้น จนถึงคราเอี้ยมตัวบางแล้วนางก็หยุดนิ่ง บุรุษกอดที่ด้านหลังของนางแล้วสอดมือไปทีี่ด้านหน้า ฟอนเฟ้นยอดอกนุ่มนิ่มของนางเบาๆ ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้บดขยี้ยอดอกนุ่มจนนางนั้นหวีดร้องดิ้นเร่าขึ้นมา นางเสียวสะท้านจนแทบตายผวาจับฝ่ามือแกร่งพยายามปัดป้องร่างกายของนาง แต่บุรุษก็หัวเราะนางแล้วก้มลงเป่าลมร้อนๆ ลงไปที่ใบหูแดงๆ ให้นางนั้นสั่นไหวขึ้นมา
“น่ารักนัก แต่ทว่าฟ้าดินยังมิกราบไหว้ เหตุใดจึงอยากมายั่วยวนพี่แล้วเล่า”
บุรุษเย้าแหย่นาง รู้ดีที่นางเป็นเช่นนี้ เพราะร่างกายนางถูกปากลิ้นของตนเองฝึกฝนอยู่ทุกวัน นางจะมิเป็นสาวไปแล้ว
