ฉูปินไห่หัวเราะเสี่ยวหงฮวาเบาๆ ที่นางนั้นนั่งมองค้อนใส่อย่างโกรธเคืองนัก เนื่องด้วยฉูปินไห่นั้นทารุณนางเกินไป ด้วยฉูปินไห่ทนนางยั่วยวนมิได้ จึงอุ้มนางเข้าเรือนมา เร่งดึงรั้งผืนผ้าช่วงล่างของนางออกไปเสีย แล้วท่อนเนื้อร้อนๆ ก็ทิ่มแทงนางอยู่บนหลังตู้ใบหนึ่งจนสั่นไหวไปทั้งเรือน ร่างบางแทบจะขาดใจตาย นางสู้ทนอดกลั้นเสียงร้องเอาไว้แต่สุดท้ายในที่สุด ฉูปินไห่ก็ควบขยับกายจนนางนั้นมิอาจจะทานทนไหว
“อร้า ปล่อยข้านะ ข้าทานทนท่านมิได้แล้วนะท่านพี่”
“อรืม อร่า เด็กดี ข้ารักเจ้านัก อร่า “
ฉูปินไห่เอ่ยวาจาออดอ้อนนางออกมา ในขณะที่สะโพกแกร่งก็ยังมิยอมหยุดขยับกายทิ่มตำเคี่ยวกรำนางเลย ร่างบางหอบหายใจถี่ออกมาแล้วทุบตีคนลงไปในที่สุด
“อร้า ข้าทานทนเรี่ยวแรงของท่านมิได้แล้วท่านพี่”
“อร่า เด็กดี อีกนิดเถิด อดทนข้าอีกนิด เด็กดี”
ฉูปินไห่ทำสายตาหวานเชื่อมขบกัดลำคอขาวแล้วกอดรัดนางดึงขึ้นมาบนเอวตน พานางควบขยับอุ้
