ราชวงศ์ฉูนั้นถูกสกุลเจากวาดล้างลงไปจนหมดสิ้น ในยามนี้ที่แม่ทัพเรือของราชวงศ์เจานั้นได้มาเยือน ฉูปินไห่กลับมีความร้อนระอุอยู่ภายใน แม้ตนเองจะวางแผนสังหารพี่น้องตนมานาน แต่ทว่าพอถึงยามที่ราชวงศ์ของตนเองนั้นล่มสลายลงไปจริงๆ ผู้ใดจะทนได้กัน
ดวงวิญญาณของฉูหวางในคราบของฉูปินไห่นั้นมิอาจจะทานทน มิคิดว่าตนเองนั้นจะต้องมาก้มหัวให้พวกชนชั้นล่างเฉกเช่นนี้ ฉูปินไห่ครางดังๆ ออกมา แล้วหักกล้องยาสูบทิ้งลงไปเสีย อาหยวนนั้นก็พอเข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ดี แต่ที่เข้าใจฉูหวางมากที่สุด เห็นจะเป็นผู้ติดตามทั้งห้าคนแล้ว
องครักษ์เงาทั้งห้านั้นได้ติดตามฉูหวางมานาน มิเคยต้องก้มหัวให้ผู้ใดนอกจากผู้คนในราชวงศ์ฉู ยามนี้ราชวงศ์ล่มสลาย พวกตนเองยังกลับต้องอดทนยอมก้มหัวลงให้ศัตรูอีก นี่มันมิยุติธรรมเลย นี่มันหยามกันมากแล้ว
“คุณชายท่านอย่าไปเผลอสังหารคนของสกุลเจาเข้านะขอรับ หากคนพวกนี้กลับไปมิถึงเมืองหลวง มิแน่ว่าพวกเราอ
